ทดลองอ่าน Moonlight เพลงรักใต้แสงจันทร์ บทที่ 62

ขณะที่กำลังรู้สึกเซ็งอยู่นั้น เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น เธอจึงตอบกลับไปโดยอัตโนมัติ “ไม่ได้ล็อกค่ะ” หลังจากนั้นประตูก็เปิดออก…

ชายหนุ่มยืนหันหลังให้แสงอยู่นอกประตู มองดูเธอที่อยู่ในห้องอย่างเงียบเชียบ ภายใต้แสงจันทรา เธอนั่งอยู่กลางเตียงในห้องใต้หลังคา ชุดนอนกระโปรงสีขาว ผ้าห่มและผ้าปูที่นอนสีขาว ราวกับทั้งตัวของเธอถูกฝังเข้าไปในกองหิมะ

แววตาของโจ้วชวนเปล่งประกาย รู้สึกว่าห้องใต้หลังคาและเตียงของชูหลี่ดูน่านอนสบายอย่างบอกไม่ถูก ชายหนุ่มพยายามหักห้ามใจไม่วู่วามเข้าไปลองจริงๆ เพียงมองดูปฏิกิริยาของเธอก่อนจะเปลี่ยนท่ายืน

เขาพูดโดยใช้ประโยคบอกเล่า “เห็นในเวยป๋อแล้วนะ” ต่อจากนั้นก็ใช้ประโยคคำถามแบบต้องการคำตอบ “คุณไม่มีอะไรทำแล้วหรือไง ไปแชร์เวยป๋อของเจียงอวี่เฉิงทำไม ยังมีคนที่หายใจเข้าหายใจออกเป็นต้องเล่นเวยป๋ออีกเหรอ”

“…ฉันคิดว่าคุณจะขึ้นมาทะเลาะกับฉันเสียอีก ที่แท้คุณก็เห็นแล้วเหมือนกันเหรอคะ” ชูหลี่เกาหน้าพลางพูดทีเล่นทีจริง “อวี๋เหยาเป็นคนให้ฉันแชร์เวยป๋อ เมื่อก่อนเธอมีแต่นักเขียนผู้หญิง คงคิดไม่ถึงว่าแฟนคลับสาวๆ จะบ้าคลั่งนักเขียนไอดอลขนาดนี้…”

มือของโจ้วชวนจับอยู่ที่กรอบประตู เงาสูงใหญ่แทบจะบังประตูมิด แสงที่สาดส่องจากข้างหลังทำให้ชูหลี่มองสีหน้าเขาไม่ชัด ชายหนุ่มเงียบลง เป็นครั้งแรกที่เขาเถียงเธอไม่ถึงแปดร้อยคำเพียงเพราะแค่คำว่า ‘ไอดอล’ แต่กลับพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ

“ให้ผมไปบอกให้พวกเขาเงียบไหม”

ชูหลี่ตกใจ “อย่าเลยค่ะ เดี๋ยวมันจะออกมาแย่กว่าเดิมนะคะ”

“งั้นจะยอมปล่อยให้พวกเขาด่าเหรอ”

“ยังไงคนที่พวกเขาด่าก็คือเวยป๋อของสำนักพิมพ์แสงแห่งจันทรา ไม่ได้กล่าวถึงชื่อฉันสักหน่อย” ชูหลี่คิดแล้วพูดต่อไป “ก็ไม่ได้โกรธอะไรมากนักหรอกค่ะ”

“ผมว่าคุณคงเพี้ยนไปแล้ว”

“…”

ชายหนุ่มพูดจบก็ใช้สายตาจ้องมองชูหลี่ก่อนหันหลังเดินจากไป ตอนออกจากห้องเขาไม่ลืมที่จะปิดประตูให้เธอ…หญิงสาวได้ยินเสียงฝีเท้ากระทบกับบันไดห้องใต้หลังคาเริ่มไกลออกไป จนกระทั่งหายไป เมื่อแน่ใจแล้วว่าเขาเดินไปไกลแล้วจึงหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเลื่อนดูเวยป๋ออีกครั้ง

