ทดลองอ่าน แสนชัง นิรันดร์รัก บทที่ 9-บทที่ 10 – หน้า 7 – Jamsai
Connect with us

Jamsai

ทดลองอ่าน

ทดลองอ่าน แสนชัง นิรันดร์รัก บทที่ 9-บทที่ 10

บทที่ 10

ขณะนี้นางก็ตกอยู่ในสถานการณ์ลำบากอยู่แล้ว จะให้เซี่ยฉางเกิงเคลือบแคลงสงสัยพฤติกรรมของนางไม่ได้ และยิ่งให้เขารู้เรื่องของซีเอ๋อร์ไม่ได้ เพื่อไม่ให้ทุกอย่างเลวร้ายลงหรือลุกลามบานปลายอีก

ถึงแม้จะหักใจไม่ได้ปานใด แต่นางกับซีเอ๋อร์ต้องแยกจากกันชั่วคราวอย่างเลี่ยงไม่ได้ นางเตือนสติตนเองไว้ว่าตอนนี้สมควรทำสิ่งใด

หลังจากมอบหมายงานเรียบร้อย หญิงสาวก็ไม่กล้าโอ้เอ้นานเกินไป นางสะกดความอาวรณ์เต็มอกเอาไว้ จำใจแยกกับซีเอ๋อร์ที่เพิ่งหวนกลับมาอยู่ข้างกายตนวันนี้

นางยืนตรงหน้าประตูฝั่งหลังเขาซึ่งเป็นทางเข้าสู่หมู่เจดีย์ มองตามเงาร่างเล็กๆ ที่ถูกส่งลงเขาอย่างไม่ละสายตา

ทั้งที่เขาไม่อยากแยกจากนางชัดเจน แต่เด็กน้อยอายุแค่นี้กลับช่างน่ารักรู้ความ ไม่ร้องไห้งอแงสักนิด เพียงเหลียวหลังชะเง้อมองไม่หยุด ดวงตาที่มีน้ำตาคลอเบ้าเปี่ยมไปด้วยความอาลัยอาวรณ์ต่อนาง

มู่ฝูหลันยืนอยู่ตรงนั้นมองส่งบุตรชายจวบจนร่างของเขาลับสายตาไปแล้วถึงหันหลังกลับ

 

ยามที่นางเข้าเมืองกลับถึงคฤหาสน์เป็นเวลาเย็นย่ำแล้ว เซี่ยฉางเกิงยังไม่กลับมาเฉกเดียวกับหลายวันก่อน ทว่าพอก้าวเข้าประตู ผู้ดูแลก็บอกข่าวเรื่องหนึ่งให้นางรู้

ทางเขตเหอซีส่งข่าวด่วนมาว่าพวกชาวเหนือมีความเคลื่อนไหวผิดปกติ ดังนั้นวันตรุษปีนี้ท่านผู้บัญชาการไม่อาจรั้งอยู่เมืองหลวงได้เช่นเคย สามวันให้หลังเขาก็ต้องเดินทางกลับไปที่นั่น

มู่ฝูหลันไม่แสดงสีหน้าใด บอกแต่เพียงว่าให้เรียกคนเก็บสัมภาระให้เขาโดยเร็ว ทว่าในใจกลับเริ่มตึงเครียดขึ้นทันใด

ตอนแรกนางนึกว่าต้องหลังวันตรุษเป็นอย่างเร็วเขาถึงจะจากไป ตนเองยังมีเวลาอย่างน้อยครึ่งเดือนกว่า คิดไม่ถึงว่าจะเกิดเหตุไม่คาดฝันกะทันหันจนเหลือเวลาแค่สามวัน

ในเมื่อเขากำลังจะไปแล้ว ส่วนนางต้องไปที่ใดต่อ หรือพูดอีกนัยหนึ่งคือนางต้องเผชิญกับ ‘ชะตากรรม’ ในทิศทางใด จะกลายเป็นปัญหาจวนตัวที่มิอาจประวิงเวลาได้แม้สักเศษเสี้ยว

โชคดีที่วันนี้นางตัดสินใจอย่างเด็ดขาด จัดการเรื่องของซีเอ๋อร์ซึ่งเป็นเรื่องใหญ่ไปแล้ว มู่ฝูหลันใคร่ครวญเรื่องที่เริ่มขบคิดพลางชั่งน้ำหนักอยู่ในใจมานานหลายวันทันที

เวลาเหลืออยู่ไม่มาก นางจำเป็นต้องลงมือทำอะไรสักอย่างโดยเร็วที่สุด

คืนนี้เซี่ยฉางเกิงกลับเรือนช้ากว่าปกติ ดูทีว่าผู้ดูแลคงรายงานเขาเรื่องที่มู่ฝูหลันไปไหว้พระที่วัดฮู่กั๋วตอนกลางวันแล้ว ตอนเข้ามาในห้องเจอหน้านาง เขาไม่พูดอะไร เพียงมองนางแวบเดียวอย่างเฉยเมยแล้วไปที่ห้องหนังสือจนดึกดื่นถึงกลับห้อง ตอนนั้นมู่ฝูหลันขึ้นเตียงคลี่ม่านลงปิดนอนหลับไปแล้ว

เขาก็นอนอยู่บนตั่งไม่ต่างจากก่อนหน้านี้

Comments

comments

No tags for this post.
Continue Reading

More in ทดลองอ่าน

บทความยอดนิยม

everY

ทดลองอ่าน เขตห้ามรักฉบับเบต้า เล่ม 1 Chapter 2.1-2.2 #นิยายวาย

ทดลองอ่าน เรื่อง เขตห้ามรักฉบับเบต้า เล่ม 1 ผู้เขียน : MINTRAN แปลโดย : ทันบี ผลงานเรื่อง : 배타적 연애 금지구역 ถือเป็นลิขสิทธิ์...

ทดลองอ่าน

ทดลองอ่าน ลำนำฝูหรงเคียงกระเรียน บทที่ 17.1

บทที่ 17.1 ตกปลาตามลำพังท่ามกลางสายลมและหิมะ ‘เส้นแบ่ง’ คำนี้ราวกับจี้เข้าไปตรงใจกลางกะโหลกศีรษะของหยางหลุน เขารีบกล่าวก...

ทดลองอ่าน

ทดลองอ่าน ลำนำฝูหรงเคียงกระเรียน บทที่ 17.2

บทที่ 17.2 ตกปลาตามลำพังท่ามกลางสายลมและหิมะ ที่ประตูหลักกำลังผลัดเปลี่ยนเวร ขอบฟ้าเปลี่ยนเป็นสีขาว ดวงอาทิตย์ยามเช้าค่อ...

ทดลองอ่าน

ทดลองอ่าน ลำนำฝูหรงเคียงกระเรียน บทที่ 17.3

บทที่ 17.3 ตกปลาตามลำพังท่ามกลางสายลมและหิมะ ราชสำนักฝ่ายในเลี้ยงอาหาร เหล่าขุนนางออกจากตำหนักแล้วก็เข้าไปที่ห้องทำงานตร...

ทดลองอ่าน

ทดลองอ่าน ลำนำฝูหรงเคียงกระเรียน บทที่ 17.4

บทที่ 17.4 ตกปลาตามลำพังท่ามกลางสายลมและหิมะ ยามเฉินผ่านไปแล้ว หยางหวั่นเดินออกมาจากด้านหลังประตูอุทยานกล้วยเพียงคนเดียว...

community.jamsai.com