ทดลองอ่าน Moonlight เพลงรักใต้แสงจันทร์ บทที่ 61

บทที่ 61

“อาจารย์โจ้วชวน อีกสิบห้าวัน ‘หนังสือเทพเจ้าแห่งแม่น้ำลั่ว’ จะตีพิมพ์แล้ว คุณกังวลไหมคะ”

ชูหลี่นั่งอยู่หน้าโต๊ะและมองไปยังโจ้วชวนซึ่งนั่งอยู่อีกฟากหนึ่ง…เขากำลังกินเนื้อวัว แครอต ซุปมันฝรั่ง และข้าวที่เธอทำซึ่งมีเนื้อเยอะมาก เจ้าเอ้อร์โก่วสุนัขอนามัยที่ต้องนอนตรงเวลาตอนสี่ทุ่มของทุกวัน แต่ตอนนี้เป็นเวลาสี่ทุ่มครึ่งแล้ว มันยังเดินวนเวียนรอบตัวโจ้วชวนนับครั้งไม่ถ้วนและมองเขาตาปริบๆ

ชายหนุ่มที่กำลังเอาช้อนเข้าปากหยุดไปชั่วขณะ จากนั้นก็เงยหน้าขึ้นมองชูหลี่ “กังวลอะไร คิดเสียว่าถ้ามันขายไม่ดีก็แปลว่าผมมองผิดไป แค่ทำหนังสือออกมาแย่เล่มหนึ่ง อย่างมากที่สุดก็แค่ต้องบันทึกลงในประวัติศาสตร์การล้มลุกคลุกคลานจำนวนนับไม่ถ้วนที่ผมไม่อยากนึกถึงเท่านั้น คุณคิดว่าสำหรับนักเขียนที่เคยเผาผลงานชิ้นแรกของตัวเองทิ้งไป ยังมีอะไรที่ทนไม่ได้อีกเหรอ”

“…”

ชูหลี่ไม่รู้ว่าในตอนนี้ควรจะแสดงสีหน้าแบบไหน เห็นใจเขาหรือสงสารตัวเองดี

“คุณนั่นแหละที่ควรกังวล” เขาเคาะขอบชามกระเบื้องด้วยช้อนเบาๆ จากนั้นก็วางช้อนลง แล้วเปิดกระป๋องโคล่าเย็นดื่มไปสองอึกใหญ่ “ถ้าหนังสือเล่มนี้ขายไม่ดี อย่างแรก คุณจะผิดสัญญาที่ให้ไว้กับผมในตอนแรกว่าจะหาทางขายมันให้ได้ แล้วคุณจะกลายเป็นคนหลอกลวง…” โจ้วชวนพูดต่อไป “อย่างที่สอง ผมจะไม่ให้โอกาสคุณอีกครั้งแน่ ‘หนังสือเทพเจ้าแห่งแม่น้ำลั่ว’ อาจเป็นเรื่องสุดท้ายที่ผมจะร่วมงานกับสำนักพิมพ์หยวนเยวี่ย หรืออาจไม่เป็นอย่างนั้นก็ได้ แต่ที่แน่ๆ ก็คือคุณจะไม่มีโอกาสได้เป็น บ.ก. ผู้รับผิดชอบนิยายของผมอีก ถึงเราจะมีความสัมพันธ์แบบเจ้าของบ้านกับผู้อาศัย แต่จะไม่มีความสัมพันธ์ระหว่าง บ.ก. กับนักเขียนอีกต่อไป…” ในที่สุดเขาก็สรุป “สุดท้ายแล้วคุณรู้หรือเปล่าว่านี่หมายถึงอะไร อย่างน้อยสำหรับผม คำพูดที่คุณพูดในโรงหนังวันนี้จะกลายเป็นคำพูดเหลวไหลไร้ความหมาย และต่อจากนี้ไม่ว่าอนาคตคุณจะเป็นยังไงก็ไม่เกี่ยวข้องกับผมอีก ขออวยพรคุณจากใจจริง ขอให้คุณมีอนาคตที่สดใสแล้วกัน”

