ทดลองอ่าน โอบทะเลไว้ด้วยไอรัก บทที่ 4-บทที่ 5

“เห็นเมื่อวานเด็ดดอกแก้วไปแล้ว…”

“นายหัวเห็นหรือคะ”

นลินถามเสียงอ่อย นภนต์มองหน้าเธอแล้วยิ้ม

“เห็น แต่ขี้เกียจว่า วันนี้เลยว่าเปลี่ยนดอกบ้างก็ได้ บ้านเราปลูกไม้ดอกหอมไว้เยอะ เอานี่…”

เขาส่งดอกหิรัญญิการ์ดอกสวยมาให้ นลินแบมือรับ

“ดอกหิรัญญิการ์ ไม่เคยเห็นล่ะสิ”

เขาถามดักคอ นลินพยักหน้ารับยิ้มตาหยี

“เราชอบมากดอกนี้ เอาไปแทนดอกแก้วแล้วกันนะ”

เขาบอก แล้วออกเดินนำกลับทางเดิม นลินก้าวตาม มือคอยประคองดอกไม้ในมือไม่ให้ช้ำ

“พรุ่งนี้ดอกอะไรคะ”

เขาหันกลับมามองหน้าเธอ นลินมองตอบด้วยรอยยิ้มสดใส

“จะเอาให้ครบทุกคืนที่เธอจะอยู่ที่นี่เลยหรือไง”

“แล้วมีครบสามสิบชนิดเลยหรือเปล่าคะ”

เธอย้อนถาม เขาอึ้งไปอึดใจก่อนจะหัวเราะออกมา

“ก็…ลองดูนะ นลิน กลับไปนอนได้แล้ว พรุ่งนี้อย่าตื่นสายเหมือนวันนี้อีกล่ะ”

“มีอะไรที่นายหัวไม่รู้บ้างมั้ยคะนี่”

เธอถามอย่างจะหมดแรง ความลับเรื่องนอนตื่นสายถูกเปิดเผยเสียแล้ว นภนต์หัวเราะ ส่ายหน้าแทนคำตอบ

“เรารู้หมดทุกอย่างล่ะ เธอไม่รู้หรือไง เราตั้งกล้องวงจรปิดไว้ทั่วเกาะเลย”

“จริงหรือคะ”

นภนต์มองแววตาตกตะลึงของเด็กสาว ที่เหมือนจะเชื่อไปเสียทุกคำพูดของเขา แล้วก็อดหัวเราะขำไม่ได้

“เชื่อเราหรือไง”

เขาถาม นลินหน้างออย่างที่รู้ว่าถูกหลอกแล้ว

“ก็ลินไม่คิดว่านายหัวจะโกหก เป็นผู้ใหญ่แล้วต้องไม่โกหกนะคะ”

เธอสอนด้วยสีหน้าจริงจังแต่ดวงตาฉายรอยยิ้ม คราวนี้นภนต์ไม่หัวเราะตาม เขาเก๊กหน้าขรึมแล้วเอ่ยปากไล่

“ไปนอนได้แล้ว”

“ครับผม ราตรีสวัสดิ์ครับ”

นลินตอบรับหนักแน่นอย่างล้อเลียน แล้ววิ่งตัวปลิวออกไป