ถงเสี่ยวโยวเดินตามมู่หยางไป การแทรกเข้ามาเล็กๆ ของลู่เหยียนจือได้จบลงแล้ว ในสมองของเธอก็กลับมาสับสนอีก เดินขึ้นไปบนเวทีก็ยังไม่ได้สติเท่าไหร่ ยังดีที่เธอเป็นเพียงแค่ผู้เชิญรางวัล เพียงแค่ส่งถ้วยรางวัลขึ้นไปบนเวทีให้กับแขกผู้ได้รับรางวัลก็เสร็จแล้ว รางวัลก่อนหน้านี้ก็ราบรื่น ในที่สุดก็มาถึงรางวัลสุดท้ายซึ่งเป็นรางวัลใหญ่รางวัลสำคัญของงานเลี้ยงฉลองประจำปี
“ผู้นำวงการแฟชั่นประจำปี” พอมู่หยางอ่านชื่อรางวัลที่สำคัญนี้ ด้านล่างเวทีก็โห่ร้องขึ้นมา เขาถือซองจดหมายอย่างมีลูกเล่น ทำให้บรรยากาศในงานคึกคักขึ้นมาถึงจุดสูงสุด
“ขอเชิญแขกผู้เชิญรางวัล ซึ่งได้รับรางวัลเจ้าหญิงแสนสวยในคืนนี้ คุณเวินซี”
เมื่อได้ยินมู่หยางขานชื่อเวินซีออกมา ถงเสี่ยวโยวก็ได้แต่ยักไหล่แล้วกลืนน้ำลายลงไป ท่องในใจให้นิ่งเข้าไว้ นิ่งเข้าไว้
วันนี้เวินซีอยู่ในชุดราตรีชายยาวเกล็ดสีเงิน บนศีรษะก็มีมงกุฎที่ได้รับมาในคืนนี้ ดาราสาวมากมายเป็นเพียงตัวประกอบให้กับเธอ เธอเดินขึ้นเวทีอย่างงดงามไปหยิบซองจดหมายจากมือมู่หยางด้วยสีหน้าที่เงียบสงบแล้วเดินมาอยู่ข้างๆ ถงเสี่ยวโยว
กลิ่นน้ำหอมจากตัวเธอเข้มข้นฉุนจัดแต่ก็น่าหลงใหล ถงเสี่ยวโยวได้กลิ่นก็เริ่มรู้สึกเวียนหัว
เวิ่นซีเปิดซองจดหมายออก หยิบการ์ดสีแดงออกมา พูดชื่อสองคนใส่ไมโครโฟน “ผู้ได้รับการคัดเลือก ลู่ซิงเฉิง ลู่เหยียนจือ
ด้วยเหตุนี้บุคคลที่มีความสำคัญสองคนจึงขึ้นบนเวทีเพื่อแย่งชิง ผู้คนที่อยู่ด้านล่างเวทีก็ตื่นเต้นมากขึ้นไปอีก แสงแฟลชจากกล้องของนักข่าวติดตามทุกย่างก้าวของทั้งสองคนที่เดินขึ้นไปบนเวที หมุนไปหมุนมาจนทำให้ถงเสี่ยวโยวเกิดความรู้สึกคลื่นไส้
ลู่ซิงเฉิงและลู่เหยียนจือเดินตามกันขึ้นมาบนเวทีแล้วยืนอยู่ด้านข้างของถงเสี่ยวโยวทั้งสองข้าง
เธอปรายตาเหลือบมองลู่ซิงเฉิง สายตาก็กวาดไปยังเวินซีและมู่หยาง เธอเห็นมู่หยางกับเวินซีมองตากันอย่างชัดเจน สมองก็คิดกลับไปถึงข้อความวีแชตที่เห็นอย่างไม่อาจจะควบคุมตัวเองได้
ทำไมเธอต้องดูหน้าจอ
ทำไมข้อความถึงได้แสดงขึ้นมาบนหน้าจอ
ต่อไปถ้ามีคนบังคับให้เธอมองโทรศัพท์มือถือ เธอก็จะควักลูกตาออกมาไม่มองดูเด็ดขาด
เมื่อเทียบกับถงเสี่ยวโยวที่กำลังจะสติแตก คนอื่นๆ ที่อยู่บนเวทีดูจะสบายๆ เวินซีพูดกับลู่ซิงเฉิงและลู่เหยียนจืออย่างทะเล้นพร้อมกับถือการ์ดโบกไปมา “ตื่นเต้นไหม”
ลู่เหยียนจือยิ้มพร้อมกับส่ายหน้า ลู่ซิงเฉิงยิ้มพร้อมกับพูดกับเธอว่า “คำตอบอยู่ในมือของแฟนผม ผมจะตื่นเต้นอะไรอีก”
เมื่อพูดประโยคนี้ออกมา คนที่ตื่นเต้นที่สุดกลับเป็นถงเสี่ยวโยว มือที่ถือถ้วยรางวัลก็เริ่มสั่นขึ้นมา
เวินซียิ้มอย่างอ่อนโยน หยิบการ์ดใบนั้นขึ้นมาแล้วย่อตัวเล็กน้อย ประกาศผ่านไมโครโฟนอย่างเป็นทางการ “ผู้ที่ได้รับรางวัลผู้นำวงการแฟชั่น ทำให้เกิดความมหัศจรรย์ในวงการแฟชั่นมากมายหลายครั้ง เขาก็คือ…ลู่ซิงเฉิง”
ท่ามกลางเสียงโห่ร้อง ลู่ซิงเฉิงเดินขึ้นมาข้างหน้าจับมือของเวินซี ทั้งสองโอบกอดแสดงความยินดีต่อกันอย่างสนิทสนม แสดงความรักกันบนเวทีแบบนี้ทำเอาถงเสี่ยวโยวรู้สึกแสบตา เธอไม่อาจจะมองตรงๆ ได้ จึงได้แต่ยกขาที่แข็งทื่อเหมือนกับเครื่องจักรเดินออกไปหาลู่ซิงเฉิง
