ทดลองอ่าน แม่ทัพฉางหนิง ขุนศึกหญิงพิทักษ์นครา บทที่ 64-65 – หน้า 4 – Jamsai
Connect with us

Jamsai

ทดลองอ่าน

ทดลองอ่าน แม่ทัพฉางหนิง ขุนศึกหญิงพิทักษ์นครา บทที่ 64-65

เมื่อซู่เซิ่นฮุยออกจากตำหนัก หลิวเซี่ยงก็ตามเจ้าตัวลงเขา รอยยิ้มบนใบหน้าอ๋องผู้สำเร็จราชการเลือนหาย ตรงหว่างคิ้วเหมือนมีเงาทะมึนทาบทับ เขาเห็นดังนั้นก็ไม่กล้าพูดอะไร ได้แต่นำผู้ใต้บังคับบัญชาติดตามอารักขามาตลอดทาง ทุกคนขี่ม้ากลับเมือง กว่าจะมาถึงเชิงเขาใต้ตำหนักแปรพระราชฐานก็ดึกมากแล้ว

“ออกเดินทางเช้าวันพรุ่งนี้ พวกเจ้าไปพักผ่อนได้แล้ว ข้าร้อนนิดหน่อย จะยืนรับลมอยู่ตรงนี้ เดี๋ยวค่อยตามขึ้นไป ไม่ต้องเป็นห่วง”

อยู่ๆ ซู่เซิ่นฮุยก็พูดอย่างนั้นแล้วลงจากหลังม้า โยนบังเหียนให้ผู้ติดตาม ก่อนจะเดินไปทางริมทะเลสาบคนเดียว

หลิวเซี่ยงเห็นเจ้าตัวยืนอยู่ริมตลิ่ง ก้มหน้านิดๆ จ้องมองผิวทะเลสาบ ไม่รู้กำลังคิดอะไรอยู่ น้ำในทะเลสาบเวลานี้เป็นสีดำเมื่อมดูน่ากลัวอยู่ไม่น้อย ไหนเลยเขาจะกล้าทำตามคำสั่ง ได้แต่บอกให้คนอื่นๆ แยกย้าย ส่วนตนเองยังติดตามอารักขา โดยยืนห่างออกมาสิบกว่าก้าว ไม่กล้าเข้าใกล้เกินไปนัก

อ๋องผู้สำเร็จราชการเงยหน้ามองท้องฟ้าทางทิศเหนือ แผ่นหลังนิ่งงันราวกับรูปสลัก

ระหว่างที่รอหลิวเซี่ยงนึกถึงภาพอ๋องผู้สำเร็จราชการคุกเข่าอยู่ครึ่งวันเพราะจวงไท่เฟยที่ไม่ยอมให้เข้าไปข้างใน ก่อนจะนึกไปถึงสีหน้าเคร่งเครียดแข็งตึงของเจ้าตัวในคืนนั้น ตอนกุมมือที่ถูกกระบี่บาดจนเลือดไหลชุ่มเดินออกมา

แม้จนบัดนี้เขาก็ยังคิดไม่กระจ่างใจอย่างถ่องแท้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ แต่เห็นชัดว่าอ๋องผู้สำเร็จราชการกับชายามีเหตุกระทบกระทั่งกันอย่างรุนแรง ทั้งหมดทั้งมวลนี้มีต้นตอมาจากคืนที่เขาไปรายงานอ๋องผู้สำเร็จราชการเรื่องภิกษุอู๋เซิงนั่น

หลิวเซี่ยงระงับความรู้สึกผิดในใจ เหลือบมองท้องฟ้า แล้วเดินเข้าไปบอกว่า “ท่านอ๋อง ดึกมากแล้วนะพ่ะย่ะค่ะ ท่านอ๋องเสด็จไปพักผ่อนเถิด”

