ทดลองอ่าน My Tricky Love… เทใจรักนักวางแผน บทที่ 7-บทที่ 8

เธอตระหนกสุดขีดแล้วจริงๆ ก็เลยกดตัดสายเขาอย่างไม่เคยทำมาก่อน อาริสากลั้นเสียงกรีดร้องเอาไว้ในอก กระทืบเท้าเร่าๆ ตื่นยิ่งกว่ากระต่ายตื่นตูมในนิทาน!

โทรศัพท์ในมือเธอดังอีก แล้วเสียงกริ่งประตูก็ดังผสมโรง โอยยยย! ทำไมชีวิตเธอต้องมีผู้ชายสองคนมาพร้อมกัน ออกไปสักคนหนึ่งได้ม้ายยยยย!

“คุณแอ๊นท์ ใครมาคะ แล้วทำไมไม่รับโทรศัพท์” ยายฝนโผล่หน้ามาจากหลังบ้าน “จะให้ฝนเดินอ้อมไปเปิดประตูให้ไหมคะ”

“ไม่ต้อง!”

“หะ?”

“ไม่ต้องเปิด! ห้ามเปิดนะ!”

เห็นหน้าเธอขาวเผือด ยายฝนก็เลยตกใจ

“หรือว่า…‘จุดๆๆ’…เหรอคะคุณแอ๊นท์”

อาริสายกมือปิดปากแน่น นี่แม้แต่สาวใช้ของเธอก็รู้แล้วว่าเธอมีผู้ชายสองคนในชีวิตงั้นสิ โอ้ม่ายยยย เธอเป็นกุลสตรีไทยนะ เธอเรียบร้อยเหมือนผ้าพับไว้ เธอจะเป็นหญิงสองใจไม่ได้ แม่รู้แม่ตีเธอตายแน่!

“คุณแอ๊นท์คะ…”

“ฝน…” อาริสาน้ำตาคลอเบ้า แต่ก่อนที่เธอจะทันได้อธิบายเรื่องราว สาวใช้ส่วนตัวของเธอก็รีบดึงเธอออกห่างจากประตู

“ข่าวในโทรทัศน์เขาก็เตือนว่าอย่าไปกู้เงินนอกระบบ แล้วเป็นยังไงล่ะคะตอนนี้ เจ้าหนี้มาทวงเงินคุณแอ๊นท์ถึงหน้าบ้านแล้ว!”

“หะ? อะ…อะไรนะ” อาริสายังจับต้นชนปลายไม่ได้ เจ้าหนี้? เจ้าหนี้มาเกี่ยวอะไร ยายฝนพูดอะไรเนี่ย

“รีบรับโทรศัพท์เถอะค่ะ เป็นคุณแมนโทรมาใช่ไหมคะ”

“ใช่ๆ”

“งั้นก็รีบรับสายเลยค่ะ แล้วบอกคุณแมนไปตามจริง ขอให้คุณแมนโอนเงินมาให้ก่อน คุณแอ๊นท์ต้องรีบใช้หนี้นะคะ คนพวกนี้น่ะมันน่ากลัว!”

“เดี๋ยวนะ มันไม่ใช่…”

“ตั้งสติค่ะคุณแอ๊นท์” สาวใช้ของเธอจับหัวไหล่ทั้งสองข้างของอาริสา “เวลานี้คุณแอ๊นท์จะต้องไล่ไอ้พวกนักเลงทวงหนี้ที่อยู่หน้าประตูออกไปก่อน ซึ่งการจะทำแบบนั้นได้ คุณแอ๊นท์จะต้องคุยกับคุณแมน ต้องสารภาพความจริงค่ะ”

“สะ…สารภาพเหรอ”

ยายฝนพยักหน้า “คุณแมนรักคุณแอ๊นท์ เงินกี่บาทคุณแมนก็สู้ค่ะ คุณแอ๊นท์เชื่อฝน”

นั่นสิ เธอจะต้องรับโทรศัพท์ของแมนก่อน แมนเป็นคู่หมั้นเธอ เป็นคนที่มาก่อน ถ้าเธอไม่รับสายเขา เขาอาจจะสงสัย แล้วถ้าสงสัยมากๆ เข้า เขาก็อาจจะคอยจับผิดสืบเรื่องเธอว่าทำอะไรอยู่ตอนนี้ ทำไมถึงมีพฤติกรรมเปลี่ยนไป ถึงตอนนั้นเธอไม่ได้ยืนสวยๆ อยู่ตรงนี้แน่ เธออาจจะตายไปแล้ว โดนแมนเชือดคอตายไง!

“โอเค งั้นฉันจะรับสายแมนก่อน”

“คุณแอ๊นท์ทำถูกต้องที่สุดแล้วค่ะ” ยายฝนพยักหน้าให้กำลังใจ

อาริสาสูดหายใจลึกที่สุด เธอหลับตาแน่น กดปุ่มรับสาย

“ฮัลโหล แม…น”

“อรุณสวัสดิ์ครับแอ๊นท์” เสียงของภิมุขทักทายมาอย่างสดใส

อาริสาลืมตาโพลง เธอดึงโทรศัพท์ออกจากข้างหู อ่านชื่อที่อยู่หน้าจอ ไหงกลายเป็นชื่อของคุณภิมุขไปได้!

โฮ…แมนคนบ้า ทุกทีก็เอาแต่โทรจิกเธออย่างกับไก่ ทำไมคราวนี้จู่ๆ ก็เลิกโทรจิกเธอให้รับสายล่ะ ฮือ…แล้วทำไมสายที่เธอรับถึงต้องกลายเป็นสายของนายภิมุขด้วย!

ซวย…ซวยไม่มีอะไรมากั้นแล้วยายแอ๊นท์เอ๊ย