ทดลองอ่าน Blue Bridge สะพานรักสีน้ำเงิน บทที่ 1

“ซีเอดี เอสยู โฟโต้ชอป อินดีไซน์ เพจเมกเกอร์ การใช้ซอฟต์แวร์พื้นฐานในการทำงานพวกนี้ทำได้เป็นยังไงแล้วบ้าง”

นักศึกษาทั้งสองมองวิศวกรจ้าวพลางพูดเสียงค่อย “พอประมาณแล้ว…”

“เมื่อกี้ฉันดูผังที่พวกเธอวาดในหลายวันมานี้ บอกตามตรงว่ายังขาดตกอีกไม่น้อยนะ”

นักศึกษาทั้งสองหน้าแดง

“ฉันดูนักศึกษาฝึกงาน ปกติแล้วจะให้อีกฝ่ายช่วยฉันร่างภาพแปลนให้เสร็จเป็นอย่างแรก ทำแบบนี้จะได้เห็นถึงความสามารถในการวาดแปลนขั้นพื้นฐานกับดูว่ารอบคอบใส่ใจรึเปล่า ที่จริงการออกแบบแบบจำลองภาพสามมิติแนวตั้งโดยใช้แปลนก่อสร้างเป็นทักษะในการออกแบบและใช้ซอฟต์แวร์พื้นฐาน ทำไมถึงให้พวกเธอวาดภาพทุกวันน่ะหรือ นี่คือสกิลพื้นฐานของงานสายนี้

หัดวาดภาพที่ดีได้แล้ว จะสบายไปตลอดชีวิต นี่คือคำแนะนำที่ศาสตราจารย์จากคณะวิศวฯ ชี้แนะฉันตอนที่ฉันเพิ่งเริ่มทำงาน ฉันบอกต่อให้พวกเธอ ถ้าพวกเธออยากจะยึดงานนี้เป็นอาชีพไปตลอดชีวิตจริงๆ”

จ้าวหนานเซียวพูดจบก็อ่านข้อมูลเสร็จแล้วปิดคอมพิวเตอร์

“ออกจากมหา’ลัยก็จะไม่มีใครมีหน้าที่สอนพวกเธอในสิ่งที่พวกเธอควรทำให้เป็นตั้งแต่ยังเป็นนักศึกษาอีกแล้ว พวกเธอมาเช็ดโต๊ะให้ทุกคนตั้งแต่เช้าทุกวัน ทำตัวน่าชื่นชม แต่ความจริงแล้วพวกเธอไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้ เรื่องพวกนี้มีคนทำได้ ที่จริงแล้วงานทุกสายก็มีคนเก่งที่มีความคิดสร้างสรรค์มากมาย แต่ตัวเองจะเป็นคนเก่งรึเปล่า เรียนหนังสือมาสิบกว่าปีแล้วในใจก็น่าจะรู้ดีนะ ถ้าไม่ใช่ ทางที่ดีก็อย่าตั้งเป้าหมายไว้สูงจนเกินไป…สิ่งที่คนเพิ่งเรียนจบต้องการมากที่สุด คือการอยู่กับความเป็นจริงและการลงมือทำ”

นักศึกษาหญิงสองตาแดงก่ำแล้ว ดูเหมือนใกล้จะร้องไห้เต็มที นักศึกษาชายก็หน้าแดงไปถึงใบหู พยักหน้าไม่หยุด “ครับๆ วิศวกรจ้าวพูดถูก พวกเราจะจำไว้ครับ!”

