ทดลองอ่าน ใกล้เกินรัก ชุด สุดท้ายก็เธอ บทที่ 3

“ฉันเพื่อนแกนะ”

“ก็รู้” เขากระตุกยิ้มมุมปาก “เพื่อนเล่น เล่นเพื่อน ไม่เคยได้ยินเหรอ”

พิรุณรักษ์ลอบกลืนน้ำลาย เธอควรผลักไสเขาแต่เพราะอะไรไม่ทราบ แขนขาเธออ่อนแรงไร้ความสามารถในการต่อต้านใดๆ จึงทำได้แต่ดิ้นยุกยิกอยู่ใต้ร่างที่สูงหกฟุตแปดเซนติเมตรนั่น

แต่ก็ไร้ผล สุดท้ายจึงได้แต่นอนเกร็งอยู่แบบนั้น หญิงสาวรวบรวมสติที่กำลังกระเจิดกระเจิงช้าๆ ก่อนเงยหน้าพูดกับเขา

“แกไม่ทำจริงๆ หรอก”

“ทำไมถึงเชื่อแบบนั้น”

“แกไม่ได้ชั่วขนาดนั้น แกแค่แกล้งฉัน แล้วถ้าไม่เลิกเล่นฉันจะโกรธแล้วด้วย”

สีหน้าจริงจังของพิรุณรักษ์ทำให้คนขี้เล่นชะงักไป เขายอมถอนตัวออกจากร่างนุ่มนิ่ม พิรุณรักษ์พรวดพราดลุกขึ้นนั่งแล้วขยับหนีจนตัวไปชิดอีกด้านของโซฟา

ร่างสูงกำยำเสยผมที่ยุ่งเหยิงของตัวเองลวกๆ

แต่ทั้งที่ผมเผ้ายับยุ่งแบบนั้นเขาก็ยังดูหล่ออยู่มาก

“ไม่ต้องด่าฉันด้วยสายตาหรอกน่า ก็พูดเองไม่ใช่เหรอว่าฉันไม่มีทางทำอะไรแกแน่ๆ” เขาเลิกคิ้วถาม

“ถึงจะพูดว่าไม่ทำอะไรฉัน แต่ก็อย่าเอาหน้ามาใกล้แบบเมื่อกี้อีก อย่ามากอด อย่ามาโดนตัวฉันแบบนั้นอีก รู้มั้ย!” เธอแว้ดใส่ด้วยความโมโห…ลึกๆ แล้วเธอโมโหตัวเองมากกว่าที่ดันไปรู้สึกหวั่นไหว

“บางที…ฉันก็อยากกินต้มจืดดูบ้างนะ” พุฒแกล้งมองเธอด้วยนัยน์ตาแพรวพราว

คราวนี้พิรุณรักษ์เท้าเอวมองหน้าอย่างเอาเรื่อง

“เพราะนิสัยแบบนี้ไง ชีวิตแกถึงได้เป็นแบบนี้”

คำพูดนั้นทำให้คนฟังนิ่งไป เขาถอนหายใจ สีหน้าค่อยๆ เปลี่ยนเป็นเคร่งขรึม แต่พิรุณรักษ์รู้ดีว่า ‘เพื่อน’ จะไม่โกรธกันเมื่อกล่าวเตือนอย่างจริงใจ แม้ว่าถ้อยคำจะรุนแรงสักเพียงใดก็ตาม

“ฉันอาจจะพูดแรงไป แต่แกจะปล่อยให้ชีวิตแกเป็นแบบนี้ไม่ได้นะ”

“มันไม่ได้น่าเป็นกังวลอย่างที่แกคิดหรอกน่าฝน ไม่มีอะไรต้องกังวลเลย” เขาปรับสีหน้าให้ผ่อนคลายดังเดิมพลางคว้าบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปมากินเหมือนลืมไปว่าเขาไม่ได้ชอบมันสักเท่าไหร่

“ไอ้ที่ไม่น่าเป็นกังวลที่แกหมายถึงคือการที่ต้องออกจากสโมสรเนี่ยนะ สโมสรระดับโลก ใครๆ ก็ใฝ่ฝันจะก้าวไปถึงจุดนั้น”

“มันก็แค่สถานที่นะ มันไม่ได้สำคัญขนาดนั้นหรอกน่า”

เขาบอกด้วยน้ำเสียงที่เริ่มดังขึ้น นั่นเป็นสัญญาณเตือนว่าพิรุณรักษ์ต้องหยุดพูดเรื่องนี้ เธอระบายลมหายใจออกมา ก่อนจะคว้าเบียร์ซึ่งตั้งอยู่บนโต๊ะขึ้นมายกดื่มบ้าง

พุฒเหลือบตามอง เขาไม่อยากพูดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นสักเท่าใดนัก อันที่จริงการที่เขามาอยู่กับพิรุณรักษ์ก็เพราะอยากหนีปัญหา

แค่ชั่วคราวเท่านั้น…