หัวหน้าฝ่ายเกานัยน์ตาเป็นประกาย สาดไปทางวิศวกรเสิ่นที่อยู่ด้านข้างจ้าวหนานเซียว “เหล่าเสิ่น ถ้างั้นคุณไปไหม คุณน่าจะมีประสบการณ์การปรับปรุงสะพานชำรุดที่เกิดจากอุบัติเหตุ”
วิศวกรเสิ่นแสดงสีหน้าลำบากใจ “หัวหน้าฝ่าย ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากไป ที่จริงคือช่วงนี้ไม่ค่อยสะดวกเดินทางไกล ภรรยาผมตอบสนองคำเรียกร้องของชาติ ช่วงนี้เพิ่งจะคลอดครรภ์ที่สอง สุขภาพผู้ใหญ่ที่บ้านก็ไม่ดี ต้องให้ผมดูแล”
หัวหน้าฝ่ายเกายอมแพ้ มองไปทางวิศวกรเจียง วิศวกรเจียงบอกว่าในมือตนเองตอนนี้มีโปรเจ็กต์สร้างเมืองชิ้นสำคัญที่ต้องดูแล เจียดไปทำอย่างอื่นไม่ได้
หัวหน้าฝ่ายเกามองไปที่หลินหยาง
หลินหยางกลับมาจากการเรียนต่างประเทศที่สแตนฟอร์ด เผยแพร่วิทยานิพนธ์มากมาย วิทยานิพนธ์หลายชิ้นได้เก็บรวมเข้าอีไอ* ความสามารถในการค้นคว้าโดดเด่น ว่ากันว่าเป็นผู้บริหารระดับสูงอายุน้อยที่ทางองค์กรตั้งใจบ่มเพาะ ไม่เพียงแค่ในสถาบันสะพานทางหลวง แต่เป็นที่รู้จักกันดีในสถาบันรวม
หลินหยางทำคอให้โล่ง
“หัวหน้าฝ่าย คุณก็รู้ว่าช่วงนี้ผมกำลังมีหัวข้อศึกษาใหม่ร่วมกับศูนย์วิจัยการออกแบบวางผังเมืองใหม่ ในมือมีนักศึกษาอยู่เจ็ดแปดคน ต่างกำลังรอหัวข้อนี้เพื่อเขียนวิทยานิพนธ์จบการศึกษา นักศึกษาเรียนจบไม่ใช่เรื่องเล็กๆ แต่เกี่ยวพันกับทั้งชีวิต ยังไงผมก็ต้องรับผิดชอบพวกเขาใช่ไหม แต่ว่า…” เขาหยุดไป แล้วจ้องมองจ้าวหนานเซียว “ผมสามารถรับงานก่อนหน้านี้ของวิศวกรจ้าวไปพร้อมกันได้ ช่วยลดภาระให้เธอสักหน่อย วิศวกรจ้าว คุณว่ายังไง”
เขามองจ้าวหนานเซียวพลางยิ้ม
หลายปีก่อนตอนที่จ้าวหนานเซียวเพิ่งเข้ามาในสถาบันสะพานทางหลวง ผิวขาวสวยงาม เส้นผมยังไม่ได้ตัดออก เป็นคนสวยอย่างแท้จริง หลินหยางเห็นครั้งแรกก็ตกตะลึงในความสวย ตามจีบทันที พอจีบไม่ติด ภายหลังจึงปฏิบัติต่อเธอด้วยท่าทีเฉยชาอย่างในตอนนี้
หัวหน้าฝ่ายเกาลังเลเล็กน้อย หันไปทางจ้าวหนานเซียว
“เสี่ยวจ้าว ถ้างั้นขอรบกวนคุณหน่อย คุณไปได้ไหม”
ทุกคนต่างก็หันมามองเธอ
จ้าวหนานเซียวถอนใจช้าๆ แล้วยิ้ม “หัวหน้าฝ่ายคุณว่ามาเถอะ ฉันไม่มีปัญหา”
“ได้ งั้นเอาตามนี้แล้วกัน คุณฝากฝังเรื่องให้เสี่ยวหลิน ค่อยไปทำความเข้าใจสถานการณ์กับเลขาฯ จาง เตรียมตัวให้พร้อม วันนี้กลับเร็วหน่อย บ่ายนี้ให้คุณหยุดไปพักผ่อน แล้วพรุ่งนี้ออกเดินทาง”
ธุระสะสางแล้ว หัวหน้าฝ่ายเกาค่อนข้างดีใจ ยกถ้วยชาขึ้นจิบดังอึกแล้วพูดพลางหัวเราะร่า
“คนหนุ่มสาวน่ะต้องฝึกฝนเยอะๆ นี่คือความไว้วางใจที่ฝ่ายมีต่อคุณ! คว้าโอกาสที่ยากจะหาได้ไว้ให้ดี ตั้งใจทำงาน เป็นการเพิ่มความสามารถของตัวเองอย่างหนึ่งนะ!”
ในห้องประชุมสุดท้ายเหลือแต่จ้าวหนานเซียวกับหลินหยาง และยังมีเฉินซงหนานอีกคน