ทดลองอ่าน Dear Mr. MOF หวานละมุน… คุณที่รัก บทที่ 4

เชฟนอร์มังดีเหลือบมองมิสเตอร์เอ็มโอเอฟแวบหนึ่ง ท่าทางค่อนข้างเกรงกลัว ไม่ได้เอ่ยอะไรออกมา

“ซูอี้บอกเขาไปสิว่ากี่โมงแล้ว!”

“…บ่ายสามห้านาทีค่ะเชฟ” ฉันทำใจดีสู้เสือ แต่ว่าเสียงกลับสั่นเครือ

น่ากลัวจังเลย…ต้องสยดสยองขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย!

“เชฟครับ…คุณควรจะจบคาบเรียนสาธิตของคุณไปตั้งแต่บ่ายสามแล้ว ตอนนี้ช้าไปห้านาที แถมอากาศในห้องเรียนยังร้อนระอุ หลังจากนี้ยี่สิบห้านาทีผมต้องขึ้นสอน ผู้ช่วยของผมก็ยังเข้าไปเตรียมตัวไม่ได้ คุณคิดจะให้นักเรียนของผมรอไปถึงเมื่อไหร่กัน ผมเรียกให้พวกเขาไปดื่มสตาร์บัคส์ที่ร้านตรงหัวมุมแล้วค่อยกลับมาได้หรือเปล่า พ่อครัวไม่รักษาเวลากันเลยเหรอครับ หรือว่าแค่คุณคนเดียวที่พิเศษกว่าคนอื่นๆ?”

มิสเตอร์เอ็มโอเอฟใช้โทนเสียงนิ่งเรียบราวกับว่ากำลังกล่าวถึงเรื่องไม่สลักสำคัญอะไร ทว่าทั้งห้องเรียนกลับเข้าสู่ความเงียบงันในทันใด เชฟนอร์มังดีไม่เอ่ยอะไร มือขวาถือกระบวยยาวกวนวนสะเปะสะปะอยู่ในหม้อ

ผู้ช่วยสอนอาหารฝรั่งเศสเจียงเจียงเจียงเจี้ยงยืนตัวแข็งทำอะไรไม่ถูกอยู่อีกฝั่ง ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี

“ซูอี้!”

ฉันตัวสั่นเทา หนังหัวชาไปครู่หนึ่ง “ค่ะ!”

มิสเตอร์เอ็มโอเอฟออกคำสั่ง “ยกของเข้าไปวางข้างใน!”

น่ากลัวจังเลย ท่าทางของเทพบุตรน่ากลัวจังเลย อีกเดี๋ยวจะต้องอยู่ให้ห่างๆ จากเขาสักหน่อยแล้ว กลัวจังว่าจะโดนลูกหลงไปด้วย ฉันขี้ขลาดจะตาย อย่าทำให้ฉันตกใจกลัวเลยนะคะ

มิสเตอร์เอ็มโอเอฟเข้าสอนไปได้ครึ่งคาบแฮราก็มาถึงห้อง เขาได้ยินเสียงเคาะประตูจึงส่งสัญญาณให้ฉันไปเปิด พอเห็นว่าเป็นแฮราเขาก็กลอกตาไปรอบหนึ่ง จากนั้นก็เรียกให้ฉันปิดประตูแล้วเข้ามาในห้อง

แม่สาวน้อย…กลับไปทำจิตอธิษฐานด้วยความเคารพบูชาซะนะ แล้วเง็กเซียนฮ่องเต้จะคุ้มครองเธอเหมือนที่ผ่านๆ มา

ผ่านไปครู่หนึ่งมิสเตอร์เอ็มโอเอฟก็เรียกให้ฉันไปหาคอนยักหรือบรั่นดีคอนยักให้เขาที่ห้องครัวชั้นล่าง

“ซูอี้ คุณรู้หรือเปล่าว่าทำไมผมถึงต้องให้คุณไปหาคอนยักมา”

หา?

หัวใจน้อยๆ ของฉันยังไม่กลับสู่สภาพปกติเลยนะ นี่เขาจะสอนความรู้ให้ฉันต่อหน้านักเรียนเลยงั้นเหรอ ฉันส่ายหน้า “ไม่รู้ค่ะเชฟ”

“เพราะผมจะใส่มันลงไปในซูเฟล่น่ะสิ” มิสเตอร์เอ็มโอเอฟกล่าวจบก็เทคอนยักลงไปทันทีครึ่งขวด

ฉันปากอ้าตาค้าง

แล้วนี่มันจะยังกินได้ไหมเนี่ย! มิสเตอร์เอ็มโอเอฟโกรธจนเพี้ยนไปแล้วงั้นเหรอ

ผู้คนต่างพูดกันว่าใช้เหล้าคลายทุกข์ แต่นี่เขาจะใช้เหล้าดับโมโหเหรอ ถ้ารู้สึกโกรธขนาดนี้สู้เอาขวดเหล้ากระแทกพื้นไปเลยจะสะใจกว่าไหมนะ ไม่เข้าใจวิธีคิดของชาวฝรั่งเศสเลยสักนิด

พอหมดคาบเรียนแล้ว มิสเตอร์เอ็มโอเอฟก็ถามฉันขึ้นมาว่า “ซูอี้ คุณรู้หรือเปล่าว่าคอนยักที่ดีที่สุดผลิตจากที่ไหน”

สุดท้ายแล้วเขาก็ยังจะสอนความรู้ให้ฉันจนได้…แต่เขาก็ทำถูกต้องแล้วล่ะ

“ที่ไหนเหรอคะเชฟ”

“ที่ช็องปาญเล็ก แล้วก็ช็องปาญใหญ่ยังไงล่ะ” มิสเตอร์เอ็มโอเอฟกล่าว

เมืองช็องปาญแบ่งเป็นเล็กกับใหญ่ด้วยเหรอ