บทที่ 1
การตกเป็นเป้าสายตาของคนรอบข้างเป็นเรื่องที่ปกรณ์หรือแมนคุ้นชิน
หนุ่มตี๋อินเตอร์หน้าหล่อตัวสูงในวันนี้มีความพิเศษอยู่หน่อยตรงที่เจ้าตัวยอมมัดผมเผ้าที่ยาวประบ่าเอาไว้อย่างเรียบร้อย เสื้อยืดที่เอาแต่ใส่สีเดิมซ้ำๆ วันนี้ก็หอมฟุ้งอบอวลไปด้วยกลิ่นน้ำยาซักผ้าแบบผสมน้ำยาปรับผ้านุ่ม ซ้ำร้ายยังรีดจนเรียบกริบอีกต่างหาก กางเกงยีนเข่าขาดก็เป็นกางเกงยีนแบบสุภาพสีน้ำเงินเข้มไร้ริ้วรอยปะชุน มีก็แต่รองเท้ากีฬาคู่เก่งสุดรักของเจ้าตัวเท่านั้นที่ยังคงเป็นรองเท้ามอมแมมคู่เดิม
ส่วนสูงที่โดดเด่นของเจ้าตัวทำให้ปกรณ์มองเห็นได้ไกลกว่าคนอื่น ตาคมปลายหางตาเฉียงขึ้นเอาแต่มองผ่านศีรษะคนไปทั่ว เขาเหลียวซ้ายแลขวาทีท่าร้อนรน สักพักก็หันไปมองประตูบานเลื่อนของอาคารสนามบิน
จับจ้องไม่วางตา จ้องเอ๊าจ้องเอา
มันเป็นประตูที่แปลก?
ก็ไม่นะ ประตูบานนั้นก็เป็นแค่ประตูเลื่อนอัตโนมัติทั่วๆ ไปนั่นแหละ งั้นแล้วทำไมดวงตาคมกริบของปกรณ์ถึงยังจ้องเขม็งล่ะ ยิ่งตอนที่เจ้าตัวได้ยินเสียงประกาศไฟลต์บินของตัวเองด้วยแล้ว หน้าหล่อๆ ก็หงิกหนักทันควัน
“ทนไม่ไหวแล้วโว้ย หรือจะไม่ไปดีวะ” ปกรณ์อารมณ์เสียมาก เขาเริ่มเดินวนไปวนมาเป็นเสือติดจั่น ซ้ำยังเป็นเสือขี้โมโหเสียด้วย
นางฟ้าของเขา…นางฟ้าสุดดวงใจของเขาจะไม่ยอมมาส่งเขาขึ้นเครื่อง!
ปกรณ์เริ่มตาขวาง โกรธจนอยากระเบิดออกมาให้เป็นลูกไฟ!
“เฮ้ยแมน กูว่าใจเย็นๆ ก่อนเถอะเพื่อน”
อาทหรือชื่อเต็มคืออาทิตย์ เพื่อนสนิทเพียงหนึ่งเดียวที่ทนนิสัยขี้โมโหของปกรณ์ไหวรีบดึงแขนเสื้อของคนเจียนคลั่ง
“นั่นๆ เจ้าหน้าที่สนามบินมองมาแล้ว เดี๋ยวก็โดนจับไปโรงพักหรอก”
“จับสิดี มาจับกูเลย กูไม่ไปอังกฤษแล้ว โทรศัพท์กูอยู่ไหน เอามานี่ กูจะโทรถามแอ๊นท์ว่าทำไมป่านนี้ถึงยังไม่โผล่มาส่งกู”
“ใจเย็นนนนน หายใจลึกๆ เข้าไว้ไอ้แมน นับหนึ่งพุท นับสองโธ นับสามพุท นับสี่โธ คาล์มดาวน์ไว้เพื่อน สงบไว้ ใจร่มๆ”
หลายครั้งอาทิตย์เองก็สงสัยนะว่าตนเป็นเพื่อนกับคนขี้โมโหอย่างปกรณ์ได้ยังไง แต่ก็นั่นแหละ ถ้าไม่มีเรื่องติดแฟนตัวเป็นตังเมแบบนี้ เรื่องอื่นของหมอนี่ก็นับว่าเพอร์เฟ็กต์ทุกอย่าง
พวกเขาทั้งคู่ทำงานอยู่ที่บริษัทฟลิ้นสโตน เป็นงานที่เกี่ยวกับการทำสื่อโฆษณาระดับแนวหน้าในเวลานี้ ตัวของอาทิตย์นั้นเป็นครีเอทีฟควบตำแหน่งน้องชายของหุ้นส่วนบริษัท ส่วนไอ้ขี้โมโหที่กำลังคลั่งรักเพราะรักแฟนมากคนนี้เป็นผู้กำกับโฆษณาที่กำลังเนื้อหอม
หอมขนาดไหนน่ะเหรอ
ก็ขนาดอาทิตย์เองยังงงว่าไอ้คนนิสัยไม่ดีคนนี้ทำไมเวลาทำงานถึงได้ทำได้ดี๊ดี กวาดรางวัลเป็นว่าเล่น จนตอนนี้ได้รับงานให้ไปถ่ายโฆษณาชุดใหญ่ไกลถึงประเทศอังกฤษ ทำเอารุ่นพี่ตัวเก๋าในบริษัทถึงกับมองหมอนี่ตาขวาง