ทดลองอ่าน Perfect Guy ผู้ชายคนนี้ฉันดีไซน์เอง บทที่ 11 – บทที่ 12

การแข่งขันใหญ่ๆ หลายครั้งที่ผ่านมา รอบรองชนะเลิศจะกำหนดหัวข้อออกมาให้ทุกคนไปทำ แล้วจึงนำผลงานออกมาเปรียบเทียบ หัวข้อจะถูกประกาศออกมาตั้งแต่ต้น แต่ครั้งนี้ไม่ได้ประกาศ ซ้ำยังบอกอีกว่ารอบรองชนะเลิศจะเริ่มถ่ายทอดสดทางทีวี

‘ต้องเป็นการทำเสื้อผ้าบนเวทีแน่ๆ’ หลินซือหย่วนในฐานะที่เป็นซีเนียร์ดีไซเนอร์ซึ่งมีประสบการณ์มากมายคาดเดาหัวข้อของการแข่งขันรอบรองชนะเลิศอย่างมั่นใจ ‘แต่ตัดเย็บเสื้อผ้าบนเวทีจะใช้เวลามากไป เฉพาะแค่ทำแพตเทิร์นก็เสียเวลาไปสองชั่วโมงแล้ว ดังนั้นน่าจะเป็นการแก้ไขเสื้อผ้าเก่า’

‘แก้ไขเสื้อผ้าเก่า?’ ฉินย่าหนานกลอกตาอย่างรวดเร็ว ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกว่าสิ่งที่หลินซือหย่วนพูดนั้นมีเหตุผล

หลินซือหย่วนนำเสื้อผ้าเก่าที่ล้าสมัยจากโกดังของบริษัทแอลวายมาให้ฉินย่าหนานแก้ไขเปลี่ยนแปลงให้เป็นเสื้อผ้าที่ทันสมัย

ฉินย่าหนานทุ่มเทเตรียมตัวกับการแข่งขันรอบรองชนะเลิศ แก้ไขเปลี่ยนแปลงเสื้อผ้าเก่าอย่างลืมวันลืมคืน เมื่อปรับแก้เสื้อผ้าเรียบร้อยแล้วก็จะนำไปให้หลินซือหย่วนดู ช่วงแรกๆ เธอถูกหลินซือหย่วนดุด่าจนร้องไห้กลับมา หลังจากที่เสียน้ำตาไปหลายครั้งก็ทำให้มีทักษะขึ้นมาได้ สีหน้าของหลินซือหย่วนจึงดูดีขึ้นมาบ้าง แต่เธอก็ยังไม่ละความพยายามลงเพื่อการแข่งขันในครั้งนี้ แม้แต่งานของบริษัทก็ไม่ได้ใส่ใจ

“แม้ว่าฉันจะมีแบบเพียงพอ แต่ในฐานะที่เป็นเฮดดีไซเนอร์ฉันขอเตือนแกไว้ก่อน แกส่งแบบเพียงแค่สี่แบบเท่านั้น แล้วก็ถูกตัดทิ้งไปแล้วแบบหนึ่ง ถ้ามีคนเสนอแบบที่ดีกว่าขึ้นมาอีก แบบที่เหลือของแกสามแบบนั่นก็เสี่ยงที่จะถูกตัดทิ้ง แล้วถ้าเกิดเรื่องแบบนั้นขึ้นมา เงินอินเซ็นทีฟซีซั่นหน้าของแกก็จะไม่เหลือเลยนะ” เซียวเซียวกอดอกพร้อมกับบอกถึงผลร้ายที่จะเกิดขึ้น

“อืม” ฉินย่าหนานตอบรับอย่างไม่ใส่ใจแล้วทำงานของเธอต่อไป

รอจนกระทั่งเซียวเซียวเดินจากไปแล้ว จ้าวเหอผิงจึงเดินไปที่โต๊ะของฉินย่าหนาน “ย่าหนาน ไม่ใช่ฉันจะว่าอะไรนะ แต่ในเมื่อยกเดรสชุดนั้นให้เซียวเซียวไปแล้วก็ต้องรีบออกแบบเสื้อผ้ามาหลายๆ ชุดหน่อย แต่ดูสิว่าวันๆ เธอทำอะไรอยู่เนี่ย ถ้าชุดเดรสสุ่ยซานยังอยู่ เธอก็ยังได้เงินโบนัสแน่นอน แต่ไม่มีเดรสชุดนั้นแล้วก็จะไม่เหลืออะไรแน่นอน แล้วเธอจะอยู่ยังไง กินลมอิ่มรึไง”

ชุดเดรสสุ่ยซาน?!

ฉินย่าหนานชะงักมือที่ทำงานอยู่แล้วมองหน้าจ้าวเหอผิงอย่างจริงจัง “คุณว่าถ้าฉันยังมีเดรสชุดนั้นอยู่ก็จะไม่ต้องกินลมใช่ไหม”

“มันแน่อยู่แล้ว ไม่แน่ว่าเดรสชุดนั้นอาจจะเป็นตัวท็อปเซลก็ได้ ชุดอื่นๆ ก็เป็นแค่ตัวประกอบ” จ้าวเหอผิงส่ายหน้า เขาไม่เข้าใจว่าทำไมฉินย่าหนานถึงยกของดีๆ แบบนั้นให้กับเซียวเซียว ถ้าเป็นเขาคงทำใจไม่ได้

ฉินย่าหนานเงยหน้าขึ้นมองเซียวเซียวที่กำลังทำงานวุ่นอยู่ที่โต๊ะ แล้วคิดถึงคำพูดของโจวเชี่ยน ‘ทำไมแกถึงได้จำแต่เรื่องที่แม่นั่นทำดีกับแกแต่ไม่จำเรื่องที่แม่นั่นทำร้ายแกบ้าง แกลืมไปแล้วรึไงว่าเมื่อก่อนแม่นั่นทำยังไงกับแกไว้’

เดิมทีเธอมุ่งคิดแต่เรื่องเงินรางวัลจากการแข่งขัน ขอเพียงแค่ติดหนึ่งในสิบในรอบตัดสิน เธอก็จะได้เลื่อนขั้นเป็นดีสอง เงินเดือนก็เพิ่มขึ้นอีกห้าสิบเปอร์เซ็นต์ แล้วถ้าโชคดีชนะเลิศขึ้นมาก็จะได้เลื่อนขั้นเป็นเอสหนึ่ง เงินเดือนก็จะเพิ่มขึ้นอีกสามเท่า เพื่อประโยชน์ในวันข้างหน้าเธอยอมที่จะปล่อยผลงานเล็กๆ ตรงหน้าไป แต่เซียวเซียวล่ะ เซียวเซียวเป็นเฮดดีไซเนอร์ ต่อให้ผลงานของเธอไม่ถูกคัดเลือกเลยสักชิ้น แต่ก็ยังนับผลงานจากผลงานของทุกคน เรียกได้ว่ามีแต่ได้ไม่มีเสีย

ฉินย่าหนานยิ่งคิดก็ยิ่งโมโห เธอพริ้นต์รูปที่ตัวเองแก้ไขเรียบร้อยแล้วออกมา จากนั้นก็นำไปให้หลินซือหย่วน