ทดลองอ่าน Moonlight เพลงรักใต้แสงจันทร์ บทที่ 124

โจ้วชวน “…”

“เรื่องนี้อาจารย์โจ้วชวนก็เคยพูดกับฉันบ้างเหมือนกันค่ะ สมัย ม.ปลาย ดูเหมือนจะมีเรื่องบาดหมางกันบางอย่าง…ถ้าตัดสินกันอย่างยุติธรรมแล้วล่ะก็ อันที่จริงก็ไม่ใช่ความผิดของอาจารย์โจ้วชวนหรอกนะคะ”

โจ้วกู้เซวียนเยาะ “หึ แล้วเสี่ยวเฉิงจะเข้ากับอาจารย์คนนั้นได้ดีได้ยังไงกัน”

คุณนายโจ้วพูดแก้แทน “อุ๊ยตาย คุณก็ใช่ว่าจะไม่รู้จักลูกชายของคุณนี่คะ หาเรื่องครูตั้งแต่เด็กแล้ว…สมัยประถมก็ทะเลาะกับครูสอนภาษาอังกฤษ เอาแต่พูดว่าความรู้ที่ครูสอนมันผิด ผลคือผิดจริงๆ ทำให้ครูหาทางลงไม่ได้แล้วก็ผูกใจเจ็บจนทะเลาะกันทุกวัน แถมยังทะเลาะเป็นภาษาอังกฤษซะด้วย ตลกจะตาย คุณไม่รู้หรอก!”

โจ้วชวน “…”

โจ้วกู้เซวียนยังคงพูดเสียดสีต่อไป “ถ้าไม่ใช่เพราะผลการเรียนยังพอใช้ได้ล่ะก็ โรงเรียนคงเห็นเป็นตัวปัญหาเฉดหัวออกไปนานแล้ว!”

“ที่แท้ตอนประถมก็เป็นแบบนี้นี่เอง…อาจารย์โจ้วชวนถึงได้ภูมิอกภูมิใจจนถึงทุกวันนี้”

คุณนายโจ้วบ่น “ไม่โตสักทีน่ะ ลูกชายของฉันคนนี้ ต้องลำบากเธอแล้วล่ะ”

โจ้วกู้เซวียนได้ทีต่อว่า “โตแต่ตัว สมองไม่โต”

ชูหลี่พูดอย่างนอบน้อม “ไม่ลำบากหรอกค่ะ ไม่ลำบากเลย!”

โจ้วชวน “…”

ทำไม ต้องให้ดึงแถบผ้าที่เขียนว่า ‘งานประชุมวิจารณ์สหายโจ้วชวนที่ก่อกรรมทำเข็ญในหลายปีมานี้’ ให้พวกคุณด้วยไหม

ดูเหมือนแต่ละคนจะป่าวประกาศประวัติอันด่างพร้อยของฉันอย่างรื่นเริงบันเทิงใจ จากนั้นก็ส่ายหน้าพร้อมกันอย่างทอดถอนใจ…

ขู่ใครกัน

วันนี้มาทำไมกันนะ

มาแก้ปัญหาที่ฉันถูกแอนตี้แฟนในอินเตอร์เน็ตใส่ร้ายจนตัวไหม้เกรียมไม่ใช่หรือไง

ดูเหมือนว่าหลังจากทานอาหารเสร็จ ทั้งสามคนที่อยู่บนโต๊ะคงอยากจะกล่าวคำสาบานเข้าร่วมกองทัพ ‘แอนตี้โจ้วชวน’ กันเสียแล้ว

บรรยากาศในตอนนี้ช่างกลมเกลียวกันเหลือเกิน

มีเพียงโจ้วชวนเท่านั้นที่รู้สึกแปลกประหลาดและพูดแทรกไม่ได้เลย

* คุณธรรมสี่ประการ ได้แก่ จริยธรรม ยุติธรรม สุจริตธรรม และความละอายใจ

ติดตามตอนต่อไปวันที่ 18 มี.ค. 66 เวลา 12.00 น.