ทดลองอ่าน เหมียว เหมียว เหมียว แมวน้อยอลเวง บทที่ 10-11 – หน้า 5 – Jamsai
Connect with us

Jamsai

ทดลองอ่าน

ทดลองอ่าน เหมียว เหมียว เหมียว แมวน้อยอลเวง บทที่ 10-11

“คนเลว!” ข้าเห็นว่าไร้หนทางหนี จึงร้องด่าออกไปคำหนึ่งแล้วพลิกตัวกระโจนเข้าไปเตรียมจะสู้ตายกับเขา คิดไม่ถึงว่าร่างเพิ่งทะยานขึ้น เทพปี้ชิงก็ขยับมือเล็กน้อย แส้หนังคล้ายดั่งมีชีวิต ตรงเข้าพันรัดแขนขาทั้งสี่ของข้า มัดไว้อย่างแน่นหนาแล้วดึงเข้าไปถึงข้างกายเขา

“พลังปีศาจของเจ้าแม้จะกล้าแข็ง…แต่พลังในการควบคุมแย่มาก กอปรกับอากัปกิริยาคำพูดคำจาออกจะ…ทำให้ข้าเข้าใจว่าเจ้าเป็นปีศาจเยาว์วัยที่สติปัญญาดีเลิศเป็นพิเศษ…” เทพปี้ชิงไม่รู้กำลังอธิบายอะไร

ข้าพยายามต่อสู้กับแส้หนัง นึกไม่ถึงว่ายิ่งดิ้นรนกลับยิ่งถูกรัดแน่น แทบจะถูกมัดเป็นขนมจ้างไปแล้ว ทำให้ข้าไม่อาจขยับเนื้อตัวได้ ตรงหน้าอกก็เจ็บมาก

“เจ็บยิ่งนัก…” ข้าบิดตัวไปมาอย่างไม่ยอมแพ้ เลื้อยขยุกขยิกราวกับงูไปที่หน้าประตู เพียงคิดจะไปให้พ้นจากบุรุษที่น่ากลัวผู้นี้

เทพปี้ชิงกลับขวางข้าไว้ บนใบหน้าของเขามีริ้วแดงประหลาดผุดขึ้นมาแวบหนึ่ง จากนั้นก็กลับคืนสู่ปกติ “สภาพของเจ้าในตอนนี้ไม่อาจออกไปข้างนอกได้เด็ดขาด รอให้ข้าไปเอาเสื้อผ้ามาให้เจ้าก่อน”

เด็กรับใช้กับสาวใช้ที่อยู่นอกประตูได้ยินเสียงโครมครามจากข้างใน ในที่สุดก็อดร้องถามขึ้นไม่ได้ “ท่านเทพ ท่านเป็นอะไรหรือไม่”

ข้าได้ยินว่าข้างนอกมีคนอยู่ รีบตะโกนขอความช่วยเหลือทันที “ช่วยด้วย! ช่วยด้วย!”

“ห้ามเข้ามา!” เทพปี้ชิงเอามือปิดปากข้าไว้ ตะโกนบอกด้านนอกอย่างสุขุมเยือกเย็น “พวกเจ้าไม่ต้องยุ่ง!”

คนที่อยู่ข้างนอกเงียบเสียงลงทันที

“อือๆ…” ข้าพยายามส่งเสียงร้องต่อไป เขากลับโอบเอวข้าอุ้มขึ้นมาด้วยท่าทีลุกลี้ลุกลนเล็กน้อย จากนั้นก็เดินไปที่ข้างโต๊ะ ดึงผ้าปูโต๊ะออกมาห่อตัวข้าไว้ราวกับห่อสิ่งของแล้วแบกขึ้นบ่า เขาดูลังเลอยู่ชั่วขณะ ก่อนจะเดินออกประตูไปด้วยสีหน้าไม่แปรเปลี่ยน…

เด็กรับใช้กับสาวใช้ที่อยู่ด้านนอกเห็นเขาแบกข้าที่ถูกมัดไว้อย่างแน่นหนาออกไป ต่างก็ตกใจยืนงงอยู่กับที่ สายตาที่มองมาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ ฉงนสนเท่ห์และมีเลศนัย…ข้าคิดว่าพวกเขาคงกำลังรู้สึกเห็นใจแมวที่ถูกคนชั่วทรมานกระมัง…

ฝีเท้าของเทพปี้ชิงรวดเร็วประดุจเหาะ เขาไม่ได้อ้อมไปไกล แต่เดินตรงไปยังห้องที่กว้างมากห้องหนึ่ง ในห้องประดับตกแต่งอย่างเรียบง่าย ตรงกลางมีเตียงไม้จันทน์หอมสีแดงแกะลวดลายหลังใหญ่ ปูที่นอนใยฝ้ายไว้เต็มเตียง และมีโต๊ะแปดเซียน พร้อมเก้าอี้ที่ทำจากเนื้อไม้ชนิดเดียวกัน รอบด้านมีชั้นวางหนังสือตั้งอยู่เต็มไปหมด มีหนังสือตำรับตำราหลากประเภทวางเรียงราย บนผนังยังมีกระดาษที่มีตัวอักษรขยุกขยิกเหมือนยันต์กันผีแขวนอยู่หลายแผ่น ไม่รู้ใช่ที่เขาเรียกกันว่าศิลปะพู่กันหรือไม่

Comments

comments

No tags for this post.
Continue Reading

More in ทดลองอ่าน

บทความยอดนิยม

everY

ทดลองอ่าน เขตห้ามรักฉบับเบต้า เล่ม 1 Chapter 2.1-2.2 #นิยายวาย

ทดลองอ่าน เรื่อง เขตห้ามรักฉบับเบต้า เล่ม 1 ผู้เขียน : MINTRAN แปลโดย : ทันบี ผลงานเรื่อง : 배타적 연애 금지구역 ถือเป็นลิขสิทธิ์...

ทดลองอ่าน

ทดลองอ่าน ห้วงฝันบันดาลรัก บทที่ 65-66

บทที่ 65 ต่อสู้ กรมซือเทียน ห้องโถงรับแขกของกองเสวียนอู่ เซี่ยหงเฉินถูกเชิญเข้ามาข้างใน ชาถูกยกมาให้อย่างรวดเร็ว เขามิได...

ทดลองอ่าน

ทดลองอ่าน ห้วงฝันบันดาลรัก บทที่ 63-64

บทที่ 63 วุ่นวาย ชีวิตของหวงหร่างค่อยๆ สูญสลายไป นางยกมือขึ้นดึงเข็มใบชาโปร่งใสบนศีรษะออกมาเบาๆ หยดน้ำที่ละลายมาจากเข็มใ...

ทดลองอ่าน

ทดลองอ่าน ฟูมฟักจอมราชัน บทที่ 96-97

บทที่ 96 ท่ามกลางเสียงวิพากษ์วิจารณ์ เซิ่งฮูหยินโกรธจนร่างสั่น นางรีบคุกเข่าลงที่พื้นร้องขอความเมตตาและขออภัยฮุ่ยหมิ่นเซ...

ทดลองอ่าน

ทดลองอ่าน ฟูมฟักจอมราชัน บทที่ 98

บทที่ 98 เมื่อคิดได้เช่นนี้ โม่เซี่ยวเหนียงก็ลุกขึ้นนั่งให้ดี ก่อนจะยกเท้าถีบฮั่วสุยเฟิงที่นอนนิ่งอยู่ข้างๆ อย่างแรง ฮั่...

community.jamsai.com