พอเวินเซ่าชิงเดินเข้าไปในห้องก็หัวเราะ แม้ว่าเวินรั่งยังหนุ่ม แต่ในวงการแพทย์แผนจีนชื่อของเขาก็พอมีน้ำหนักอยู่ไม่น้อย ต้องมานั่งยองๆ อยู่หน้าเตา ใช้พัดคอยคุมไฟในเตา หน้าเปื้อนคราบขี้เถ้าดำๆ ยังมีปู่ที่ด่าจนตัวสั่นอยู่ข้างๆ อีก ทำให้เวินเซ่าชิงเห็นแล้วอารมณ์ดี
ผู้เฒ่าเวินชราแล้วแต่ยังแข็งแรง บารมียังเต็มเปี่ยม เวลาด่าคนก็เปี่ยมด้วยพลัง “หลายปีนี้ไม่มีความก้าวหน้าแม้แต่น้อย! วิชาที่สอนไปก็ลืมหมด! แค่ต้มยายังต้มไม่เป็น! รู้นะว่าตอนนี้แกมีชื่อเสียงแล้ว งานแบบนี้ไม่ต้องทำเอง”
ห่างออกไปไม่กี่ก้าว เซียวจื่อยวนญาติผู้พี่ของเวินเซ่าชิงกับสุยอี้ผู้เป็นภรรยาดูไปยิ้มไปตลอดเหตุการณ์
แม่ของเวินเซ่าชิงกับแม่ของเซียวจื่อยวนเป็นพี่สาวน้องสาวแท้ๆ ร่วมแม่เดียวกัน ทั้งสองคนโตมาด้วยกัน ตอนเรียนมหาวิทยาลัยก็เป็นเพื่อนร่วมห้องกันอีกจึงสนิทกันมาก
เวินเซ่าชิงเพิ่งเหยียบเท้าเข้าบ้านก็เจอก้อนสีขาวพุ่งเข้ามาหา เขาหัวเราะพลางลูบตัวมันอยู่นานมาก หนึ่งคนหนึ่งหมารวมตัวเป็นก้อนต่อหน้าผู้ชม
เวินรั่งได้ยินเสียงคนเคลื่อนไหวจึงเงยหน้ามอง แต่ยังไม่ทันเห็นอะไรก็ถูกตวาดเสียงดังจนต้องก้มหน้าลงอีก
“ดูไฟ! ดูไฟดีๆ!”
เวินเซ่าชิงมองอย่างอารมณ์ดี ดีใจกับตัวเองอีกครั้งที่ตอนนั้นเลือกเรียนแพทย์แผนปัจจุบัน รู้สึกว่าเป็นการตัดสินใจอันชาญฉลาด
ในที่สุดยาหลายชุดก็ต้มเสร็จด้วยเลือดและน้ำตาของเวินรั่ง ตอนที่เซียวจื่อยวนรับยามาจากมือเวินรั่งก็ไม่ลืมแทงอีกหนึ่งแผล “พักนี้คงจะต้องมารบกวนอาเล็กบ่อยๆ ล่ะนะ”
เวินรั่งมองรอยยิ้มที่มุมปากเซียวจื่อยวน ยิ่งได้ยินคำว่า ‘อาเล็ก’ ก็ตาโตทันที ตัวสั่นด้วยความกลัว
ผู้เฒ่าเวินไม่เพียงไม่คำนึงถึงหน้าตาของดาวรุ่งวงการแพทย์แผนจีนผู้นี้ แต่ยังดุด่าเข้มงวดตลอดเวลา สุดท้ายยังสั่งการบ้านอีกด้วย “เดี๋ยวไปคัดเปิ่นเฉ่ากังมู่หนึ่งรอบ!”
เวินรั่งอยู่นอกบ้าน อยู่ต่อหน้าคนอื่นมีคนยกย่องนับถือ แต่ตอนนี้ทำหน้าคล้ายจะร้องไห้อ้อนวอนแบบไม่คำนึงถึงภาพลักษณ์ตัวเอง “พ่อ! ผมโตขนาดนี้แล้ว ทำไมยังจะลงโทษคัดตำราอีก”
เวินเซ่าชิงกลั้นหัวเราะไม่ไหว เผลอขำก๊ากออกมา
เวินรั่งรุกกลับทันที “ยังกล้าหัวเราะอีก ถ้าไม่ใช่เพราะแกหลอกฉันกลับมา ฉันก็ไม่ต้องมาถูกด่าทุกวันหรอก!”
เวินเซ่าชิงอมยิ้ม ย้อนถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “แบบนี้แสดงว่ายังคิดจะกลับขึ้นเขาอีกสินะ”
พอเวินเซ่าชิงพูดแบบนี้ เวินรั่งก็รู้แล้วว่าเสียเปรียบ ตอนนั้นตัวเองหนีออกจากบ้านเงียบๆ ผู้เฒ่าเวินโมโหจนล้มป่วย ไม่ต้องการฟังเรื่องนี้ที่สุด
เหมือนที่คิดไว้ไม่ผิด วินาทีต่อมาชายชราก็ขมวดคิ้ว “คัดสองรอบ! คัดไม่เสร็จห้ามออกจากบ้าน!”
เวินรั่งถลึงตาใส่เวินเซ่าชิง เวินเซ่าชิงยิ้มตาหยีจ้องตอบ
