ทดลองอ่าน พานพบฝ่าบาทในห้วงกาล บทที่ 3-บทที่ 4

องค์ชายควังแฮดำรงตำแหน่งองค์ชายรัชทายาทสิบหกปีจึงจะขึ้นครองราชย์ โดยที่อาณาจักรหมิงก็ไม่ยอมรับการครองราชย์ของเขา เพราะเขาขึ้นครองราชย์โดยมีป้ายแขวนคอว่าเป็นพระโอรสจากสนม และเขายังไม่สนใจขนบธรรมเนียมประเพณีดั้งเดิมที่ต้องขึ้นครองราชย์หลังจากออกทุกข์ ทันทีที่พระเจ้าซอนโจสวรรคต วันรุ่งขึ้นองค์ชายควังแฮก็ประกอบพิธีราชาภิเษกเลย เนื่องด้วยกลัวตำแหน่งของตนเองจะสั่นคลอน

แต่สำหรับฉันแล้ว ฉันจะได้พบกับพ่อก็เมื่อตอนที่เขาได้กลายเป็นพระราชาและกักขังพระนางอินมกที่วังคยองอุน

“หม่อมฉันสัญญาว่าจะรอวันนั้นอยู่เงียบๆ เพคะ”

“จริงรึ”

“จริงเพคะ” ฉันอยากจะเกี่ยวก้อยสัญญาให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย แต่ในยุคโชซอนไม่มีการสัญญาด้วยท่าทางแบบนั้น องค์ชายจองวอนรับคำสัญญาของฉันแล้วถอนหายใจยาวออกมา

ตอนนั้นเองเสียงของซังกุงก็ดังมาจากด้านนอก

“องค์ชายจองวอนเพคะ หม่อมฉันยูซังกุงขอเข้าเฝ้าเพคะ”

“เข้ามาได้”

“เพคะ”

ยูซังกุงคือซังกุงสูงวัยคนนั้นแน่ๆ พอนางรู้ว่าฉันปู ‘เบาะรองนั่ง’ ในตำแหน่งที่ใกล้กับจงรวมไปถึงองค์ชายจองวอนด้วย นางก็ซ่อนความไม่พอใจฉันเอาไว้แล้วเข้ามาในห้อง

“พระมเหสีตรัสว่าอยากพบท่านชายจงเพคะ”

“พระมเหสีรึ”

“เพคะ”

พระมเหสีในตอนนี้ก็คือพระมเหสีอึยอินสินะ พระนางไม่สามารถมีลูกได้ แต่ก็เลี้ยงองค์ชายสองพี่น้องซึ่งคือองค์ชายอิมแฮและองค์ชายควังแฮจนเติบใหญ่ นอกจากนั้นพระนางยังรับองค์ชายควังแฮเป็นโอรสบุญธรรม และสนับสนุนองค์ชายควังแฮในฐานะองค์ชายรัชทายาทด้วย สำหรับองค์ชายควังแฮแล้ว พระมเหสีอึยอินเปรียบเสมือนพระมารดาแท้ๆ แต่ถ้าฉันจำไม่ผิดพระนางจะสิ้นพระชนม์ภายในไม่กี่ปีนี้ และพระมเหสีอินมกซึ่งเป็นพระสนมจากตระกูลคิมก็จะขึ้นมาเป็นพระมเหสีองค์ที่สองของพระเจ้าซอนโจ

“เข้าใจแล้ว ข้าจะพาไปเข้าเฝ้าพระมเหสีเอง ยูซังกุงพาจงออกไปก่อน”

ตอนนั้นเองจงก็รีบลุกขึ้น แล้วมาแอบอยู่ด้านหลังฉัน “หม่อมฉันไม่ไป”

พระมเหสีอึยอินมีศักดิ์เป็นท่านย่าของจง แต่ดูท่าทางของจงในตอนนี้แล้วคงไม่ชอบท่านย่าสักเท่าไหร่

“จง”

“หม่อมฉันไม่ไป ไม่ไปนะขอรับท่านพ่อ”

แม้จะไม่รู้ถึงสาเหตุ แต่หากพระมเหสีเรียกหาก็ต้องไป ฉันอ่านความกังวลใจบนใบหน้าขององค์ชายจองวอนได้ จึงหันหลังไปจับมือของจงเอาไว้