ลู่ซิงเฉิงรับไมโครโฟนมาอย่างสุภาพ “ก่อนที่ผมจะมาที่ชิก มีหลายคนสงสัยว่าผมจะรับตำแหน่งนี้ได้ไหม ผมคิดว่างานฉลองในค่ำคืนนี้น่าจะเป็นคำตอบที่ดีได้นะครับ การฉลองความสำเร็จไม่ได้หมายถึงการสิ้นสุด แต่หมายถึงการเริ่มต้นใหม่ต่างหาก ผมเชื่อว่าคนฉลาดย่อมจะเลือกทางที่ดีที่สุดเสมอครับ
ฤดูใบไม้ผลิกับฤดูหนาวเมื่อปีที่แล้วชาแนลนำเสนอซีรี่ส์ผ้ากำมะหยี่ก็ได้รับการตอบรับเกินความคาดหมาย มีหลายแบรนด์ที่พยายามจะเอาอย่างเพราะเห็นว่าจะได้รับความนิยมในฤดูกาลหน้า อันที่จริงผ้าที่ผลิตจากมณฑลฝูเจี้ยนได้ผลิตเพื่อส่งออกไปต่างประเทศจำนวนมากตั้งแต่สมัยราชวงศ์หมิง เพราะฉะนั้นผมคิดว่าผ้ากำมะหยี่จึงเป็นสัญลักษณ์ของความร่ำรวย เหมือนกับที่โคโค่ ชาแนลเคยพูดไว้ว่า ‘แฟชั่นเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา แต่สไตล์ไม่เคยเปลี่ยน’ ครับ
ดูท่าผมคงเป็นแฟนที่ไม่ค่อยจะได้เรื่อง ไม่ได้สังเกตว่าแฟนตัวเองเปลี่ยนรองเท้าใหม่ นี่ไม่ใช่ประเด็นว่าผมสนใจหรือไม่สนใจแบรนด์นี้นะ แต่เป็นอีกเดี๋ยวผมจะเจอหน้าแฟนได้ยังไงมากกว่า”
เขาพูดติดตลกอย่างเป็นกันเอง ทุกคนก็พากันหัวเราะขึ้นมา
ดึกมากแล้วแต่ความกระตือรือร้นของนักข่าวก็ไม่ได้ลดลงเลยแม้แต่น้อย ลู่ซิงเฉิงที่ถูกล้อมอยู่บนเวทีย่นคิ้วอย่างจนใจ “วันนี้เป็นวันที่มีความสุข พวกคุณเปลี่ยนไปถามคำถามที่ผมจะให้ความสนใจหน่อยได้ไหมครับ”
แสงประกายวิบวับที่อยู่บนสระว่ายน้ำด้านล่างสะท้อนกลับมาที่ใบหน้าของเขา ยิ่งทำให้ใบหน้าดูมีเสน่ห์มากขึ้น พวกนักข่าวก็สัมผัสได้ถึงเสน่ห์นั้น นักข่าวสาวใช้เสียงเล็กๆ ถามขึ้น “คุณสนใจคำถามในเรื่องแบบไหนคะ”
ลู่ซิงเฉิงยื่นมือชี้ไปทางนักข่าวสาวคนนั้น ขณะนั้นก็มีเสียงกรี๊ดกร๊าดดังขึ้นมา เขาหัวเราะฮ่าๆ แล้วพูดขึ้นว่า “พวกคุณก็ถามว่า ‘คุณลู่ ในชีวิตสิ่งที่คุณนับถือคืออะไร คนที่คุณศรัทธาที่สุดคือใคร’ ยังไงล่ะครับ”
พวกนักข่าวก็กรูกันขึ้นมา “ว่าแต่คืออะไร และคือใครเหรอคะ”
ในค่ำคืนงดงามน่าหลงใหล ลมที่พัดผ่านมาก็ยังมีเสน่ห์ ชายหนุ่มรูปหล่อยกนิ้วชี้วางที่ริมฝีปาก แล้วทุกอย่างก็ตกอยู่ในความเงียบสงบ ได้แต่เฝ้ารอคอย จากนั้นเขาก็กระโดดจากเวทีสูงลงสู่สระว่ายน้ำอย่างไม่ทันตั้งตัว
เกิดเสียงตู้มดังขึ้น ตามด้วยวงน้ำขนาดใหญ่ มีเสียงกรีดร้องขึ้นทุกทิศทาง จากนั้นก็เห็นภาพหัวหน้าบรรณาธิการหนุ่มโผล่ขึ้นจากกลางสระว่ายน้ำราวกับแหวกทะเลแดงจนทำเอาคนตกตะลึง
“Who am I?” คนที่ยืนอยู่กลางสระน้ำกางแขนโอบกอดค่ำคืนที่ยิ่งใหญ่นี้เงยหน้าขึ้นฟ้าเอ่ยถามเสียงดัง
ในงานราวกับถูกจุดระเบิดขึ้น “ลู่ซิงเฉิง ! ลู่ซิงเฉิง!”