เขาหยุดไปสักครู่ มองดูเธอเก็บของอย่างระมัดระวัง

“หลังพวกเราเรียนจบก็อยากจะอยู่ต่อถ้าเป็นไปได้ ประสบการณ์การฝึกงานที่สถาบันนี้สำคัญกับเรามากจริงๆ ครับ ต้องขอโทษด้วยจริงๆ แต่ก็อยากให้คุณเป็นผู้ใหญ่ใจดี ช่วยพูดเรื่องดีๆ กับทางวิศวกรเจียงให้เราได้ไหมครับ”

จ้าวหนานเซียวลูบหน้าผาก

“วางใจเถอะ ไม่มีใครเอาเรื่องพวกเธอหรอก ไม่เป็นไรแล้ว ไปเถอะ”

นักศึกษาทั้งสองค่อยถอนใจโล่งอก

“ขอบคุณวิศวกรจ้าว! งั้นพวกเราไปก่อนนะ!”

นักศึกษาชายรีบพานักศึกษาหญิงจากไป

จ้าวหนานเซียวมองดูเงาหลังของนักศึกษาทั้งสองคน

“เดี๋ยวก่อน!”

พวกเขาหยุดฝีเท้า หันมามองเธอ สีหน้าส่อแววแตกตื่น

“เธอส่งเรซูเม่สมัครงานผิดมาที่อีเมลของฉัน” จ้าวหนานเซียวพูดกับนักศึกษาชาย

นักศึกษาชายร้อง “อา” กำลังจะพูดขอโทษ จ้าวหนานเซียวกลับโบกมือให้

“ฉันแนะนำให้เธอตรวจเรซูเม่ให้ละเอียดอีกรอบ ส่วนที่เป็นข้อความถ้ามีไปลอกจากที่ไหนมาล่ะก็ ทางที่ดีใช้ภาษาของตัวเองเรียบเรียงสักหน่อย งานสายนี้วงการแคบ ทุกคนรู้จักกันหมด แล้วก็พวกภาษาสวยหรูเกี่ยวกับกิจกรรมมหาวิทยาลัยไม่จำเป็นต้องพร่ำเพ้อมากเกิน ตำแหน่งในงานสายนี้ยึดตามความเป็นจริง รับเด็กใหม่ ไม่ได้อยากได้คนมาบริหารองค์กร สิ่งที่เธอต้องเน้นในจดหมายสมัครงานก็คือทนความลำบากได้และยินยอมทำงานล่วงเวลา ง่ายๆ แค่นี้เอง แนะนำเฉยๆ ถือว่าให้คำปรึกษา”

เธอลุกขึ้นแล้วเดินผ่านข้างคนสองคนที่กำลังตกตะลึงไป เห็นเฉินซงหนานยืนอยู่ที่ประตู ราวกับรอมาได้สักพักแล้ว เมื่อเห็นเธอออกมาก็รีบเข้ามาหา บอกว่าจองตั๋วเครื่องบินเรียบร้อยแล้ว เที่ยวบินรอบพรุ่งนี้เช้า

ข้อมูลเที่ยวบินที่เขาส่งมา เธอเห็นตั้งแต่ตอนเช้าแล้ว

“วิศวกรจ้าว พรุ่งนี้เช้าให้ผมไปรับคุณนะ เที่ยวบินเช้า ทางจากบ้านคุณไปสนามบินค่อนข้างไกล” เขาพูดอีก

“ไม่ต้องหรอก เราไปเจอกันที่สนามบินเลย” จ้าวหนานเซียวบอกลาเขา ขณะกำลังจะไปแล้วก็ได้ยินเสียงคนตะโกนจากข้างหลัง

“วิศวกรจ้าว!”

จ้าวหนานเซียวหยุดฝีเท้าแล้วหันไป

นักศึกษาฝึกงานชายตามออกมา โค้งอย่างนอบน้อมให้เธอหนึ่งครั้ง “ขอบคุณที่สอนพวกเราในช่วงเวลานี้ ขอให้คุณทำงานได้อย่างราบรื่นครับ”

จ้าวหนานเซียวยิ้มแล้วพยักหน้า “พวกเธอก็พยายามเข้านะ”

ติดตามตอนต่อไปวันที่ 27 พ.ย. 64 เวลา 12.00 น.