ทดลองอ่าน ใกล้เกินรัก ชุด สุดท้ายก็เธอ บทที่ 4

“จะเที่ยงคืนแล้ว ไปหาข้าวต้มกินแล้วกลับห้องกันดีกว่า” พุฒบอกกับหญิงสาวหนึ่งเดียวตรงนั้น

พิรุณรักษ์งุนงงกับการกระทำของเขาจนหัวคิ้วเคลื่อนมาผูกโบกันยับยุ่ง

“ไม่! แกกลับไปก่อนเลย”

“ไม่! กลับพร้อมกัน” พุฒไม่พูดเปล่า แต่เดินอ้อมมาดึงแขนพิรุณรักษ์ให้ลุกขึ้น

พอเห็นว่าพุฒเดินเข้ามาใกล้ พิรุณรักษ์ก็รีบหันไปหาตัวช่วย

“เจ๊ชลลี่ พี่แพท บอกเขาให้หน่อยว่าเราจะกลับพร้อมกัน”

คนถูกขอความช่วยเหลือแบบไม่ทันได้ตั้งตัวที่ยังมึนงงกับความสัมพันธ์ของเพื่อนรุ่นน้องกับคนดังอย่างพุฒอยู่นั้นต่างอึกอักกันทั้งคู่ แต่รังสีบางอย่างจากตัวนักฟุตบอลหนุ่มทำให้สุดท้ายพีรวิทย์ก็ตอบออกไปโดยไม่สนใจมิตรภาพของตนกับพิรุณรักษ์เลย

“ไม่เป็นไร ฝนกลับกับคุณพุฒเถอะ พวกพี่ก็จะกลับแล้วเหมือนกัน”

“พี่แพท!”

พีรวิทย์ยกมือไหว้ทำหน้าเชิงว่าขอโทษ พิรุณรักษ์ได้แต่ฮึดฮัด

เธอมองหน้าพุฒอย่างขุ่นเคือง เป็นแบบนี้ทุกที ไม่ว่าพุฒจะพูดอะไร คนอื่นก็ต้องคล้อยตามเขาเสมอ เป็นเพราะถูกความหล่อเหลาของเขาครอบงำอย่างไรเล่า หมอนั่นชอบบริหารเสน่ห์

“กลับเถอะ เป็นห่วง”

เขาก้มหน้าลงมากระซิบข้างหูของเธอ น้ำเสียงอ่อนโยนนั้นทำให้อาการต่อต้านมลายหายไปสิ้น

โอเค! เธอก็อาจเป็นอีกคนหนึ่ง…ที่พ่ายแพ้ให้กับเขา หญิงสาวถอนหายใจแล้วหันไปบอกอีกฝ่ายอย่างจำยอม

“อือ!”

หลังจากกล่าวลาชลชาติและพีรวิทย์เป็นที่เรียบร้อย พิรุณรักษ์ก็มานั่งอยู่บนรถแท็กซี่กับพุฒด้วยใบหน้าที่บ่งบอกว่าไม่พอใจสักเท่าใดนัก

“หน้าหงิกขนาดนี้ หิวล่ะสิ”

พิรุณรักษ์กลอกตาสามรอบให้กับความ ‘มึน’ ของเพื่อน

“โผล่มาได้จังหวะมากเลยนะ นี่ถามหน่อย แกไปอยู่ที่นั่นได้ยังไง”

“ไปคุยงาน” เขาตอบสั้นๆ แต่นั่นยิ่งเป็นการเพิ่มความสงสัยให้กับพิรุณรักษ์

“คุยงานอะไรที่แบบนี้ นี่คิดจะทำอะไรอยู่ฮะ”