อีกฝ่ายยังไม่ยอมขยับ ระหว่างที่เขากำลังจนใจอยู่นั้นก็พลันได้ยินเจ้าตัวถามขึ้นว่า “แต่ก่อนเจ้าเคยเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของเจียงจู่วั่ง เห็นว่าพระชายาเติบโตขึ้นในกองทัพตั้งแต่เด็ก ตอนนั้นเจ้าเคยเห็นนางหรือไม่”

ชายหนุ่มไม่ได้หันมา

หลิวเซี่ยงผงะไปเล็กน้อย แต่เพียงครู่เดียวก็ได้สติ ก้าวเข้าไปตอบว่า “ทูลท่านอ๋อง เคยเห็นพ่ะย่ะค่ะ พระชายายังทรงพระเยาว์นัก จำได้ว่าทรงเข้ามาอยู่ในค่ายตั้งแต่พระชันษาได้เพียงหกเจ็ดขวบ”

พูดจบก็เห็นอ๋องผู้สำเร็จราชการชะงัก ก่อนจะค่อยๆ หันมามองเขา “อายุน้อยถึงเพียงนั้นเลย?”

หลิวเซี่ยงค้อมศีรษะ “พ่ะย่ะค่ะ”

ฝ่ายตรงข้ามเงียบไปอีกครั้ง ก่อนจะถามต่อ “สมัยเด็กๆ นางเป็นอย่างไรบ้าง”

เขาตอบ “สมัยเด็กๆ พระชายาทรงไม่ชอบพูด ตอนมาอยู่ในค่ายใหม่ๆ ทรงดูราวกับตุ๊กตาหิมะอย่างไรอย่างนั้น แม้จะพระชันษาน้อยๆ แต่ก็ทรงขอมาร่วมฝึกกับพลทหารราบด้วยพระองค์เอง ตอนแรกไม่มีใครมองว่าจริงจัง นึกว่าทรงนึกสนุกแค่ชั่วประเดี๋ยวประด๋าว ปรากฏว่าพระชายาตื่นบรรทมตั้งแต่ฟ้ายังไม่สาง จะเสด็จกลับกระโจมก็ต่อเมื่อฟ้ามืด เป็นเช่นนี้ทุกวัน ฝนจะตกแดดจะออกก็ไม่เว้น กระหม่อมไม่เคยเห็นผู้ใดมีจิตใจเด็ดเดี่ยวมุ่งมั่นเช่นนี้มาก่อนเลย ยิ่งเป็นเด็กหญิงด้วยยิ่งแล้วใหญ่ ขอทูลตามตรงโดยไม่ปิดบัง เวลานั้นพระชายาทรงอยู่ในกองทหารราบที่กระหม่อมคุมอยู่ บ่อยครั้งที่ทรงเป็นแผลฟกช้ำตามแขนขาจากการฝึกต่อสู้ บางครั้งกระหม่อมเห็นแล้วยังสงสาร แต่พระชายากลับไม่ใส่พระทัย ภายหลังกระหม่อมเข้ามาเป็นขุนนางในฉางอัน ไม่ได้ติดต่อกับทางเยี่ยนเหมินอีก มาได้ยินข่าวเกี่ยวกับพระชายาอีกครั้งก็ตอนที่ทรงยกทัพไปตีที่ราบชิงมู่กลับมาได้พ่ะย่ะค่ะ”

หลังประโยคนั้นเขาเห็นอ๋องผู้สำเร็จราชการค่อยๆ หันกลับไปหลุบตามองผืนน้ำตรงปลายเท้าดังเดิม สักอึดใจใหญ่ก็เอ่ยขึ้นเบาๆ “ที่แท้เจ้ากับนางก็รู้จักมักคุ้นกันมาก่อน…”

เสียงพูดหยุดลงเท่านั้น

หลิวเซี่ยงมองแผ่นหลังหม่นขรึมของอีกฝ่ายอย่างละล้าละลังอยู่นาน สุดท้ายก็บอกว่า “ท่านอ๋อง กระหม่อมใคร่ขอบังอาจเอ่ยวาจาละลาบละล้วงสักหน่อย ไม่ทราบว่าสมควรพูดหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ”