เสียงโห่ร้องราวกับมาจากผู้คนที่ถูกปลุกเร้าเป็นพันเป็นหมื่น คนที่อยู่ในสระว่ายน้ำก็ปีนขึ้นมาด้วยท่าทางสดชื่น แดลี่ ผู้ช่วยเขาได้เตรียมผ้าเช็ดตัวรอไว้อยู่ข้างๆ แล้ว
ลู่ซิงเฉิงคลุมผ้าขนหนูเดินผ่านผู้คนด้วยท่าทางสง่างาม หน้าจอขนาดใหญ่บนเวทีก็สว่างขึ้นมา บนหน้าจอปรากฏรายการ ‘รายงานบันเทิง’ ที่พิธีกรสาวกำลังพยายามคุมสถานการณ์ “…มีเพียงนิตยสารชิกฉบับเดียวเท่านั้นที่ไม่ได้เข้าร่วมรายการนี้ด้วย อยากทราบว่าเป็นเพราะอะไรคะ”
แล้วภาพก็จับไปที่ใบหน้ายิ้มเยาะของมู่หยางที่ดูแปลกแยกกับสถานการณ์ในตอนนี้ “ถ้าเป็นเมื่อก่อนก็ยังคงพอจะมีโอกาส แต่เมื่อสองเดือนก่อนพวกเขาเพิ่งจะเปลี่ยนแม่ทัพคนใหม่ จะรักษาตำแหน่งนิตยสารแฟชั่นอันดับหนึ่งไว้ได้อีกนานแค่ไหนก็ยังพูดยาก แล้วจะกล้าแบ่งกำลังมาเข้าร่วมการแข่งขันที่ดุเดือดอย่างนี้ได้เหรอครับ”
ผู้คนที่ถูกล้างสมองเมื่อครู่ก็ถึงกับตะลึงอีกครั้ง ท่ามกลางบรรยากาศอันเงียบสงบ คนที่กำลังจะประสบความสำเร็จอย่างสมบูรณ์แบบก็ค่อยๆ หันหลังกลับมา ดวงตาที่เก็บเกี่ยวเอาวิญญาณของผู้คนไปได้ในขณะนี้เย็นเยียบ
“แดลี่” เขาเรียก “ผมให้โอกาสคุณอธิบายอีกครั้ง”
“บ.ก. คือ…” แดลี่พูดอะไรไม่ออก เขายังเปิดหน้าจอบนเวทีตามกำหนดเดิม ซึ่งอันที่จริงควรจะฉายรายการทีวีสัมภาษณ์ชิกโดยเฉพาะจากงานแฟชั่นวีกที่มิลาน
เวินซียกชายกระโปรงขึ้น เดินเข้ามาแล้วเปิดกระเป๋าใบสวยออกดูเวลาจากมือถือ “คงรับสัญญาณถ่ายทอดสดจากดาวเทียม นี่เป็นเวลาถ่ายทอดรายการ ‘รายงานบันเทิง’ อยู่พอดี”
เห็นกันชัดๆ ว่าจะรับหรือไม่รับฟัง คำแก้ตัวนี้ก็ไม่สำคัญอะไรแล้ว ลู่ซิงเฉิงสะบัดผ้าเช็ดตัวที่เปียกชื้นออกพร้อมกับเอ่ยปากสั่ง “ไปแผนกออกแบบ หาดีไซเนอร์ที่ไม่มีชื่อเสียงที่สุดไปร่วมรายการนั่น”
“บ.ก. ครับ นั่น…”
ไม่รอให้แดลี่ได้พูดอะไรอีก ลู่ซิงเฉิงก็เดินไปห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว ตามด้วยเสียงปิดประตูดัง ‘ปัง’
“ผมรู้ว่านิตยสารหลายฉบับก็ส่งหัวหน้าฝ่ายออกแบบไปร่วมรายการ ถ้าพวกเราส่งคนที่ไม่มีชื่อเสียงที่สุดไป…” แดลี่พึมพำเสียงเบา
เวินซีมองไปที่หน้าจอใหญ่นั่นแล้วยกมุมปาก ริมฝีปากอวบอิ่มที่น่าหลงใหลยกโค้งขึ้น “งั้นคุณก็น่าจะรู้ว่าการตัดสินใจของลู่ซิงเฉิงไม่มีทางผิดพลาด”
แดลี่ยักไหล่ “ก็จริง คุณว่ากินเนื้อพระถังซำจั๋งแล้วจะเป็นอมตะ ถ้ากินเนื้อลู่ซิงเฉิงแล้วจะโชคดี ราบรื่นทุกอย่างใช่ไหม”
เวินซีเห็นด้วยอย่างยิ่ง “อย่าลืมเก็บกระดูกไหปลาร้าไว้ให้ฉันด้วยนะ ตรงนั้นมันเซ็กซี่มาก”
“ขนาดนี้ยังต้องเลือกอีก” แดลี่สะอึก
“มันอยู่ในสายเลือดน่ะ”
