ทดลองอ่าน Blue Bridge สะพานรักสีน้ำเงิน บทที่ 5

เช้าวันรุ่งขึ้น หลังจากหาที่นั่งบนรถไฟได้และวางกระเป๋าเดินทางแล้ว โทรศัพท์ของเฉินซงหนานก็ดังขึ้น

เขาหยิบออกมาดูสายที่โทรเข้าก็รับด้วยความดีใจ “พี่ เมื่อวานทำไมถึงกลับไปอีกแล้วล่ะ อ้อ เกิดเรื่องกะทันหัน แก้ไขเรียบร้อยรึยัง แก้ไขแล้วก็ดี! ตอนนี้ผมกับวิศวกรจ้าวอยู่บนรถไฟ อีกสักพักรถก็จะออกแล้ว! พวกเราจะนั่งเครื่องบินรอบบ่ายกลับปักกิ่ง ตอนเย็นก็ถึง ขอบคุณพี่ที่เมื่อวานเลี้ยงเหล้าผม! ครั้งหน้าพี่มาปักกิ่งผมจะเลี้ยงเหล้าพี่ อะไรนะ อ้อ…” เขามองจ้าวหนานเซียวที่นั่งอยู่ด้านข้างในตำแหน่งข้างหน้าต่างแล้วพยักหน้าถี่รัว “ได้ๆ ผมรู้แล้ว! พี่วางใจได้!”

คุยโทรศัพท์เสร็จแล้วเขาก็บอกจ้าวหนานเซียวว่า “วิศวกรจ้าว เมื่อกี้นี้พี่…ก็คือวิศวกรสวี เขานึกว่าเรายังอยู่ในโรงแรมน่ะ เดิมคิดว่าจะมาหาที่อำเภอในตอนนี้ พอรู้ว่าเราจะไปแล้วก็ถามว่าคุณไข้ลดรึยัง เมื่อคืนคุณเป็นไข้หรือครับ ดีขึ้นรึยัง” สีหน้าเขาดูเป็นห่วง

จ้าวหนานเซียวยิ้มน้อยๆ และพยักหน้า “ดีขึ้นมากแล้ว เมื่อเช้าก่อนออกมาก็กินยาแล้ว ไม่เป็นไร”

“ผมนี่สะเพร่าจังเลย! คุณป่วยแล้วยังไม่รู้!” เขาโทษตัวเองไม่หยุด “วิศวกรจ้าวคุณนั่งอยู่นี่นะ ผมจะไปเอาน้ำอุ่นมาให้”

เขาหยิบแก้วของจ้าวหนานเซียวไปเติมน้ำต้ม

ระหว่างนั้นมือถือก็ดังขึ้นอีกครั้ง เป็นของจ้าวหนานเซียว

เธอรับโทรศัพท์ “ผู้จัดการหยาง มีเรื่องอะไรคะ”

“คุณจ้าว วันนั้นผมไม่ควรปล่อยงูเข้าไปในที่พักของคุณ…ผมผิดไปแล้ว…เมื่อคืนผมก็โดนวิศวกรสวีทุบตี มือถือแตกหมดเลย…ผมสมควรโดนแล้ว จะตีผมให้ตายก็สมควร…คุณจ้าว คุณเป็นผู้ใหญ่ใจดี อย่าเอาเรื่องผมเลยนะ ต่อไปผมจะไม่ทำเรื่องแบบนี้อีกแล้วจริงๆ ครับ…”

จ้าวหนานเซียวตะลึงงัน หยุดไปครู่หนึ่งก็พูดว่า “ทุกคนต่างทำตามกฎ แบบนี้ดีที่สุด”

“ใช่ๆ ต้องขอบคุณที่คุณจ้าวไม่ถือโทษ แล้วก็…ถ้าหากวันไหนคุณสะดวก…ช่วยบอกกับวิศวกรสวีหน่อยได้ไหมว่าคุณไม่ถือสาแล้ว…” ผู้จัดการหยางพูดพึมพำอึกอัก

จ้าวหนานเซียวบอกเขา “ไม่เป็นไรแล้วค่ะ” ก่อนจะวางสาย

รถไฟเคลื่อนช้าๆ แล่นออกจากสถานี ท่ามกลางเสียงฉึกฉักๆ ด้วยความเร็วสม่ำเสมอของล้อรถที่บดกับรางเหล็ก มุ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว

จ้าวหนานเซียวพิงหน้าต่างรถ มองดูต้นไม้ที่เปลี่ยนไปและป่าไม้ในที่ไกลนอกหน้าต่างถอยหลังไปเรื่อยๆ พลางใจลอย

เมื่อคืนหลังจากนั้นเธอฝัน ฝันเห็นเยี่ยจือโจวอดีตคู่หมั้นของเธอ และก็ฝันเห็นเด็กหนุ่มคนหนึ่ง

ผิวของเด็กหนุ่มซีดขาว สายตาส่อแววร้ายกาจ ไว้ผมทรงโมฮอว์กสีทองสะดุดตา ปรากฏกายเข้ามาในฤดูร้อนตอนที่เธออายุสิบห้าปี

ติดตามตอนต่อไปวันที่ 6 ธ.ค. 64 เวลา 12.00 น.