ทดลองอ่าน ใกล้เกินรัก ชุด สุดท้ายก็เธอ บทที่ 2

แต่เดี๋ยวก่อนนะ…วัยแบบเธอ เรื่องที่เคยต้องอายกลับไม่ใช่เรื่องน่าอายแล้วหรือ ส่วนเรื่องที่ไม่ต้องอายอย่างการไม่เคยมีเซ็กซ์กลับเป็นเรื่องน่าอายไปแล้ว

“แต่แกยังไม่เคยกินฉัน ดังนั้นจะมาเปรียบเทียบกันไม่ได้” คนถูกเปรียบเทียบหยุดมองดวงหน้าหวานนิ่ง นัยน์ตาพราวระยับ

พิรุณรักษ์ชะงัก หัวใจกระตุกวูบเมื่อเผลอมองสบดวงตาคู่นั้น เธอตกประหม่าอย่างที่ไม่เคยมีอาการนี้กับพุฒมาก่อน ต้องเป็นเพราะเธอเหนื่อยกับเรื่องในวันนี้จนทำให้เบลอไปแน่ๆ

“เฮอะ!”

พิรุณรักษ์ทำเสียงในลำคอแล้วหันไปสนใจเตาปิ้งย่างแทน

“ไม่ชอบกินผักก็ยังไม่ชอบอยู่แบบนั้นเหรอ” พุฒถามเมื่อเห็นว่าพิรุณรักษ์คีบกินแต่เนื้อ ไม่สนใจผักเลยสักนิด

คนมีประเด็นกับผักมาตั้งแต่เย็นทำหน้าเซ็ง หวังว่าคงไม่ถูกบังคับให้กินผักอีกคนนะ

“มันไม่อร่อย”

พิรุณรักษ์ตอบไปตามตรง และผิดคาดมากเมื่ออีกฝ่ายเพียงแค่พยักหน้าแล้วชวนคุยเรื่องอื่น ไม่ได้บ่นเรื่องที่เธอไม่กินผักอย่างที่คาดการณ์ไว้

ทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง ความจริงแล้วพิรุณรักษ์ก็ไม่ใช่พวกไม่แยแสอะไรขนาดนั้น พุฒเป็นเพื่อนสนิทของเธอ ถึงแม้ว่าระยะหลังเธอกับเขาแทบจะไม่ได้เจอกันเลยด้วยอาชีพของเขาที่ต้องฝึกซ้อมหนักอยู่ตลอดเวลา แต่ก็ทั้งคู่ก็ไม่เคยขาดการติดต่อกัน

ดังนั้นการพบกันในรอบสองปีครั้งนี้ความสัมพันธ์ของเธอกับเขาจึงคงเดิม

“นี่! เรื่องข่าวที่ออกมามันเรื่องจริงเหรอ”

พุฒเลื่อนสายตาจากจานอาหารเพื่อมองหน้าคนพูด เมื่อเห็นแววตาวิตกกังวลนั้นเขาก็ยิ้มออกมาเล็กน้อย

“ไม่เชื่อเหรอถึงต้องมาถามย้ำ มองฉันดีขนาดนั้นเลย?”

“อย่าเพ้อเจ้อได้มั้ย ฉันแค่ถามย้ำให้แน่ใจ เข้าใจนะว่าคนแบบแกควงสาวไม่ซ้ำหน้า แต่ไปยุ่งกับภรรยาคนอื่นมันดูไม่น่าเชื่อเลย”

“เด็กน้อย อย่ามองโลกแง่ดีขนาดนั้นสิ”

ใบหน้าหล่อเหลายกยิ้มมุมปาก ดูร้ายกาจอย่างไรไม่ทราบ พิรุณรักษ์หน้าเหวอ รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเด็กสาวที่กำลังเผชิญหน้ากับซาตาน

“ทำไมแกชั่วขนาดนั้นวะ”

พุฒเลิกคิ้ว ดูไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับการถูกด่าเลยสักนิด เขาคีบอาหารรับประทานต่อเป็นอันจบบทสนทนาหัวข้อดังกล่าว

แต่พิรุณรักษ์ไม่ยอมจบง่ายๆ

“มันร้ายแรงขนาดไหน”

“เรื่องอะไร”

“เรื่องที่แกทำไว้น่ะ โทษที่จะได้รับมันร้ายแรงแค่ไหน นี่ต้องติดคุกติดตะรางหรือเปล่า หรือว่าถูกถอดออกจากทีม” ลึกๆ แล้วพุฒเป็นเพื่อนของพิรุณรักษ์เสมอ เธอยังมีความห่วงใยในตัวเขา แม้ปากจะด่า…แต่ความจริงแล้วก็เป็นห่วง