ทดลองอ่าน เพลิงธุลี บทที่ 3

บทที่ 3

“แม่แน่ใจนะว่านังสารินมันอยู่เฝ้าร้าน ไม่ได้โผล่มาพังงานแต่งหนู” มุกตาร์ชะเง้อคอมองอย่างหวาดระแวงที่หน้างาน ตั้งแต่เจอหน้ามันเมื่อวานมุกตาร์ก็ใจคอไม่ดี กลัวมันกลับมาล้างแค้นจึงขอให้แม่ส่งมันไปเฝ้าร้านอาหารระหว่างพิธีแต่งงานเช้านี้

“แน่ใจสิ แม่ไล่ให้มันไปเฝ้าร้านอาหารตั้งแต่เมื่อวานแล้ว แม่รู้สันดานมันดีก็เลยให้คนที่ร้านเฝ้ามันไว้อีกต่อหนึ่ง แกสบายใจได้”

ทว่าลางสังหรณ์บางอย่างบอกมุกตาร์ว่านังงูพิษอาจกลับมาแว้งกัดจนได้

“แม่ให้ยามเฝ้าหน้าบ้านไว้ดีๆ ด้วยล่ะ ใครหน้าตาเหมือนนังสารินก็ไล่ไปให้หมดนะแม่”

“เออ แกนี่ย้ำจริงเชียว”

“ไม่รู้แหละ หลังงานแต่งของหนู แม่หาคนกำจัดมันให้พ้นหูพ้นตาเลยนะ หนูไม่ไว้ใจมัน”

“รู้แล้วล่ะน่า แค่มันกลับมาฉันก็อกจะแตกตายอยู่แล้ว หลังงานแกแล้วแม่ค่อยจัดการก็ยังไม่สาย”

มุกตาร์ค่อยยิ้มออกมาได้บ้าง พลางควงผู้เป็นแม่เข้าห้องรับรองเพื่อให้ช่างแต่งหน้าเติมเครื่องสำอาง

ทั้งคู่จึงไม่เห็นว่าแขกสาวแปลกหน้าสองคนก้าวเข้ามาในงานด้วยเครื่องแต่งกายที่ดูมีราคาแพง รถยนต์หรู และการ์ดเชิญที่มีร่าขโมยมาจากรถของว่าที่เจ้าบ่าวตอนเขาพาเธอออกไประเริงรักด้วยกันเมื่อคืน ทำให้ฝ่ายรักษาความปลอดภัยซึ่งประจำอยู่ที่ประตูรั้วยอมเปิดทางให้โดยดี

งานแต่งงานจัดอย่างยิ่งใหญ่ ปูพรมสีสันสดใสสลับกับกำแพงดอกไม้ที่ตั้งใจประดับประดาเพื่ออวดฐานะเจ้าของบ้าน ปารีเห็นมีร่าเดินเข้างานด้วยใบหน้าหงิกงอก็อดแซวไม่ได้

“ทำหน้าให้มันดีๆ หน่อยสิ นี่งานมงคลนะ”

“ก็ดูชุดที่แกให้ฉันแต่งสิ นี่มันชุดบ้าอะไร สีก็ทึม แทนที่จะได้ใส่ชุดอวดรูปร่าง” มีร่ากรีดนิ้วจับชุดกระโปรงสีเทายาวกรอมเท้าอย่างไม่สบอารมณ์ “ไหนจะแว่นตาหนาเตอะกับผมฟูฟ่องนี่อีก หมดสวยกันพอดี”

“ขืนปล่อยแกแต่งตัวเซ็กซี่ แต่งหน้าทำผมเหมือนเดิม บรรดาลูกค้าขาประจำคงได้วิ่งมาหาขาขวิดน่ะสิ”

“ก็คนมันสวยช่วยไม่ได้นี่ยะ” มีร่าเชิดหน้าอย่างอารมณ์ดีขึ้นมาหน่อย

“ฉันถึงให้แกแต่งแบบนี้ อย่าลืมว่าเรามางานนี้เพราะใคร”

“รู้แล้วล่ะน่า ถ้าไม่ใช่เพราะเพื่อน ฉันไม่แต่งชุดบ้าๆ นี่หรอก”

ปารีส่ายหน้าระอาพลางกดโทรศัพท์หาสาริน เพียงแค่อึดใจอีกฝ่ายก็ส่งเสียงสดใสกลับมา

“ถึงงานแล้วเหรอปารี มีอะไรขลุกขลักไหม”

“เรียบร้อย ต้องขอบคุณยายมีร่า มันยอมปลอมตัวเสียจำแทบไม่ได้”

มีร่าได้ยินเข้าก็รีบคว้าโทรศัพท์ไปคุยแทน “จบงานนี้แกต้องพาฉันไปเลี้ยงปลอบใจนะ ปารีมันให้ฉันใส่ชุดบ้าบออะไรก็ไม่รู้ ไม่ได้เรื่องเลย”

ปลายสายหัวเราะร่วน รับปากว่าจะเป็นเจ้าภาพอาหารมื้ออร่อยอย่างแน่นอน หลังวางสายมีร่าก็เหลียวมองแขกในงานด้วยสีหน้าวิตก

“แกแน่ใจใช่ไหมปารีว่าหมอนั่นจะมางานแน่ๆ”

“แน่สิ เตี๊ยมกันไว้แล้ว ไม่พลาดหรอกน่า”

มีร่าถอนหายใจโล่งอก แขกเหรื่อในงานวันนี้ล้วนเป็นผู้หลักผู้ใหญ่ในเมืองลุคน่า อยากรู้เหมือนกันว่าแม่เลี้ยงของสารินจะทำหน้าอย่างไรเมื่อเจอละครฉากเด็ดวันนี้