“…”

ตั้งแต่ ‘อย่างแรก อย่างที่สอง และสุดท้าย’ ชูหลี่ไม่มีโอกาสแม้แต่จะพูดแทรก เธอทำได้เพียงขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่จิตใต้สำนึกรู้สึกว่าตัวเองไม่ชอบได้ยินชายหนุ่มปฏิเสธเรื่อง ‘บ.ก. และ บ.ก. ผู้รับผิดชอบ’ อย่างตรงไปตรงมาแบบนี้

ถึงแม้ว่าจะเป็นเรื่องสมมติก็ไม่โอเค

เขาเป็นนักเขียนคนแรกขณะที่เธอก้าวเข้าสู่เส้นทางสายนี้ และยังเซ็นสัญญาให้เธอ…

เธอจะไม่ยอมเสียเขาไปเด็ดขาด

ไม่นานนักเสียงที่นิ่งสงบและเย็นชาของชายหนุ่มก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง “ถึงเวลาที่คุณกับผมต้องเดิมพันกันด้วยโชคชะตาแล้วสาวน้อย”

เสียงที่ไร้อารมณ์ทำให้ชูหลี่เครียดขึ้นมาทันที เขายืดหลังโดยไม่รู้ตัว เริ่มมีท่าทีจริงจัง และกำหมัดแน่นวางลงบนโต๊ะ…

ในตอนนี้เธอเห็นโจ้วชวนหยิบช้อนขึ้นมาอีกครั้ง แล้วใช้ช้อนชี้มาที่ปลายจมูกของเธอราวกับมันเป็นดาบ

“พอได้ยินคำพูดแบบนี้ คุณรู้สึกไหมว่าผมเป็นคนที่มีหลักการและเป็นลูกผู้ชายมาก”

“…”

โรคจิต!

“อาจารย์ ฉันกำลังคุยเรื่องงานกับคุณอยู่นะคะ คุณช่วยจริงจังกว่านี้หน่อยได้ไหม”

โจ้วชวนวางช้อนลง “ผมจริงจังอยู่”

ชูหลี่กลอกตาและยืนขึ้น เริ่มเดินวนไปวนมาอีกครั้ง…ถ้าอ้างอิงตาม ‘หนังสือเทพเจ้าแห่งแม่น้ำลั่ว’ กระบวนการวางจำหน่ายของหนังสือเล่มหนึ่งจะเป็นดังนี้…

ก่อนการวางจำหน่ายจริงจะมีการโปรโมตในนิตยสารและบัญชีทางการในช่องทางออนไลน์ต่างๆ โดยจะโพสต์ล่วงหน้าประมาณสามเดือน ขั้นตอนนี้ชูหลี่ดำเนินการเสร็จสิ้นแล้ว อีกทั้งยังเซ็นสัญญาเรื่องการกำหนดรูปแบบหน้าปกและของที่ระลึกกับแม่นางเจี่ยนเรียบร้อยแล้ว ทุกสองหรือสามวันหญิงสาวจะโพสต์ข้อมูลเกี่ยวกับความคืบหน้าลงในเวยป๋อ และช่วงนี้เธอขอให้นักวาดเจี่ยนช่วยโปรโมตด้วย ถึงแม้อีกฝ่ายจะไม่เต็มใจนัก แต่ก็ไม่มีทางเลือก เพราะหลังผ่านสงครามอันดุเดือดครั้งนั้นมา เวลาที่ชูหลี่ติดต่อกับแม่นางเจี่ยนก็มักจะเริ่มต้นและลงท้ายด้วยคำว่า ‘สัญญาระบุไว้’ ห้าพยางค์นี้ ส่วนเรื่องไร้สาระอื่นๆ หญิงสาวขี้เกียจเกินกว่าจะพูด