ทดลองอ่าน Blue Bridge สะพานรักสีน้ำเงิน บทที่ 5

ก่อนหน้านี้สวีซู่ดื่มเหล้า จึงไม่ขับรถคันที่ขับมาจากไซต์ก่อสร้าง เขาเรียกรถแท็กซี่ส่งจ้าวหนานเซียวไปโรงพยาบาลกลางที่สภาพดีที่สุดในท้องถิ่น เมื่อวัดอุณหภูมิก็พบว่าเธอมีไข้ 39.1 องศา ต่อมทอนซิลอักเสบ หมอเปิดดูเปลือกตาแล้วจับชีพจรให้เธอ

“ตอนกลางคืนตรวจเลือดไม่ได้ จ่ายยาลดไข้เพื่อบรรเทาความร้อนก่อนละกัน กลับไปแล้วก็ดื่มน้ำให้มาก ถ้าหากพรุ่งนี้อุณหภูมิร่างกายยังไม่ลดลง ค่อยกลับมาตรวจเลือด”

มีคนอุ้มเด็กเข้ามาให้รักษาฉุกเฉิน จ้าวหนานเซียวรีบลุกขึ้นยืนจากม้านั่งตรวจเพื่อหลีกทางให้

“โลหิตจาง! เลือดลมอ่อนแรง! ภูมิคุ้มกันต้องไม่ดีแน่ บอกให้แฟนคุณกินของที่บำรุงเลือดเป็นประจำให้มากหน่อย ดูแลเวลาทำงานและพักผ่อนให้สมดุล พักผ่อนเยอะๆ” หมอพูดอีกประโยค

สวีซู่มองหญิงสาวที่เดินไปถึงประตูทางออกแล้วก็รับใบสั่งยาจากหมอ พูดขอบคุณคำหนึ่ง รับยาเสร็จก็ให้เธอกินยา เมื่อกลับไปถึงโรงแรมก็ใกล้จะเที่ยงคืนแล้ว

เมื่อเข้ามาในห้อง เขาก็ถอดเสื้อนอกแล้วไปต้มน้ำ ล้างแก้วน้ำและผลไม้ที่ซื้อมาระหว่างทางกลับ จ้าวหนานเซียวขดตัวพิงหัวเตียง ในหูได้ยินแต่เสียงปึงๆ ปังๆ เป็นเสียงที่เขาทำทั้งนั้น

“คำพูดของหมอคุณได้ยินไหม คืนตั๋วรถไฟรอบพรุ่งนี้เช้าซะ! ดีขึ้นแล้วค่อยไป”

จ้าวหนานเซียวรับคำอืมอย่างไร้เรี่ยวแรง

“เมื่อเย็นคุณไม่ได้กินอะไร ของที่ห่อกลับมาก่อนหน้านี้ก็เย็นแล้ว กินไม่ได้แล้ว คุณอยากกินอะไร เดี๋ยวผมไปซื้อให้”

“ไม่ต้อง ฉันกินไม่ลง ถ้าอยากกินอะไรก็ยังมีผลไม้ไม่ใช่เหรอ”

จ้าวหนานเซียวคิดในใจว่าทำไมเขายังไม่ไป เธอรู้สึกรำคาญจึงฝืนกำลังขึ้นมาตอบโต้

น้ำที่ต้มอยู่ในกาเดือดแล้ว เขาเทน้ำหนึ่งแก้ว ถือมาวางไว้ที่โต๊ะข้างหัวเตียง กำชับเธอว่ารอให้เย็นลงค่อยดื่ม ระวังลวกปาก อย่างกับเธอเป็นเด็กที่ไม่รู้จักดูแลตัวเองจริงๆ

ใต้แสงไฟ ใบหน้าของหญิงสาวซีดขาวราวหิมะ ไม่เห็นแม้แต่สีเลือด ขนาดผิวบนคอยังมองเห็นเส้นเลือดใหญ่สีเขียวอ่อนได้รางๆ คางทั้งผอมทั้งแหลมอย่างเห็นได้ชัด ขนตาหลุบลง มองแล้วคนกลับดูอ่อนแอกว่าเวลาปกติอยู่หลายส่วน

เขามองดูอยู่ข้างเตียง ยื่นมือออกมาเหมือนคิดอยากจะวัดอุณหภูมิบนหน้าผากเธออีก หญิงสาวหันหน้าหนี หลบพ้นแล้วก็พูดงึมงำว่า “เมื่อเย็นรบกวนคุณแล้ว นี่ก็ดึกมากแล้ว คุณกลับไปพักผ่อนที่ห้องเถอะ”

สวีซู่มือค้างอยู่กลางอากาศไปชั่วขณะ ตอนนี้เองโทรศัพท์ก็ดังขึ้น

เขารับสาย

โทรศัพท์โทรมาจากไซต์ก่อสร้างสะพานใหญ่ชิงหลิ่ง บอกว่าขณะที่ก่อสร้างติดต่อกันมาหลายคืน รถเครนทำงานไม่ระวัง ทำให้อุปกรณ์ของเสาไฟฟ้าแรงสูงที่อยู่บริเวณใกล้เคียงเสียหาย ส่งผลให้ในหมู่บ้านไฟดับ ได้ติดต่อสถานีไฟฟ้าให้มาซ่อมแซมโดยด่วนแล้ว หัวหน้าเวรที่อยู่ในกะนั้นก็ไปขอโทษคนในหมู่บ้านแล้ว แต่ว่าชาวบ้านยังไม่พอใจ รวมกลุ่มกันบุกเข้ามาก่อเรื่องในไซต์ก่อสร้าง เรียกร้องค่าชดเชยความเสียหาย หัวหน้าเวรโทรติดต่อหยางผิงฝูไม่ได้ ได้แต่โทรมาหาเขา ถามว่าจะทำอย่างไร

“ควบคุมสถานการณ์ไว้ หลีกเลี่ยงการปะทะใดๆ กับพวกเขา ผมจะรีบไปเดี๋ยวนี้!”

สวีซู่พูดจบแล้วก็รีบโทรเบอร์มือถือของหยางผิงฝู พบว่าโทรไม่ติดจริงๆ

“เกิดเรื่องอะไรขึ้น” จ้าวหนานเซียวลุกนั่งขึ้นมาถามเขา

ชายหนุ่มอธิบายให้เธอฟังแล้วบอกว่า “ผมกลับไปดูสถานการณ์หน่อย คุณพักผ่อนไป อย่าลืมล็อกประตูนะ!”

เขาพูดจบก็หยิบเสื้อนอกที่เมื่อครู่เพิ่งถอดออกมา เดินออกไปจากห้องแล้วปิดประตู

ในที่สุดโลกก็สงบลงเสียที