ทดลองอ่าน แมวบ้านข้าเป็นท่านอ๋อง

ทั้งสามรีบกลับบ้านทันก่อนฟ้าจะมืด แต่ละคนเนื้อตัวสกปรกมอมแมม ซย่าหมิ่นไล่น้องๆ ไปอาบน้ำ ส่วนตนเองเอาโสมออกมาให้ป้าอิ๋นฮวาดู บอกว่าเรื่องค่าเล่าเรียนของซย่าจื้อมีทางออกแล้ว ความยินดีปรีดาสะท้อนอยู่บนใบหน้าของนางอย่างปิดไม่มิด

จากนั้นนางก็ล้วงเศษเงินที่ยังมีออกมา บอกกับหญิงสูงวัยว่า “ขุดโสมเหง้านี้ได้ วันนี้ทุกคนกินของดีหน่อยแล้วกัน อาจื้อกับเจวี้ยนเอ๋อร์บอกว่าอยากกินปลาทอดกรอบ เสียงเอ๋อร์กับเฉี่ยวเอ๋อร์ก็ชอบกินปลา ถ้าอย่างนั้นก็ซื้อปลาตัวโตๆ มาทำปลาทอดมากินกันให้อร่อยไปเลย”

ป้าอิ๋นฮวารับเงินแล้วเดินออกไปซื้อปลาอย่างดีอกดีใจ

หลังจากนั้นซย่าหมิ่นเห็นน้องชายน้องสาวอาบน้ำเสร็จแล้วก็ตั้งใจจะไปอาบบ้าง แต่เหลือบไปเห็นเข้าเสียก่อนว่าขนดำขลับเป็นมันของมีมีที่กำลังสัปหงกเปรอะเปื้อนเศษดิน จึงอุ้มมันขึ้นมา “มีมี ข้าจะอาบน้ำให้เจ้าก่อนแล้วกัน”

ตอนแรกลิ่นจื่อเชินตาใกล้ปิดเต็มที แต่พอได้ยินคำว่า ‘อาบน้ำ’ เท่านั้น ดวงตาสีเขียวก็เบิกโพลงจนแทบระเบิด

“เมี้ยวๆๆๆ” ข้าไม่อาบน้ำ! ไม่อาบเด็ดขาด

ต้องย้ำกันก่อนว่าแต่เดิมลิ่นจื่อเชินเป็นคนรักสะอาด จะต้องอาบน้ำทุกวัน แต่พอกลายเป็นแมว สัญชาตญาณทำให้เขาขยาดคำว่า ‘อาบน้ำ’ การโดนน้ำเปลี่ยนเป็นเรื่องน่ากลัวสุดแสน

แต่ซย่าหมิ่นไม่สนว่าเขาจะยอมหรือไม่ จับเข้าห้องอาบน้ำให้ได้ก่อนค่อยว่ากัน

สตรีกักขฬะอย่างเจ้า ข้าจะไม่ละเว้นเด็ดขาด…ลิ่นจื่อเชินเบี่ยงหัวแมวของตนหนี แยกเขี้ยวพลางออกแรงดิ้นสุดชีวิต ทันทีที่เท้าหลังทั้งสองข้างแตะโดนน้ำก็รีบกางเล็บพร้อมตะเกียกตะกายเพื่อสลัดนางให้หลุด

ซย่าหมิ่นร้องด้วยความเจ็บเมื่อถูกข่วนเข้า แล้วปล่อยมือจากแมวดำ

นางได้แผลหรือ ความรู้สึกผิดวิ่งเข้ามาในใจเป็นอันดับแรก แต่แล้วพอคิดว่านางจะต้องเอ็ดตะโรใส่เขาอย่างฉุนเฉียวก็เปลี่ยนมามองนางอย่างระแวดระวัง

หญิงสาวมองมือตนเองก็เห็นว่าแค่เป็นรอยแดงขึ้นมาเท่านั้น “นึกว่าจะถลอกแล้วเสียอีก ดีนะที่ก่อนหน้านี้ข้าตัดเล็บให้เจ้ากันไว้ ไม่เป็นไรๆ…” พูดจบก็คลี่ยิ้มให้แมวดำ “มีมี มาอาบน้ำมา ไม่ต้องกลัว ข้าไม่ปล่อยให้เจ้าจมน้ำหรอก เชื่อข้านะ”

ลิ่นจื่อเชินมึนเคลิ้มไปกับรอยยิ้มนางครู่หนึ่ง ซย่าหมิ่นรีบฉวยโอกาสอุ้มเขาขึ้นมาอย่างรวดเร็ว

ตอนแรกอ๋องหนุ่มยังคิดจะดิ้นต่อ แต่พอนึกได้ว่าตอนตัดเล็บให้ นางก็ไม่ได้ทำให้เขาเจ็บ จึงยอมอยู่นิ่งในที่สุด

ซย่าหมิ่นวางแมวลงในอ่างที่เต็มไปด้วยน้ำร้อน ใช้สบู่ฟอกขนสีดำแล้วขัดถูให้อย่างเบามือ

ถึงอย่างไรลิ่นจื่อเชินก็ยังไม่วายกลัวอยู่ดี ครึ่งร่างที่แช่อยู่ในน้ำอุ่นทำให้เขารู้สึกไม่ปลอดภัย จึงกระโดดขึ้นจากอ่างไปเกาะบนร่างนาง

คราวนี้ยิ่งเลวร้ายหนัก เพราะเขาดันเกาะตรงอกนางเข้าให้

“มีมีเป็นแมวลามกจริงๆ” หญิงสาวมองแมวดำที่เกาะหน้าอกตนเองแน่นพลางล้อยิ้มๆ

“เมี้ยวๆๆๆ” ไม่ใช่นะ ไม่ได้ลามกเสียหน่อย! ลิ่นจื่อเชินพยายามอธิบาย อยากเอาอุ้งเท้าหน้าออกจากอกอิ่มแต่ก็กลัวจะร่วงตกน้ำ

“มีมี เด็กดี ไม่ต้องกลัวนะ ข้าไม่ทำให้เจ้าสำลักน้ำหรอก…” นางจับแมวดำขึ้นมาอุ้ม แล้วค่อยๆ หย่อนลงอ่างน้ำอีกครั้ง วักน้ำล้างตัวแล้วนวดต้นคอให้

ลิ่นจื่อเชินค่อยๆ สงบลง นางลงน้ำหนักมือกำลังสบาย ทำให้เขาอุ่นใจขึ้นมาก