สาวตัวเล็กที่ยืนอยู่ในอ้อมแขนของหนุ่มตัวสูงได้แต่ทุบแขนคนรักด้วยความขัดเขิน แล้วต่อให้ตากลมหวานจะแสร้งจ้องใส่ดุๆ คนตัวสูงก็ยังคงทำปากบึน ยกมือจิ้มแก้มสากย้ำๆ
“เร็วๆ สิค้าบบบบ”
อาริสาเขย่งเท้า เธอหอมแก้มซ้ายหอมแก้มขวาของคนรัก จากนั้นถึงได้ยกมือโบกลมใส่ใบหน้าที่ร้อนผะผ่าวด้วยความขัดเขิน
“คนบ้าอะไรเนี่ย ขืนคนรู้จักแอ๊นท์มาเห็นได้เอาไปล้อแอ๊นท์ตายเลย”
“ถ้าคนไหนกล้าล้อให้มาบอกแมนนะ แมนจะได้ไปขอบคุณ”
“อีตาบ๊อง!”
สมกับที่รักกันมาตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัย ไม่ว่าจะผ่านมากี่ปีแล้วก็ยังทำตัวเป็นเด็กขี้อ้อนเอาแต่ใจไม่เคยเปลี่ยน อาริสามองแฟนหนุ่มที่ก้มมองเธอตาหวานเชื่อม เธอยกนิ้วชี้ขึ้น ถือโอกาสกำราบเขาในที
“ไปโน่นก็ห้ามไปทำตาหวานใส่ใครเข้าล่ะ ถ้าแอ๊นท์รู้นะ แอ๊นท์จะตีแมนให้หัวแบะ”
“แอ๊นท์ก็เหมือนกัน ห้ามไปเที่ยวที่ไหนคนเดียวนะ แล้วก็ห้ามให้ใครมาจีบด้วย แล้วก็ต้องโทรหาแมน ไม่ๆๆ วิดีโอคอลล์หาแมนนะ ต้องทำทุกวัน เช้า กลางวัน เย็น แล้วก็ก่อนนอน”
“ให้โทรหาถี่ขนาดนี้แล้วแมนจะเอาเวลาไหนทำงาน” อาริสาหัวเราะ “ไปได้แล้วจ้ะ เดินทางปลอดภัย ถึงแล้วก็โทรบอกแอ๊นท์ด้วยนะ”
“อนุญาตให้แอ๊นท์รับสายจากผู้ชายได้แค่สายของแมนเท่านั้นนะ ห้ามนอกใจนะ แค่คิดหนึ่งวินาทีก็ไม่ได้”
“โอ๊ยแมน! แอ๊นท์ไม่ใช่ผู้หญิงหลายใจซะหน่อย” อาริสาหัวเราะขัน เธอรู้ดีว่าเขารักเธอมาก บางทีอาจจะมากกว่าที่เธอรักเขาด้วยซ้ำถึงได้เอาแต่ย้ำ ย้ำ และย้ำกับเธอแค่เรื่องพวกนี้
“ไม่รู้ล่ะ ยื่นมือมา” ปกรณ์แบมือมาตรงหน้า สำทับอีกครั้งเมื่อเธอยังทำหน้างง “มือซ้ายนะแอ๊นท์ แมนไม่เอามือขวา”
“แมนจะทำอะไรจ๊ะ จะดูดวงให้แอ๊นท์เหรอ”
“ดวงน่ะเอาไว้ดูตอนที่แม่ของแมนกับแม่ของแอ๊นท์ไปขอฤกษ์แต่งงานก็พอ แมนน่ะขอมือซ้ายแอ๊นท์เพื่อทำแค่นี้ไปก่อน”
“ว้าย! แมนทำอะไรน่ะ!”
“แมนไม่อยู่เฝ้าแอ๊นท์ก็เลยต้องให้แหวนวงนี้เฝ้าแทนไงครับ” ร่างสูงดันแหวนแพลทตินั่มที่ใส่ติดนิ้วก้อยมาตลอดสอดไว้ที่นิ้วนางของหญิงสาว ปากก็ย้ำอย่างเอาแต่ใจตัว “ไม่ว่ากรณีใดๆ ก็ห้ามถอดออกเด็ดขาด แล้วหลังจากที่แมนกลับมาเราค่อยหมั้นกันอย่างเป็นทางการอีกที เอาล่ะ แมนต้องไปจริงๆ แล้ว”
ปกรณ์ถอนใจอย่างอาวรณ์ แขนแกร่งสวมกอดร่างนิ่ม สูดกลิ่นหอมอ่อนที่เรือนผมของเธอ
ตึกตัก ตึกตัก
เสียงหัวใจของเธอกับเขาต่างคนต่างเต้นกันไม่เป็นส่ำ ไม่รู้ว่าที่หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะแบบนี้นั้นเกิดจากตื่นเต้นหรือว่าตกใจกับการหมั้นหมายอย่างสายฟ้าแลบ คำตอบนี้คงมีแค่คนทั้งสองเท่านั้นที่รู้ ปกรณ์คลายอ้อมแขนออกแล้วก็เดินจากไป
อาริสาก้มมองที่นิ้วนางข้างซ้าย เธอได้แต่ใช้ปลายนิ้วลูบเรือนแหวนนั้นอย่างเหม่อลอย