ทดลองอ่าน พานพบฝ่าบาทในห้วงกาล บทที่ 3-บทที่ 4

“พวกเจ้าทำอะไรกันอยู่”

“เอ่อ…ประทานโทษนะเจ้าคะ”

ขันทีจ้องมองพวกนางอีกครั้งก่อนจะหันมาหาฉันแล้วแนะนำฉันให้ทุกคนรู้จัก       “นี่คือซังกุงพระพี่เลี้ยงของท่านชายจง นางจะรออยู่ที่นี่จนกว่าท่านชายจงจะเข้าเฝ้าพระมเหสีเสร็จ”

“เจ้าค่ะ”

ทันทีที่ขันทีพูดจบ ขอบตาของฉันก็มีน้ำตาแห่งความขอบคุณเอ่อขึ้นมา แม้ว่าในนี้จะไม่มีที่ให้นั่ง แต่ก็อบอุ่นราวกับห้องซาวน่า

ขันทีออกไปแล้วปิดประตูแง้มเอาไว้ครึ่งหนึ่ง การพูดคุยของเหล่านางในจึงเริ่มต้นขึ้นอีกครั้งราวกับรอจังหวะอยู่ พวกนางที่น่าจะมีอายุประมาณสิบปีตอนกลางไปจนถึงตอนปลายเริ่มอยากรู้เรื่องของฉันที่เพิ่งเคยพบเจอเป็นครั้งแรก

“ท่านซังกุงเข้ามาอยู่ในวังนี้เมื่อไรหรือเจ้าคะ”

“โอ้โห ผิวพรรณดียิ่งนัก ทาหน้าด้วยอะไรหรือเจ้าคะ”

“ท่านซังกุงดูแลท่านชายจง แล้วท่านชายน้อยพระองค์อื่นๆ ไม่ได้ดูแลด้วยหรือเจ้าคะ”

“ก็ต้องอย่างนั้นอยู่แล้วสิ องค์ชายจองวอนกับพระชายาทะเลาะกัน พระชายาของพระองค์จึงกลับไปอยู่ที่บ้านเดิมของตนเอง โดยพระชายาอ้างว่าเพราะในพระราชวังชั่วคราวนี้คนเยอะ”

ฉันเงี่ยหูฟังเรื่องเกี่ยวกับพระชายาขององค์ชายจองวอนซึ่งเพิ่งเคยได้ยินเป็นครั้งแรก

“องค์ชายจองวอนทะเลาะกับพระชายารึ”

ใบหน้าขององค์ชายจองวอนมองยังไงก็ดูห่างไกลจากคนหาเรื่องทะเลาะเบาะแว้งมาก จินตนาการไม่ออกเลยจริงๆ

“นี่ไม่รู้หรือเจ้าคะ” จากนั้นพวกนางในก็เริ่มขุดเรื่องเก่ามาเล่าให้ฟัง พวกสตรีไม่ว่าจะยุคไหนสมัยไหนก็มีพรสวรรค์ในการนินทาที่เป็นเลิศจริงๆ

“ความสัมพันธ์ไม่ดีมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วเจ้าค่ะ อืม เรียกว่าสงครามย่อมๆ น่าจะเหมาะกว่าทะเลาะ พวกนางในที่อยู่ใกล้ๆ แทบเป็นบ้าตายกันเลยนะเจ้าคะ ฝ่าบาททรงอ้างว่าต้องซ่อมแซมตำหนักก็เลยจับทั้งสองท่านให้มาอยู่ในพระราชวังชั่วคราวด้วยกัน ซึ่งเท่ากับว่าทั้งสองต้องอยู่ในที่พักแคบๆ ด้วยกันเจ้าค่ะ”

“และหลังจากพระชายาให้กำเนิดองค์ชายคนสุดท้อง พระชายาก็พาองค์ชายองค์อื่นๆ กลับไปอยู่บ้านบิดา โดยอ้างว่าต้องการพักฟื้นหลังคลอดเจ้าค่ะ”

“แล้วทำไมไม่พาท่านชายจงไปด้วยล่ะ”

“มันก็ต้องแน่นอนอยู่แล้วสิเจ้าคะ!” หนึ่งในนางในขึ้นเสียงสูงราวกับต้องการจะอวดรู้

“เพราะท่านชายจงเป็นคนพิเศษมากเจ้าค่ะ เป็นหลานชายคนแรกของฝ่าบาท ถ้าฝ่าบาทเรียกหาก็ต้องเข้าเฝ้าทันที จึงต้องอยู่ในวังเจ้าค่ะ”

“หลานชายคนแรกของฝ่าบาทรึ” เรื่องนี้ช่างคุ้นๆ ยังไงบอกไม่ถูก

‘เป็นหลานคนโตของฝ่าบาท…’ คำพูดนี้สะดุดหูเข้าอย่างจัง ถึงไม่รู้ว่าอะไร แต่มันต้องมีอะไรสักอย่างที่แอบซ่อนอยู่ที่ไหนสักแห่งในความทรงจำของฉัน แต่แล้วฉันก็นึกออก ตามประวัติศาสตร์ที่ฉันรู้มา หลานชายคนแรกของพระเจ้าซอนโจก็คือพระเจ้าอินโจ และพระเจ้าอินโจในวัยเด็กนั้นได้รับความรักอย่างมากมายจากพระเจ้าซอนโจ!

ถ้าอย่างนั้นจงก็คือ… พระเจ้าอินโจในอนาคตอย่างนั้นเหรอ!

ทันทีที่รู้ว่าจงคือพระเจ้าอินโจ ความทรงจำที่เหลือก็เริ่มหลั่งไหลกันเข้ามา

ถ้าอย่างนั้นตอนนี้ฉันเป็นซังกุงพระพี่เลี้ยงของจงซึ่งจะกลายเป็นพระเจ้าอินโจในวันข้างหน้าน่ะสิ

“ได้ยินมาว่าที่พระชายาไม่ชอบท่านชายจงเป็นเพราะท่านชายจงหน้าตาเหมือนองค์ชายชินซองที่สิ้นพระชนม์ไปแล้ว”