“ว่ามา” สายตาชายหนุ่มยังคงตรึงอยู่บนผิวทะเลสาบ

“คืนนั้นหลังจากท่านอ๋องเสด็จไปแล้ว กระหม่อมอยู่ส่งเสด็จพระชายา พระชายาทรงเป็นคนใจกว้าง หากท่านอ๋องทรงมีสิ่งใดจะตรัสแต่ติดที่อยู่ไกลกัน ทรงเขียนจดหมายหาพระชายาก็ได้พ่ะย่ะค่ะ ไม่ว่าเป็นเรื่องใด พระชายาน่าจะไม่ทรงติดใจขุ่นเคือง ถึงอย่างไรที่พระชายาทรงแต่งเข้าจวนก็น่าจะเพราะทรงชื่นชมท่านอ๋อง”

ซู่เซิ่นฮุยหันมามอง “หมายความว่าอย่างไร เหตุใดเจ้าถึงรู้ว่านางชื่นชมข้า”

ด้วยความละอายแก่ใจ หลิวเซี่ยงหวังจะให้ชายหนุ่มหญิงสาวคืนดีกัน ตนเองจะได้ไม่กลายเป็นต้นเหตุแห่งความร้าวฉาน เมื่อครู่จึงเผลอโพล่งประโยคนั้นออกไปอย่างห้ามไม่อยู่ พอถูกถามถึงได้เพิ่งตระหนักว่าพลั้งปาก หัวใจเต้นผิดจังหวะทีหนึ่ง เขารีบถอยหลังติดๆ กันหลายก้าว แล้วค้อมศีรษะตอบไปว่า “กระหม่อมคาดเดาส่งเดชน่ะพ่ะย่ะค่ะ ท่านอ๋องทรงหล่อเหลาสง่างาม พระชายาจะไม่มอบพระทัยให้ได้อย่างไร”

ซู่เซิ่นฮุยค่อยๆ หมุนตัวกลับมา เอามือไพล่หลัง จ้องฝ่ายตรงข้ามชั่วอึดใจ ก่อนจะบอกว่า “เจ้ารู้บางเรื่องเกี่ยวกับนาง กล้าปิดบังข้าอย่างนั้นหรือ!”

Comments

comments

No tags for this post.
Continue Reading

More in ทดลองอ่าน

  • ทดลองอ่าน

    ทดลองอ่าน ห้วงฝันบันดาลรัก บทที่ 67-68

    By

    บทที่ 67 หลบหนี เซี่ยหลิงปี้ ‘สวม’ ร่างของเซี่ยหงเฉินเดินออกจากตำหนักหลัวฝูไปอย่างเปิดเผยเช่นนี้เอง ส่วนเซี่ยหงเฉินถูกกักขังอยู่ในร่างของเซี...

  • ทดลองอ่าน

    ทดลองอ่าน ฟูมฟักจอมราชัน บทที่ 98

    By

    บทที่ 98 เมื่อคิดได้เช่นนี้ โม่เซี่ยวเหนียงก็ลุกขึ้นนั่งให้ดี ก่อนจะยกเท้าถีบฮั่วสุยเฟิงที่นอนนิ่งอยู่ข้างๆ อย่างแรง ฮั่วสุยเฟิงปล่อยให้โม่เ...

  • ทดลองอ่าน

    ทดลองอ่าน ห้วงฝันบันดาลรัก บทที่ 65-66

    By

    บทที่ 65 ต่อสู้ กรมซือเทียน ห้องโถงรับแขกของกองเสวียนอู่ เซี่ยหงเฉินถูกเชิญเข้ามาข้างใน ชาถูกยกมาให้อย่างรวดเร็ว เขามิได้เร่งรัด เพียงใช้มือ...

