ทดลองอ่าน My Tricky Love… เทใจรักนักวางแผน บทที่ 3-บทที่ 4

‘ควิซีน เดอ ริเวอร์’ เป็นร้านอาหารไทยฟิวชั่นที่บรรยากาศดีสมกับที่เขาการันตีมาตลอดทาง แล้วพอได้มาเห็นด้วยตา อาริสาก็ยิ้มกว้างด้วยความพึงพอใจ

ที่นี่มีลมจากแม่น้ำพัดมาเอื่อยๆ แม้ว่าจะมองเห็นแสงไฟรถยนต์ที่ติดยาวเหยียดบนสะพานกับแสงไฟจากเรือขนสินค้า แต่บรรยากาศของแม่น้ำยามค่ำพอผสานกับทิวทัศน์ของเจดีย์ใหญ่ที่สะท้อนแสงสีทองจากสปอตไลต์ตรงฐานเจดีย์ ภาพนวลนี้ก็ทำให้เธอรู้สึกสงบ ผ่อนคลายลงได้อย่างน่าประหลาด

“สั่งอาหารเยอะอย่างนี้จะทานหมดเหรอคะ” เธอถามเสียงหลงทันทีที่ฟังบริกรทวนรายการอาหารทั้งหมด กินทิ้งกินขว้างจัง มีอย่างที่ไหนมากันสองคนสั่งมาตั้งห้าหกอย่าง แถมในรายการก็ยังไม่รวมออเดิฟอีกสองเมนู!

“ทานไม่หมดก็ไม่เป็นไรหรอกครับ แต่รับรองเลยครับว่าของที่ผมสั่งน่ะอร่อยทุกอย่าง” ภิมุขเน้นประโยคสุดท้าย “ผมเห็นคุณแอ๊นท์ไม่ค่อยชอบอาหารต่างประเทศ ก็เลยเดาว่าน่าจะชอบอาหารไทย”

“เอ๊ะ? แอ๊นท์ไม่เคยบอกนี่คะ”

“ผมเฝ้ามองคุณแอ๊นท์เสมอครับ เป็นหน้าที่ของผมอยู่แล้ว” เขาใช้มือซ้ายผายมือไปทางเครื่องดื่ม

โอ้ว อย่าๆๆ อย่าใช้มือซ้ายกับเธอเลยขอร้อง!

ก้อนเนื้อเล็กๆ ที่มีเจ้าของแล้วของเธอเหมือนถูกเขาข่วนตะกุย ภิมุข ภูเบศอรรถพงศ์ชักจะอันตรายต่อหัวใจดวงน้อยๆ ของเธอ

อาริสารีบเสไปคว้าแก้วเครื่องดื่มน้ำสมุนไพร เธอจิบเล็กน้อยเป็นการแก้เขิน

“รสชาติถูกใจไหมครับ”

“ดีค่ะ ไม่หวานมาก ร้านคงใช้หญ้าหวานแทนน้ำตาลแน่ๆ”

“น่าจะอย่างนั้นครับ อีกเดี๋ยวลองทานกับข้าวของเขาดู”

“แหม พูดอย่างนี้ชักอยากลองทานไวๆ แล้วสิว่าจะจริงอย่างที่คุณนำเสนอหรือเปล่า” หญิงสาวพยายามดัดเสียงให้ดูเหมือนพอใจกับสิ่งที่คนตรงหน้ามอบให้ ลึกๆ ก็สั่งตัวเองว่าจะต้องทำใจแข็งๆ อย่าได้อ่อนไหวกับความเอาใจใส่ของผู้ชายเบื้องหน้า

ภิมุขๆๆ ผู้ชายคนนี้หักอกยายพิมนะ แถมยังทิ้งขว้างจนยายพิมไม่เหลือสภาพดีๆ อีกด้วย

กับข้าวถูกวางเรียงบนโต๊ะเกือบพร้อมกัน เมนูทั้งหมดนั้นล้วนดูน่ารับประทานไม่น้อย หอยเชลล์ทอดที่วางเป็นแถวอยู่บนเครื่องยำนั้นดูชุ่มฉ่ำสดใหม่ มีปลาหิมะหั่นแว่นนึ่งมะนาวพริกสดวางอยู่ข้างๆ รสจืดหน่อยก็จะเป็นแซลมอนทอดราดซอสส้ม วางเคียงกับเต้าหู้นึ่งปลากะพงขาว ส่วนที่เป็นน้ำแกงนั้นคือต้มยำปลาทะเลน้ำใส

“มีแต่ปลาเกือบทั้งนั้น คุณชอบทานปลาเหรอคะ” หญิงสาวถามอย่างสงสัยเมื่อเห็นอาหารทั้งหมดบนโต๊ะ

“ผมคิดว่าคุณแอ๊นท์น่าจะควบคุมน้ำหนัก”

“เอ๊ะ! คุณว่าแอ๊นท์อ้วนเหรอ”

“ไม่ใช่นะครับ” ปลาน้อยภิมุขรีบอธิบายเมื่อเห็นเธอมองเขาด้วยความโมโห “ผมไม่ได้ว่าคุณแอ๊นท์อ้วนนะครับ เพียงแต่ผมเห็นผู้หญิงที่มาออกกำลังกายส่วนมากมักทำเพื่อลดน้ำหนักกัน”

“แอ๊นท์ไปออกกำลังกายเฉยๆ ค่ะ ไม่ได้อยากลดน้ำหนักหรอก” เธอตอบพลางตักเต้าหู้หั่นเต๋าเข้าปาก อืม…อร่อยแฮะ ไหนลองเมนูอื่นบ้างซิ แซลมอนทอดก็หวานดี กินสักสองคำ…ไม่สิ เอาสักสามคำแล้วกัน