ทดลองอ่าน เฝ้าเรือนแม่ทัพไม่เหลียวแล ชุด กระตุกหนวดแม่ทัพ

ที่ลานฝึกการต่อสู้ ทหารสกุลเซียวและทหารภายในจวนกั๋วกงกำลังฝึกฝนการประจันหน้าโดยใช้ดาบไม้ต่อสู้อยู่ในลานกว้างเป็นคู่ๆ ถัดมาจึงเป็นกลุ่มเล็กกลุ่มละห้าคน แล้วจึงเป็นกลุ่มละห้าสิบคนโดยใช้ดาบจริงปืนจริง

“คนเดียวชิงลงมือก่อน จุดสำคัญคือเร็ว หนักแน่น มั่นคง!” เซียวอี้เหรินเดินปะปนไปกับกองทหารด้วยความเข้มงวด เอามือไพล่หลังอย่างหนักแน่นพร้อมเอ่ยเสียงดังชัดเจน “คนที่เจอศัตรูตัวต่อตัวแล้วกล้าหาญจะเป็นผู้ชนะ การโจมตีถือเป็นการป้องกันที่ดีที่สุด!”

“ขอรับ!” กองทัพทหารสกุลเซียวตอบรับดุจเสียงฟ้าร้อง

ย่างก้าวของเขาค่อยๆ ย่ำลงไป สายตาคมกริบดุจเปลวไฟกวาดไปทั่วเหล่าทหารสกุลเซียวซึ่งเหงื่อโชกด้วยความมุ่งมั่นในการฝึกฝน อีกทั้งลงมือชี้แนะให้ดูอยู่บ่อยครั้ง รองแม่ทัพจ้าวซึ่งเดินชิดอยู่ทางด้านหลังของเขา บนใบหน้าอ่อนวัยเปี่ยมไปด้วยความเคารพและจริงจัง ตั้งใจฟังคำแนะนำของเขา

จนกระทั่งถึงเวลาเที่ยงตรงที่เสียงกลองดังขึ้น เซียวอี้เหรินจึงพยักหน้าเป็นสัญญาณให้แก่รองแม่ทัพจ้าว

“ท่านแม่ทัพใหญ่มีคำสั่งให้หยุดพักทั้งกอง!” รองแม่ทัพจ้าวตะโกนเสียงดัง “พักกินอาหารกลางวัน หลังจากครึ่งชั่วยามค่อยฝึกกันต่อ!”

“รับทราบ!”

มองเหล่าทหารสกุลเซียวที่ถอยออกไปด้วยถูกฝึกมาเป็นอย่างดี แต่เมื่อใบหน้าของทหารทุกนายปรากฏรอยยิ้มที่คาดหวังอย่างอดรนทนไม่ไหวนั้น เซียวอี้เหรินหรี่ก็ตาลงเล็กน้อย “จ้าวเวิน”

“ขอรับ” รองแม่ทัพจ้าวตอบรับด้วยความเคารพยำเกรง

“เหล่าพี่น้องกำลังดีใจอะไรกัน” เขารู้สึกไม่เข้าใจเล็กน้อย

แต่ก่อนก็ไม่เคยเห็นสีหน้าเริงร่าจากคนหยาบกระด้างพวกนี้เลย เหตุใดวันนี้จึงได้ยิ้มราวกับคนโง่กัน

“นึกย้อนไปตามคำพูดของท่านแม่ทัพใหญ่” รองแม่ทัพจ้าวเผลอมีสีหน้าอ่อนโยนขึ้นเล็กน้อยพร้อมกับเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้มเล็กๆ “พวกเขากำลังดีใจที่จะได้กินข้าวแล้ว”

“หืม?”

“อาหารของจวนกั๋วกง…อร่อยมาก” รองแม่ทัพจ้าวเอ่ยบอกอย่างเป็นนัยๆ ให้พอควร

เซียวอี้เหรินนิ่งอึ้งไป พลันนึกถึงอาหารที่ตนเองกินยามอยู่ในจวนช่วงหลายวันที่ผ่านมานี้ อาหารเช้าเป็นโจ๊กและขนมธัญพืชทุกอย่างล้วนสด สะอาด และมีคุณค่า ช่วยให้เจริญอาหาร เป็นอาหารง่ายๆ หลายอย่างแต่ประณีต และแทบจะทุกวันที่รายการอาหารไม่ซ้ำกันเลย ช่วงกลางวันเป็นจำพวกข้าวหอมและตุ๋นเนื้อวัวเนื้อหมู ดูเหมือนจะมีรสชาติของน้ำแกงเคี่ยวที่กลมกล่อมเช่นเดียวกัน ตอนเย็นเป็นหม้อไฟกับอาหารทะเลจากเจียงหนาน รสชาติอ่อนนุ่มและดีต่อการย่อย

ดูเหมือนว่าสองปีที่ไม่ได้กลับมานี้ฝีมือของเหล่าแม่ครัวที่จวนจะพัฒนาขึ้นพรวดพราดถึงขั้นสมบูรณ์ ไม่ต้องสงสัยเลยว่าท่านพ่อท่านแม่อายุมากขึ้นแล้วแต่ยังดูมีความสุข มีสุขภาพสมบูรณ์แข็งแรง เป็นไปได้ว่าเพราะอาหารการกินโดยประจำแล้วบำรุงได้เป็นอย่างดี

เขาพลันสงสัยเกี่ยวกับอาหารของทหารจวนกั๋วกงและทหารสกุลเซียวขึ้นมาว่าจะมีรสชาติเป็นเช่นไรกัน

“ไป” เขาก้าวเดินไปยังทิศทางของหอเหยี่ยว

“ท่านแม่ทัพใหญ่?” รองแม่ทัพจ้าวอึ้งไปเพียงครู่เดียวแล้วรีบสาวเท้าเดินตามไป

เพิ่งก้าวเข้าไปในห้องกินข้าวในปีกข้างของหอเหยี่ยว เซียวอี้เหรินไม่ต้องแม้แต่เหลือบตามองก็ดูออกได้ว่ารูปร่างเล็กผอมบางนั้นเป็นใคร เพราะนางกำลังถูกเหล่าชายหนุ่มหยาบกระด้างร่างกายกำยำห้อมล้อมอยู่ แต่เมื่อเขาได้มองนางอย่างชัดๆ ไม่รู้ทำไมในอกบีบรัดแน่น ทันทีที่ได้สติก็เผลอเกิดความรู้สึกขุ่นเคืองเต็มไปหมด!

นี่นางกำลังทำอะไร!