  • ทดลองอ่าน

    ทดลองอ่าน ลำนำฝูหรงเคียงกระเรียน บทที่ 10.5-10.6

    By

    บทที่ 10.5 สายลมเย็นที่เฮาหลี่ ปลายฤดูใบไม้ร่วง การสอบเคอจวี่ในฤดูใบไม้ร่วงก็ใกล้จะสิ้นสุดลง วันสุดท้ายของการสอบเคอจวี่ในฤดูใบไม้ร่วง ท้องฟ้...

  • ทดลองอ่าน

    ทดลองอ่าน ฟูมฟักจอมราชัน บทที่ 96-97

    By

    บทที่ 96 ท่ามกลางเสียงวิพากษ์วิจารณ์ เซิ่งฮูหยินโกรธจนร่างสั่น นางรีบคุกเข่าลงที่พื้นร้องขอความเมตตาและขออภัยฮุ่ยหมิ่นเซี่ยนจู่ “ข้าดูแลอนุข...

  • ทดลองอ่าน

    ทดลองอ่าน ลำนำฝูหรงเคียงกระเรียน บทที่ 10.3-10.4

    By

    บทที่ 10.3 สายลมเย็นที่เฮาหลี่ หยางหวั่นประคองเติ้งอิงนั่งลง ส่วนตนเองกลับรวบชายกระโปรงนั่งยองๆ ลงไป เติ้งอิงรีบบอกว่า “ทำอะไร” หยางหวั่นยื่...

  • ทดลองอ่าน

    ทดลองอ่าน ฟูมฟักจอมราชัน บทที่ 94-95

    By

    บทที่ 94 โม่เซี่ยวเหนียงตักเตือนไปเช่นนี้ ในที่สุดคนของบ้านใหญ่ก็กลับไปด้วยความไม่พอใจ ตลอดการเดินทางนี้ช่างเหนื่อยล้าจริงๆ โม่เซี่ยวเหนียงไ...

บทความยอดนิยม

everY

ทดลองอ่าน เขตห้ามรักฉบับเบต้า เล่ม 1 Chapter 2.1-2.2 #นิยายวาย

ทดลองอ่าน เรื่อง เขตห้ามรักฉบับเบต้า เล่ม 1 ผู้เขียน : MINTRAN แปลโดย : ทันบี ผลงานเรื่อง : 배타적 연애 금지구역 ถือเป็นลิขสิทธิ์...

ทดลองอ่าน

ทดลองอ่าน ห้วงฝันบันดาลรัก บทที่ 4-6

บทที่ 4 แป้งชาด ตอนตี้อีชิวกลับถึงกองเสวียนอู่ก็เป็นยามอิ๋นแล้ว ถึงอย่างไรท้องฟ้าก็กำลังจะสว่าง เขาจึงมิได้นอนอีก ตัดสิน...

ทดลองอ่าน

ทดลองอ่าน ห้วงฝันบันดาลรัก บทที่ 7-9

บทที่ 7 กิเลส หิมะแรกหลังย่างเข้าฤดูเหมันต์มาเยือนเมืองหลวง หิมะแรกเล็กละเอียด จากนั้นก็ค่อยๆ รุนแรงขึ้น ปกคลุมไปทั่ววัง...

ทดลองอ่าน

ทดลองอ่าน ห้วงฝันบันดาลรัก บทที่ 10-12

บทที่ 10 เกล็ดย้อน สำนักเซียนอวี้หู หอฉีลู่ เซี่ยจิ่วเอ๋อร์กำลังซักเสื้อผ้า เสื้อผ้าของหวงหร่างมีมากเป็นพิเศษ อีกทั้งแบบ...

ทดลองอ่าน

ทดลองอ่าน ห้วงฝันบันดาลรัก บทที่ 15-16

บทที่ 15 ที่พึ่งพิง เซี่ยหยวนซูใช้เวลาถึงสองชั่วยาม ในที่สุดก็ดูดพลังวัตรของเซี่ยหงเฉินจนเสร็จสิ้น เขานั่งขัดสมาธิบนพื้น...

community.jamsai.com