ทดลองอ่าน Moonlight เพลงรักใต้แสงจันทร์ บทที่ 58

เธอเห็นเจียงอวี่เฉิงเงียบไป ขณะที่ใบหน้าของโจ้วชวนก็เต็มไปด้วยแววเยาะเย้ย หญิงสาวย้อนนึกถึงวันนั้น สภาพสั่วเหิงที่นั่งก้มหน้าร้องไห้ในกอง บ.ก. นิตยสารแสงแห่งจันทรา…ชูหลี่ก็รู้สึกราวกับว่าหัวใจของเธอตกลงบนพื้นและเปรอะเปื้อนไปด้วยฝุ่น

คงเป็นเพราะ บ.ก. ของนักเขียนสมัยนี้แสดงออกอย่างตรงไปตรงมาและเปิดเผยที่สุด…

นักเขียนที่ไม่มีชื่อเสียงต้องพยายามประนีประนอม

นักเขียนที่ประสบปัญหาและกำลังเข้าสู่ช่วงตกต่ำของอาชีพต้องเผชิญหน้ากับความจริง

เมื่อนักเขียนชื่อดังกำลังเปรียบเทียบความไม่เป็นธรรมที่เคยประสบพบเจอมาก่อนกับการได้รับการปฏิบัติที่ดีเช่นในตอนนี้ ในใจก็เต็มไปด้วยความรู้สึกเย้ยหยันอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยงได้…

ไม่มีนักเขียนคนไหนยอมเป็นเพื่อนที่จริงใจกับ บ.ก. อย่างง่ายดายอีกแล้ว

และผลงานก็ไม่ใช่สะพานที่เชื่อมระหว่างนักเขียนกับ บ.ก. อีกต่อไปแล้ว สิ่งที่เข้ามาแทนที่คือยอดขาย ค่าลิขสิทธิ์ ความนิยม และการต่อรองราคาที่ไม่มีวันสิ้นสุด

เหมือนหนังที่กำลังฉายอยู่ตอนนี้ ทุกวันนี้สภาพแวดล้อมซึ่งเต็มไปด้วยความเร่งรีบเป็นเรื่องยากที่จะมี บ.ก. ที่คอยใช้ฐานะ ‘บ.ก.’ เป็น ‘มือจับอัจฉริยะ’ ในการค้นหาเพชรในตมมาเซอร์ไพรส์คนทั้งโลกอย่างเพอร์กินส์ปรากฏขึ้น

ตอนนี้ในจอหนังเป็นฉากที่โทมัสอยู่ในช่วงป่วยหนักก่อนสิ้นใจ เขาเขียนจดหมายสั่งเสียฉบับหนึ่งทิ้งไว้ให้เพอร์กินส์ มีทั้งความซาบซึ้ง ทอดถอนใจ และเสียดายที่ต้องห่างจากเพื่อนที่จริงใจต่อเขา เพอร์กินส์อ่านจบก็เงียบไปและเก็บจดหมายฉบับนั้นไว้ ในที่สุดหนังก็จบลงด้วยความเงียบเหงาที่แสนจะอึมครึม

พอหนังจบ ไฟในโรงหนังก็สว่างขึ้น

“คุณก็เลยคิดว่าตัวเองไม่ต้องการ บ.ก. แล้ว” ชูหลี่มองโจ้วชวน “ฉันเข้าใจคุณแล้วล่ะค่ะ”

โจ้วชวนหัวเราะหยัน คว้าป็อปคอร์นขึ้นมากำหนึ่ง ท่าทางดูขี้เกียจหน่อยๆ “ไม่คิดเลยว่าพอดูหนังแล้ว คนที่คิดได้จะเป็นคุณ”

พูดแล้วยกมือขึ้นตบหัวเธอเบาๆ “เอาเถอะ พิจารณาตัวเองให้ดี จากนั้นก็เผชิญหน้ากับความจริง ต่อไปก็เอาลูกไม้แบบเด็กสาวในละครสร้างแรงบันดาลใจมารบกวนผมให้น้อยๆ ลงหน่อย…”

“แต่หนังเรื่องนี้อย่างน้อยก็บอกอะไรบางอย่าง ยืนยันความจริงบางอย่าง” ชูหลี่จับมือใหญ่คู่นั้นที่ยังวางไว้บนหัวของเธอไม่ปล่อย “ถ้าก่อนหน้านี้มีคนทำได้ งั้นตอนนี้ฉันก็ทำได้”

