ทดลองอ่าน First Frost วันนี้ วันไหน ยังไงก็เธอ เล่ม 3 บทที่ 67

เวินอี่ฝานจำความรู้สึกของตนเองในตอนนั้นไม่ได้

เธอจำได้เพียงว่าตอนนั้นเธอไม่แคร์ว่าใครหน้าไหนจะรู้เรื่องนี้บ้าง ถึงชาวบ้านจะลือกันว่าอย่างไรเธอก็ไม่สนใจ

ทว่าเธอไม่อยากให้ซังเหยียนรู้ ไม่อยากเลยแม้สักนิดเดียว

เธอไม่อยากเผยพิรุธออกมาแม้แต่น้อย

เธอไม่รู้ว่าควรจะอธิบายอย่างไรดี เขาถึงจะไม่เคลือบแคลงสงสัยเลยสักนิด เธอคิดได้แต่เพียงวิธีที่ต้องใช้คำพูดรุนแรงเพื่อทำลายศักดิ์ศรีเขาให้ย่อยยับ

เวินอี่ฝานไม่อยากให้ซังเหยียนมีสภาพอย่างในตอนนี้ เขาต้องใช้เวลาเดินทางมาตั้งไกลเพียงเพื่อมาพบเธอ

นี่คือความผิดของเธอเอง

ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม แม้จะสืบสาวราวเรื่องถึงสาเหตุ ก็แค่เพราะเธอลืมบอกเขา

ไม่มีความจำเป็นต้องให้ซังเหยียนมาแบกรับ

คนอย่างเธอทนไม่ได้ที่เขาจะมาทำดีกับเธอแบบนี้

พวกเขาน่าจะขาดการติดต่อกันไปตั้งนานแล้ว ครั้งก่อนที่เธอบอกเขาทางโทรศัพท์ว่าอย่ามากวนเธออีก พวกเขาก็ควรที่จะจบความสัมพันธ์กันไปแล้ว

…มันควรจะจบไปตั้งนานแล้ว

จู่ๆ เวินอี่ฝานก็เอ่ยขัดจังหวะ ‘ซังเหยียน’

‘หืม?’

‘ฉันไม่ได้เลือกมหา’ลัยหนานอู๋นะ’

พอได้ยินเธอพูด ซังเหยียนก็จ้องเธอนิ่งเหมือนจะไม่เข้าใจ เขายิ้มมุมปากขึ้นทันที

‘เธอล้อฉันเล่นใช่ปะ’

เวินอี่ฝานเอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจัง ‘เปล่า’

‘…’

ซังเหยียนมองตรวจสอบสีหน้าเธอ ผ่านไปหลายวินาทีเขาจึงตระหนักได้ว่าเธอพูดความจริง เขาค่อยๆ หุบยิ้มลง ครู่ใหญ่จึงถามขึ้น

‘แล้วเธอเลือกที่ไหน’

เวินอี่ฝานตอบตามจริง ‘อี๋เหอ’

‘ทำไม’

‘…’

ซังเหยียนจ้องหน้าเธอ ลูกกระเดือกค่อยๆ ขยับ เค้นคำพูดออกมาอย่างยากลำบาก

‘ทำไมเธอถึงเลือกอี๋เหอล่ะ’

เวินอี่ฝานบังคับให้ตัวเองสบตาเขา ชั่วเวลานั้นเธอคิดหาเหตุผลอื่นที่ตัวเองเปลี่ยนมหาวิทยาลัยไม่ออกจริงๆ เลยอ้างเหตุผลมั่วซั่วไป

‘ฉันตกลงกับคนอื่นไว้แล้วน่ะ’

‘แล้วฉันล่ะ’ ดูเหมือนซังเหยียนจะรู้สึกว่าช่างไร้สาระสิ้นดี เขาจ้องหน้าเธอ ‘เธอไม่มีอะไรอยากบอกฉันเหรอ’

เวินอี่ฝานเม้มปาก ไม่พูดไม่จา

ภายในตรอกเงียบสงัดเหลือเกิน

ซังเหยียนมองเธอเงียบๆ คล้ายว่ากำลังรอคำตอบจากเธอ หลังจากนั้นครู่หนึ่งเขาก็หลับตาลง เป็นครั้งแรกที่เขาเรียกเธอเสียดูห่างเหิน

‘เวินอี่ฝาน ฉันเป็นแค่ตัวสำรองของเธอเหรอ’

‘นายจะคิดอย่างนั้นก็ได้’ เวินอี่ฝานเงยหน้าขึ้น เธอรู้สึกเพียงว่าหนุ่มน้อยที่อยู่ตรงหน้าดูสะอาดบริสุทธิ์เหลือเกิน เขาไม่ควรจะต้องมาคบกับคนอย่างเธอ ‘ได้จดหมายตอบรับมาแล้ว นายอยู่ที่เมืองหนานอู๋ก็ดีแล้วนี่’

‘ถ้าเธอไม่อยากเข้ามหา’ลัยเดียวกับฉัน เธอก็บอกฉันมาตรงๆ เลยสิ’ ซังเหยียนเอ่ยเสียงแผ่วเบา ‘ไม่ต้องใช้วิธีนี้ก็ได้’

‘งั้นฉันขอพูดตรงๆ เลยนะ ซังเหยียน ฉันไม่ชอบเอามากๆ เลย’ เวินอี่ฝานเอ่ยอย่างสงบนิ่ง ‘ฉันไม่ชอบที่นายคอยมาหาฉันที่เมืองเป่ยอวี๋อยู่ตลอด แล้วทุกครั้งฉันก็รำคาญมากด้วยที่ต้องออกมาเจอนาย’

‘…’