ทดลองอ่าน โอบทะเลไว้ด้วยไอรัก บทที่ 4-บทที่ 5

…I bless the day I found you

ขอบคุณในวันนั้นที่ได้พบเธอ

I want to stay around you

ฉันอยากจะอยู่ข้างๆ เธอ

And so I beg you, let it be me

ดังนั้นฉันจึงขอร้องเธอ…ให้เป็นฉันเถอะนะ

…

So never leave me lonely

อย่าทิ้งฉันไว้เพียงลำพัง

Tell me you love me only

ได้โปรดบอกฉันว่าเธอรักเพียงฉันเท่านั้น

And that you always, let it be me

และขอให้เป็นฉันที่ได้อยู่เคียงข้างเธอเสมอ

…Let it be me…

ขอให้เป็นฉัน…

“ใครมือดีแอบเด็ดดอกไม้เรา”

เสียงทุ้มร้องถามอย่างดุๆ คนที่กำลังตั้งใจเด็ดดอกไม้อย่างเบามือสะดุ้งเฮือก ดอกแก้วหลายดอกในมือแทบจะพลัดร่วงหล่น เธอเหลียวมองหาเพื่อนอย่างจะหาที่พึ่ง หากเพื่อนทั้งสองคนรวมทั้งเตชัสต่างก็เดินลิ่วๆ นำหน้าแบบที่ต้องตะโกนเรียกถึงจะได้ยิน นลินเลยสูดลมหายใจเข้าลึก ก่อนจะหันไปมองเจ้าของบ้านแล้วส่งรอยยิ้มแหยแสนแหยไปให้

“ดอกไม้สวยนะคะ นายหัว หอมด้วย”

“อืม เราก็ว่าอย่างนั้นเหมือนกัน”

นายหัวกอดอกพยักหน้ารับ นลินค่อยยิ้มออกอย่างพอจะมีกำลังใจขึ้นมาบ้าง

“แต่ดอกไม้เราห้ามเด็ด”

ประโยคนั้นทำเอานลินหุบยิ้ม ก่อนจะบ่นอุบอิบ

“ขี้งก”

“ว่าอะไรนะ เราได้ยินไม่ชัด”

เขาเอียงหน้าเข้ามาใกล้ นลินขยับถอยหลังออกไปอีกก้าว ก่อนจะยิ้มประจบ

“ขอไม่ได้หรือคะ นายหัว”

“เราไม่ให้”

เขาแกล้งทำเสียงแข็ง ดีใจที่ได้เห็นเด็กสาวหน้าเสีย นลินยื่นดอกไม้พรวดมาตรงหน้าเขา

“งั้นคืนก็ได้”

เขาแบมือรับ นลินวางดอกไม้ลงบนมือใหญ่อย่างแสนเสียดาย นภนต์กลั้นยิ้ม

“ชอบมากหรือไงดอกแก้ว”

“หอมดีค่ะ ลินชอบดอกไม้หอมๆ”

“งั้นตามมานี่”

เขาบอกแล้วเดินนำไปทางด้านขวาซึ่งเป็นซุ้มดอกหิรัญญิการ์ที่เขาปรากฏตัวออกมาเมื่อครั้งแรก นลินเดินตามไปอย่างว่าง่าย เขามองหาดอกไม้สีขาวดอกใหญ่กลิ่นหอมอยู่เพียงครู่ ก่อนจะเอื้อมเด็ดออกมาอย่างเบามือ