ทดลองอ่าน Moonlight เพลงรักใต้แสงจันทร์ บทที่ 123

อืม จริงๆ ก็เกี่ยวอยู่นิดหน่อย ชายหนุ่มสีหน้าไร้อารมณ์พลางคิดอย่างคนตบหน้าตัวเองว่าอย่างมากที่สุดก็เป็นคะแนนพิเศษล่ะมั้ง อย่างไรเสียรอยยิ้มที่หวานจนปวดฟันแบบนี้ก็ทำให้คนไม่มีทางปฏิเสธได้เลย อย่างน้อยเขาในฐานะแฟนของเธอก็ทำไม่ได้

“คุณไม่ต้องตั้งใจอ่านหนังสือของตาแก่นั่นขนาดนี้ก็ได้ เจอกันครั้งนี้ไม่ได้คุยกันเรื่องที่ผมมีชื่อเข้าชิงแล้วถูกให้ร้ายเป็นหลักสักหน่อย ถ้าเขาหลงตัวเองถึงขั้นเอาแต่พูดถึงหนังสือของตัวเอง แล้วถามคำถามเชิงลึกขนาดนั้นกับคุณ ผมจะสู้กับเขาเอง”

“…พูดถึงเรื่องนี้ ฉันนึกว่าคุณไม่เคยอ่านหนังสือเล่มนี้ของพ่อคุณซะอีก” ชูหลี่เปิดไปที่หน้าปก “แต่พอฉันถามคำถามในหนังสือไปเรื่อยเปื่อย คุณก็รู้หมดเลยว่าคำตอบอยู่หน้าไหน”

“…”

โจ้วชวนรู้สึกเสียใจนิดหน่อยที่ยกประเด็นนี้ขึ้นมาพูด จากนั้นเขาก็ก้มหน้าพลิกหนังสือในมือของตนต่อไป

“อันที่จริงคุณยังนับถือพ่อตัวเองอยู่สินะคะ” ชูหลี่ยื่นขาไปเตะเขาที่ใต้โต๊ะหนังสือ “เพราะงั้นการได้เข้าชิงในครั้งนี้จริงๆ แล้วก็แอบดีใจอยู่เหมือนกันใช่ไหมล่ะคะ ไม่ได้ไม่แยแสเหมือนกับที่แสดงออกมาขนาดนั้น”

“คุณนี่พูดมากจริงๆ”

“โจ้วชวนของเราน่ะนะ” ชูหลี่ปิดหนังสือแล้วลุกขึ้น ยื่นมือไปลูบผมของชายหนุ่มพลางยิ้มกว้าง “ถึงปากจะบอกว่าอายุยี่สิบแปด ผ่านปีนักษัตรของตัวเองมาแล้วสองครั้ง แต่จิตใจยังเป็นเด็กหนุ่มอายุสิบแปดอยู่เลย โอ๋ๆ เด็กดีๆ…”

“…”

ชายหนุ่มจับมือเธอที่วางอยู่บนศีรษะตนอย่างจงใจ จากนั้นก็โยนหนังสือในมือทิ้งไป ดึงคนที่นั่งอยู่บนเท้าแขนมานั่งในอ้อมกอด มือข้างหนึ่งรัดไว้ที่เอวของเธอไม่ให้ขยับมั่วซั่ว ก่อนจะยืดคอไปจูบมุมปากเธอ

“ผมเป็นหนุ่มน้อยอายุสิบแปดที่ยังไม่โตเต็มที่หรือว่าเป็นชายฉกรรจ์อายุยี่สิบแปด คุณยังไม่แจ่มแจ้งอีกหรือไง”

“…” ชูหลี่นิ่งอึ้งไป ก้มหน้าสบตาเขา หลังจากตระหนักได้ว่าเขากำลังพูดจาไร้สาระก็ประคองหน้าเขาไว้ “โจ้วชวน ถ้าคนในครอบครัวคุณไม่ชอบฉันจะทำยังไง คิดว่าฉันเป็นนางจิ้งจอกที่อาศัยหน้าที่การงานล่อลวงลูกชายของพวกเขาต่างๆ นานา…”

“ช่วงนี้คุณกำลังอ่านต้นฉบับอะไร”

“…งานเขียนแนว TVB น่ะค่ะ ตระกูลของพระเอกทำกิจการขนาดใหญ่ที่ผูกขาดธุรกิจขนมหวาน นางเอกคือคนขายข้าวเหนียวอยู่ข้างถนน”

“…ต้นฉบับนี้ถูกตีกลับไปแล้ว เหตุผลคือมีช่องโหว่มากเกินไป นำมาซึ่งผลกระทบต่อสังคมในทางที่ไม่ถูกต้อง หลังจากนั้นคุณก็แค่ลืมว่าตัวเองเป็นคนขายข้าวเหนียวซะ แล้วเชิดเงินซองแดงที่พ่อแม่ของผมให้แฟนสาวของลูกชายตามมารยาทตอนที่พบกันครั้งแรกไป แบ่งเงินกันสองคน หาหน้าร้านให้กับร้านข้าวเหนียวของคุณ ทำให้คุณไม่ต้องตากลมตากฝน” มือใหญ่ของโจ้วชวนจับศีรษะของเธอให้ก้มลงมา แล้วงับมุมปากของเธอ “นอกจากนั้นเกี่ยวอะไรกับพวกเขาด้วยล่ะ”

“…” ชูหลี่งับปลายลิ้นของชายหนุ่ม จากนั้นก็เอ่ยอย่างขอไปที “ตอนนี้คุณควรปลอบฉันว่า…ไม่เป็นไร พวกเขาจะต้องชอบฉันแน่นอนไม่ใช่เหรอ”

“…ผมต้องรู้ว่าพวกเขาชอบลูกสะใภ้ไหม แถมยังต้องทะเลาะกันทั้งวันด้วยเหรอ” โจ้วชวนกล่าวอย่างจนคำพูด “ครอบครัวผมไม่เคยมีข่าวว่าสองพ่อลูกลงมือฆ่ากันตายสักหน่อย เพราะงั้นสรุปว่าไม่ต้องกลัวหรอก ครอบครัวผมล้วนเป็นสุภาพชน”

“?”

“สุภาพชนใช้วาจาไม่ใช้กำลัง พ่อผมคือจอมยุทธ์แป้นพิมพ์ พยัคฆ์กระดาษในชีวิตจริง ไม่ใช้กำลังทำร้ายใครหรอก”

“…ทำไมจู่ๆ ฉันรู้สึกว่าความสัมพันธ์ระหว่างพวกคุณพ่อลูกก็ค่อนข้างดีนี่”

“ขายข้าวเหนียวจนโง่ไปแล้วสินะคุณน่ะ”

ติดตามตอนต่อไปวันที่ 15 มี.ค. 66 เวลา 12.00 น.