ทดลองอ่าน Moonlight เพลงรักใต้แสงจันทร์ บทที่ 129

เพราะหันหน้าเข้าหาแสงแดดที่นอกหน้าต่าง ชูหลี่จึงมองเห็นทุกความเปลี่ยนแปลงบนใบหน้าของชายหนุ่มที่นั่งเอ้อระเหยอยู่บนเตียงได้อย่างชัดเจน ขนตายาวๆ ของเขาราวกับผีเสื้อที่กระพือปีกบินตามการเคลื่อนไหวของดวงตาเขา สีนัยน์ตาถูกแสงส่องกระทบจนกลายเป็นสีน้ำตาลอ่อน เมื่อผีเสื้อกระพือปีกตัวนั้นร่อนลงมาบัง สีนัยน์ตาของเขาจึงเปลี่ยนเป็นเข้มขึ้น…

บรรยากาศในห้องตอนนี้ตึงเครียดอยู่บ้าง

ชูหลี่ลดมือที่ชี้หน้าอกตัวเองลง คิดจะหัวเราะอย่างเก้อกระดากออกมาให้ดูเหมือนว่าตนล้อเล่น…

แต่ขณะที่เธอฝืนยกมุมปากก็เห็นโจ้วชวนโน้มร่างมาข้างหน้าเล็กน้อย จากนั้นทุกส่วนบนใบหน้าของเขาที่ไม่ว่าจะแยกออกจากกันหรือประกอบเข้าด้วยกันก็น่ามองอย่างยิ่งขยายชัดอยู่ตรงหน้าเธอ…

สัมผัสอันนุ่มนวลแตะที่ริมฝีปาก ตามมาด้วยกลิ่นหอมของสบู่อาบน้ำที่เจืออยู่ในลมหายใจของชายหนุ่ม…กลิ่นอายทั้งสะอาดและหอมหวานนี้ ประกอบกับแสงแดดนอกหน้าต่างคือกระบองสังหารไร้พ่ายดีๆ นี่เอง มีพลังที่ทำให้กระดูกสันหลังหลอมละลายกลายเป็นน้ำแอ่งหนึ่ง

ชูหลี่ส่งเสียง “อืม” พิงเอวไว้บนหมอนที่อยู่ด้านหลังเหมือนกับร่างกายอ่อนปวกเปียกไปแล้ว ต้นฉบับที่วางบนตักกระจัดกระจายบนเตียง ปลายลิ้นของชายหนุ่มรุกล้ำเข้าไปในปากเธอ…

ราวๆ สองเดือนก่อน เธอยังหงุดหงิดอยู่เลยว่าตกลงโจ้วชวนชอบเธอหรือไม่กันแน่ ทำไมเขาไม่เป็นฝ่ายจูงมือเธอก่อน ทำไมเขาไม่เป็นฝ่ายจูบเธอก่อน

หลังจากนั้นสองเดือนให้หลัง สิบนิ้วพันธนาการกันแน่นใต้ผ้าห่ม ริมฝีปากและลิ้นอันนุ่มนวลชื้นแฉะจุมพิตกลีบปากของเธออย่างแผ่วเบาราวกับกำลังพิสูจน์อะไรบางอย่างโดยไร้สุ้มเสียง…

“ผมเองก็อยากชมคุณมากเหมือนกัน” ระยะห่างระหว่างทั้งสองฝ่ายค่อยๆ แยกออกจากกัน เสียงของชายหนุ่มแหบพร่าเล็กน้อย “คุณให้ผมเห็นกับตาว่าเป็นความจริงก่อนสิ”

ชูหลี่ยังไม่ทันตั้งสติว่าอะไรที่เรียกว่า ‘เห็นกับตาว่าเป็นความจริง’ วินาทีถัดไปก็ถูกผลักจนล้มลงบนเตียงนุ่มๆ แล้ว…

* นกตื่นธนู หมายถึงผู้ที่เคยตกใจหรือผ่านเหตุการณ์ร้ายมาก่อน เมื่อพบกับเหตุการณ์หรือเรื่องราวที่คล้ายคลึงกันก็จะรู้สึกตื่นตระหนกหรือหวาดกลัว

* บุพเพน้ำค้าง หมายถึงความสัมพันธ์ชั่วครั้งชั่วคราว

(ติดตามต่อได้ในฉบับเต็มเดือนมีนาคม 66)