โจ้วชวนอึ้ง

ชูหลี่ยืนขึ้น “ถ้าต้องมีใครสักคนคอยรับฟังความผิดหวังของพวกนักเขียนที่มีต่อ บ.ก. งั้นก็ให้ฉันทำเถอะค่ะ…อาจจะฟังดูอวดดีไปหน่อย แม้ว่าฉันเพิ่งเข้าวงการมาได้ไม่นาน แต่ก็หวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะทำได้ อาจารย์คะ พวกคุณให้โอกาสฉันสักครั้ง ฉันจะเอาความตั้งใจนี้สลักไว้ตรงหน้าผาก จำไว้ให้ขึ้นใจ และจะพาหนังสือของพวกคุณส่งไปถึงมือนักอ่านให้ได้…” เธอใช้มือทั้งสองคว้ามือของชายหนุ่ม บีบแรงขึ้นเล็กน้อยพร้อมกับให้คำมั่นสัญญาอันยิ่งใหญ่ “ให้โอกาสฉันสักครั้งนะคะ”

โจ้วชวนไม่ได้หัวเราะเยาะและไม่ได้ตอบรับในทันที เขาเพียงแค่มองสองมือของหญิงสาวที่จับมือเขาเงียบๆ ด้วยสายตาเป็นประกายก่อนจะขมวดคิ้วเล็กน้อย จนกระทั่งมีน้ำเสียงหยอกล้อดังขึ้นมาจากทางด้านหลังของพวกเขา…

“ถ้าคุณไม่บังคับให้ผมเขียนเรื่องอะไรมากมายที่ฮิตกันในตอนนี้” เจียงอวี่เฉิงพูด “ผมก็ยินดีที่จะร่วมงานกับคุณเป็นอย่างยิ่ง”

ชูหลี่อึ้งไปครู่หนึ่ง เธอปล่อยมือโจ้วชวนและหันกลับมา…ในตอนนี้ริมฝีปากของชายหนุ่มผู้อบอุ่นและสง่างามที่ยืนอยู่ด้านหลังพวกเธอยังคงประดับรอยยิ้มน้อยๆ ไม่เปลี่ยน เขาสบตากับชูหลี่แล้วยักไหล่

“ยังไงก็คงไม่แย่ไปกว่านี้แล้วล่ะ ลองดูก็ไม่เสียหายนี่นา”

คนในโรงหนังแยกย้ายกันไปบ้างแล้ว คุณป้าพนักงานทำความสะอาดถือไม้กวาดและถังขยะเดินเข้ามา

โจ้วชวนก้มหน้ามองมือตัวเองอย่างเงียบเชียบและไม่แน่ใจ…ตอนที่เจียงอวี่เฉิงเลือกที่จะหยิบยื่นความเชื่อใจให้ชูหลี่ก่อน เขาฟังออกว่าในน้ำเสียงหยอกล้อของอีกฝ่ายนั้น แท้จริงแล้วเต็มไปด้วยความตั้งใจและความคาดหวัง…

แต่ชายหนุ่มเพียงแค่กลอกตาไปมา ยืนขึ้นหลังจากเงียบไปพักหนึ่งและพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย “อย่าสัญญาเลย ดูที่การกระทำของคุณดีกว่า ผ่านไปหลายปีใครจะจำความตั้งใจแรกที่เคยพูดได้ อย่าว่าแต่คุณเลย ผมเองก็เกือบลืมไปแล้วว่าตัวเองในตอนนั้นจริงๆ แล้วเขียนนิยายเพราะอะไร”

ชายหนุ่มพูดพลางเอาถังป็อปคอร์นที่เขากินเหลืออยู่ไม่เท่าไรในอ้อมแขนยัดใส่มือชูหลี่ ขาอันเรียวยาวเดินผ่านหญิงสาวกับเจียงอวี่เฉิงไปโดยไม่หันกลับมา

เจียงอวี่เฉิงตบไหล่ บ.ก. ตัวน้อยที่มองตามแผ่นหลังของชายหนุ่มไปด้วยความตกตะลึงระคนใจเสียเล็กน้อย

“ขอแปลหน่อยนะ พี่ใหญ่โจ้วชวนบอกว่าเขาจะให้โอกาสคุณ”

ชูหลี่หันกลับมามองเจียงอวี่เฉิงเหมือนหมาน้อยที่น่าสงสาร

รอยยิ้มของเขาชัดเจนยิ่งขึ้น “คุณต้องสู้ๆ นะ”

* จูอิน นักแสดงชาวฮ่องกง เคยได้รับการโหวตให้เป็นนักแสดงสาวในฝันของหนุ่มฮ่องกง ผลงานที่มีชื่อเสียงของเธอคือภาพยนตร์เรื่อง ไซอิ๋วเดี๋ยวลิงเดี๋ยวคน ภาค 2

** หวังจู่เสียน นักแสดงชาวไต้หวัน ผลงานที่มีชื่อเสียงของเธอคือ โปเยโปโลเย เย้ยฟ้าแล้วก็ท้า

*** วิคตอเรียส์ซีเคร็ต แบรนด์ชุดชั้นในสตรีและผลิตภัณฑ์ด้านความงามชื่อดังของสหรัฐอเมริกา

ติดตามตอนต่อไปวันที่ 3 ก.พ. 66 เวลา 12.00 น.