ทดลองอ่าน โอบทะเลไว้ด้วยไอรัก บทที่ 2-บทที่ 3

นลินและเพื่อนฝึกงานได้อีก 2 วันเท่านั้น เรื่องที่ไม่น่าเกิดก็เกิดขึ้นจนได้ เมื่อมีชาวบ้านคนหนึ่งที่อาศัยอยู่หลังศูนย์ฯ มาฟ้องอาจารย์ธันยมนว่า มีนิสิตหญิงที่มาฝึกงานปีนขึ้นไปเก็บมะพร้าวในเขตบ้านเขา หญิงสาวสั่งเรียกรวมนิสิตทุกคนด่วนทั้งๆ ที่ยังไม่ถึงเวลา 4 โมงครึ่งซึ่งเป็นเวลาเลิกงาน

“สารภาพมาว่าใคร”

อาจารย์สาวถามเสียงห้วน คำถามนั้นเหมือนจะถามรวมนิสิตทั้งหมด หากสายตาจับผิดนั้นจ้องมายังสาวแสบแสนห้าวประจำรุ่น นลินก็มองสบตาหญิงสาวไม่หลบเหมือนกัน แต่ไม่ได้พูดสิ่งใดออกมา

“คนทำผิดจะสารภาพมั้ย หรือว่าจะให้ระบุไปว่าใคร”

“อาจารย์คะ พวกเรายังมากันไม่ครบเลยนะคะ ยังขาดจิ ไตร แล้วก็เกศอีกสามคน”

กัญฑิตาบอกเบาๆ เนื่องด้วยสามคนนั้นเป็นกลุ่มที่ไปฝึกงานบนกระชังจึงยังไม่กลับมา

“ไม่ต้องรอหรอก สามคนนั้นไม่ได้อยู่ในข่าย จิกับไตรไม่ใช่นิสิตหญิง แล้วอย่างเกศก็ไม่มีทางไปปีนต้นมะพร้าวบ้านใครเขาได้ด้วย”

ธันยมนพูดเยาะๆ ตายังเหลือบมองหน้านิสิตที่คิดว่าเป็นต้นเหตุของเรื่องอยู่ นลินอดรนทนกับสายตาที่มองมาไม่ได้นาน ก็ต้องเอ่ยปากพูด

“อาจารย์คิดว่าใครคะที่เป็นคนปีน ถ้าอาจารย์มีใครอยู่ในใจอยู่แล้ว ก็พูดออกมาเลยดีกว่าค่ะ”

“ฉันไม่อยากจะพูด อยากจะให้คนร้ายคนนั้นยอมรับออกมาเองมากกว่า หวังว่าคงไม่ใช่คนที่ทำความผิดแล้วไม่ยอมรับผิด”

น้ำเสียงนั้นแสนดูแคลน นลินสะบัดมือของปาลิตาที่จับไว้ออก แล้วก้าวเดินไปตรงหน้าอาจารย์สาว

“อาจารย์คิดว่าหนูทำหรือคะ” เธอโพล่งออกมา

“แล้วเธอคิดว่าภาคเธอจะมีนิสิตหญิงคนไหนกล้าปีนต้นมะพร้าวนอกจากเธออีกหรือเปล่าเล่า”

“ไม่ใช่หนู”

กว่าจะหลุดคำนั้นออกมาได้ นลินก็ต้องใช้เวลาสงบใจมากมายนัก หากทั้งสีหน้าทั้งดวงตาของอาจารย์สาว ก็ทำให้นลินหมดความอดทน

“อาจารย์ไม่ได้เชื่อหนูเลย”

“เธอมีเหตุผลอะไรมาแก้ตัว”

“เมื่อวาน กลุ่มผมไปเอาปลาที่สะพานปลาครับ”

วรัทลุกขึ้นยืนเคียงข้างเพื่อน ปาลิตาเลยลุกยืนเป็นพยานอีก หากธันยมนยังไม่เลิกปักใจ

“พวกเธอไม่ต้องมาแก้แทนเพื่อนเธอเลย นลิน ฉันดูเธอผิดไปจริงๆ นะ ไม่นึกเลยว่าเธอจะเป็นคนอย่างนี้ ทำผิดทำไมถึงไม่ยอมรับผิด”

“อาจารย์”

นลินผวาเข้ามาใกล้อาจารย์สาวอย่างสุดจะทน หากปาลิตาและเพื่อนผู้หญิงอีกคนช่วยกันจับไว้มั่น

“ใจเย็นลิน ใจเย็น”

ปาลิตาพยายามจะปลอบเพื่อน หากคำพูดของธันยมนก็ทำยิ่งทำให้นลินไม่อาจสงบใจได้

“เธอจะทำอะไรฉัน นลิน อยากจะถูกพักการเรียนหรือไง”

“อาจารย์ครับ”

วรัทก็ชักจะหมดความอดทนกับอาจารย์คนนี้แล้วเหมือนกัน

“ทำไมไม่ฟังเหตุผลลินมันบ้าง แล้วชาวบ้านคนนั้นเขาเห็นหรือครับ ว่าลินเป็นคนปีน ให้เขามาชี้ตัวคนผิดเลยก็ได้”

อาจารย์สาวถึงกับอึ้งไป เพราะที่ชาวบ้านคนนั้นมาฟ้องก็เพียงบอกว่าคนที่ไปขโมยมะพร้าวบ้านเขาเป็นนิสิตหญิงเท่านั้น แต่เธอยังไม่ยอมแพ้ง่ายๆ

“ก็ได้ ก็ได้ เดี๋ยวฉันจะไปตามเขามาชี้ตัวเธอ แม่ผู้ร้ายปากแข็ง”

ธันยมนบอกก่อนจะเดินไปยังบ้านของชาวบ้านคนนั้น เพื่อตามพยานมาชี้ตัวคนทำผิด