ทดลองอ่าน ใกล้เกินรัก ชุด สุดท้ายก็เธอ บทที่ 3

พิรุณรักษ์ได้แต่ขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน เธอฟึดฟัดลุกจากโซฟา มองหน้าเขาอย่างไม่สบอารมณ์

“ใช้ฉันเป็นผัวเลยนะแก”

“หึ! มันไม่มีทางเป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว” เขาบอกแล้วหันมายักคิ้วให้

“ไอ้!” พิรุณรักษ์เกือบหลุดสารพัดคำด่าออกมา แต่ว่าด่าคนอย่างพุฒไม่ว่าใช้คำไหนมันก็ไม่สาสม สุดท้ายจึงได้แต่กระแทกเท้าเดินเข้าครัวไป

เธอหยิบบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปออกมาแกะซอง ตั้งน้ำจนเดือดแล้วโยนบะหมี่ใส่หม้อ ตามด้วยหมู ไข่ และผัก เมื่อทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยจึงยกมาเสิร์ฟ

พุฒมองอาหารบนโต๊ะแล้วกลอกตาก่อนจะมองหน้าแม่ครัวจำเป็น

“อะไร” เธอถามออกไป

“มาม่าเนี่ยนะ”

“ใช่สิ เห็นเป็นสเต๊กเนื้อวากิวหรือไงล่ะ”

“ไม่มีอะไรดีกว่านี้แล้วเหรอ”

พิรุณรักษ์ปั้นยิ้มให้คนช่างเลือก ทั้งที่ไม่ได้อยู่ในฐานะที่เลือกได้เลยสักนิด

“เป็นแค่ผู้อาศัย หัดเกรงใจเจ้าของห้องบ้างสิ มารยาทขั้นพื้นฐานน่ะ”

“อ้อ! ต้องเป็นผัวงั้นสิถึงจะดูแลดี” พุฒเงยหน้ามองคนที่กำลังสอนมารยาทให้เขา

พิรุณรักษ์กอดอกพยักหน้าหงึกหงัก “แน่นอน…ว้าย!”

หญิงสาวไม่ทันได้ตั้งตัว อยู่ๆ ก็ถูกพุฒคว้าแขนและดึงลงไปหา ทุกอย่างดูรวดเร็วไปหมด พอรู้สึกตัวอีกทีเธอก็อยู่ใต้ร่างของเขาแล้ว

“ไอ้พุฒ! นี่แกคิดจะทำอะไรเนี่ย”

“ก็ลองดูไง ว่าถ้าฉันเป็นอย่างอื่น…ไม่ใช่เพื่อน แกจะดูแลฉันดีกว่านี้มั้ย” เขายิ้ม เป็นยิ้มที่พิรุณรักษ์สัมผัสได้ถึงความชั่วร้ายซึ่งทำเอาเธอขนลุกเกรียว

แม้จะดูเหมือนพูดเล่น แต่เธอก็อดตระหนกไม่ได้ โอเค ถึงแม้ว่าพุฒจะหล่อระเบิดระเบ้อจนเธอแทบอยากจะสมยอมมอบความสาวให้เขาง่ายๆ ในบางวูบของความคิดก็เถอะ

แต่มันไม่ใช่ นี่มันไม่ใช่เลย

“ไอ้บ้า! ไอ้ชั่ว! ฉันไม่ยอมนะ ปล่อย!!”

“ไม่เหรอ ลองดูมั้ย”

ไม่เพียงแค่พูด แต่พุฒยังโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้จนลมหายใจของเขารินรดใบหน้าเธอ

พิรุณรักษ์หัวใจเต้นโครมครามราวกับว่ามันจะกระดอนออกมาจากอก หมอนี่คงเป็นพวกหื่นกามที่ขาดแคลนผู้หญิงมานานจนไม่คิดจะสนใจเลยว่าผู้หญิงคนนั้นจะเป็นใคร