ขณะนี้ใต้โพสต์ในเวยป๋อมีมากกว่าสี่ร้อยคอมเมนต์แล้ว ข้อความแปลกๆ ก็น่าจะมีประมาณสามสิบสี่สิบคอมเมนต์ได้…และยังคงเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

คอมเมนต์เพิ่มขึ้นได้สักพักอยู่ๆ ก็หยุดลง ชูหลี่รู้สึกประหลาดใจ จนกระทั่งเธอได้รับภาพแคปหน้าจอจากอวี๋เหยา…

หลังจากที่โจ้วชวนลงไปไม่ถึงห้านาที เวยป๋อของเขาก็อัพเดตนิยายตอนใหม่แบบไม่มีปี่มีขลุ่ย ทำให้แฟนคลับที่ป่วนอยู่ในเวยป๋อทางการของนิตยสารหายกันในพริบตา

ในเวยป๋อของเจียงอวี่เฉิงมีแฟนคลับคนหนึ่งคอมเมนต์ว่า ‘บ.ก. สาวไปด้วยกันกับเจียงอวี่เฉิงและโจ้วชวนเหรอ อิจฉาจังเลย’ ขณะที่เจียงอวี่เฉิงตั้งใจตอบกลับคอมเมนต์นี้โดยเฉพาะ และใช้คำตอบแบบสบายๆ ‘ไม่ใช่ สำนักพิมพ์หยวนเยวี่ยให้บัตรกำนัลดูหนังมาเยอะมาก ให้นักเขียนและทั้งกอง บ.ก. ไปดูด้วยกัน’

ขณะเดียวกันเพื่อเน้นย้ำว่าคำพูดของเจียงอวี่เฉิงเป็นความจริง สั่วเหิงก็คอมเมนต์ในโพสต์เวยป๋อทางการของสำนักพิมพ์แสงแห่งจันทราว่า ‘เป็นหนังที่คุ้มค่าแก่การดูมาก :)’…

แต่ละคนใช้คำพูดที่ดูคลุมเครือ ทั้งยังอัพเดตในช่วงเวลาที่เหมาะเจาะ แฟนคลับจึงค่อยๆ หมดความสนใจ แถมยังสร้างเรื่องตบตาว่าครั้งนี้ไปดูหนังด้วยกันทุกคนอีก…

ชูหลี่ทักไปขอบคุณเจียงอวี่เฉิงในแชตคิวคิวส่วนตัว แล้วก็ทักไปขอบคุณสั่วเหิง…การปรากฏตัวของเธอครั้งนี้ทำให้หญิงสาวประหลาดใจ คิดอย่างไรก็รู้สึกว่าไม่น่าจะใช่เหล่าเหมียวบอก งั้นใครเป็นคนให้เธอทำแบบนี้กันนะ…เรื่องนี้ใช้แค่นิ้วเท้าก็ยังเดาออก

ตอนที่ชูหลี่ทักไปขอบคุณโจ้วชวน ปฏิกิริยาโต้ตอบของเขายังแปลกเหมือนเดิม ชายหนุ่มตอบกลับมาเพียง ‘?’ จากนั้นก็ตอบกลับมาอีกเหมือนอยากให้คนอื่นวุ่นวายใจอย่างไรอย่างนั้น ‘ผมแค่อัพเดตนิยายตอนใหม่ คุณจะมาขอบคุณทำไม แฟนคลับต่างหากที่ต้องรักและขอบคุณผม อีกอย่างนิยายเรื่องนี้ใช่ว่าผมจะเซ็นสัญญากับคุณสักหน่อย’

“…”

โยนโทรศัพท์มือถือทิ้งไปแล้วเข้านอนดีกว่า

เรื่องราววุ่นวายก่อนนอนที่เกิดขึ้นเพราะการแชร์โพสต์เวยป๋อก็ถูกเธอปัดทิ้งไป