ทดลองอ่าน Perfect Guy ผู้ชายคนนี้ฉันดีไซน์เอง บทที่ 11 – บทที่ 12

เซียวเซียวดึงสติกลับมาขบคิดด้วยความรวดเร็ว คำถามนี้ดูเหมือนจะถามว่าผ้าสีไวน์แดงควรทำเป็นอะไรดี “ก็ต้องดูว่าเธอจะไปเชิญรางวัลหรือรับรางวัล ถ้าไปเชิญรางวัลก็สวมชุดที่เรียบร้อยหน่อย แต่ถ้าไปรับรางวัลก็ต้องสวมชุดให้สะดุดตา”

แววตาของอเดอลีนแสดงความพึงพอใจในคำตอบที่ได้ยิน “เธอไปรับรางวัล”

“ถ้าอย่างนั้นทำเป็นกระโปรงยาวจะดีกว่า” เซียวเซียวตอบยิ้มๆ

อเดอลีนพยักหน้าก่อนจะสะบัดผ้าผืนนั้นออก พันไปที่หุ่นหนึ่งรอบแล้วทอดผ้าออกไปให้เหมือนกับกระโปรงยาว จากนั้นก็พับกระโปรงด้านหน้าขึ้นมา “ขาของเธอเรียวยาว เผยให้เห็นขาจะทำให้ยิ่งเพิ่มความงดงามมากขึ้น ดังนั้นพวกเราจะทำเป็นกระโปรงหางนกนางแอ่น”

เซียวเซียวอยากจะแปลงร่างเป็นกล้องวิดีโอเพื่ออัดคำพูดทุกคำและการกระทำทุกอย่างของอเดอลีนเอาไว้จริงๆ

นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้เข้าร่วมการตัดเย็บชุดโอตกูตูร์ในทุกขั้นตอน เมื่ออยู่ในนี้ถึงได้รู้ว่ามีเทคนิคอีกมากมาย พอได้ดูการออกแบบของอเดอลีนจนครบทุกขั้นตอนก็เสนอตัวเข้าไปช่วยในการตัดเย็บ เรียนรู้วิธีการปักหมุดติดกลิตเตอร์ อเดอลีนไม่ได้สนใจเธอนัก ปล่อยให้เธอวิ่งเข้าวิ่งออกฝ่ายออกแบบโอตกูตูร์ตามใจชอบ

แบบในล็อตที่สองของเสื้อผ้าฤดูใบไม้ผลิและฤดูร้อนออกมาก่อนการแข่งขันรอบรองชนะเลิศ เซียวเซียวจึงทำตามขั้นตอนโดยแจ้งผู้บริหารเพื่อเปิดประชุมหารือเกี่ยวกับสินค้าตัวใหม่ สรุปแบบสุดท้ายออกมา และหารือเกี่ยวกับการออกแบบแอ็กเซสซอรี่

“ล็อตแรกเสนอแบบมาทั้งหมดเจ็ดสิบเอ็ดแบบ ในล็อตนี้มีทั้งหมดสิบสามแบบที่ไม่ผ่าน ยี่สิบห้าแบบต้องปรับปรุง และที่ผ่านการคัดเลือกสามสิบสามแบบ…” เซียวเซียวรวมยอดผลงานแล้วโชว์ขึ้นมาโดยเรียงลำดับตามหมายเลข

ด้านหน้าของทุกคนมีแท็บเลต เนื้อหาที่หน้าจอแสดงขึ้นมาเหมือนกับที่เซียวเซียวกำลังนำเสนออยู่ และยังสามารถกดเข้าไปดูรายละเอียดได้อีกด้วย

หลินซือหย่วนกดเข้าไปดูเดรสสุ่ยซานชุดนั้น ดูชื่อเจ้าของอย่างละเอียด เมื่อเห็นเป็นชื่อของเซียวเซียวก็โมโหขึ้นมาทันที “คุณเซียว คุณอธิบายหน่อยซิว่าทำไมชุดเดรสสุ่ยซานถึงได้อยู่ในชื่อของคุณ”

“หืม?” อเดอลีนจำเดรสสุ่ยซานชุดนั้นได้ดี เธอรีบเปิดกลับไปหน้านั้นอย่างรวดเร็วแล้วค่อยๆ ขมวดคิ้วขึ้นมา “ฉันจำได้ว่ามันเป็นของคุณฉิน”

“ถูกต้องค่ะ มันเคยเป็นผลงานของฉินย่าหนาน แต่เมื่อเดือนก่อนๆ เธอโอนผลงานนี้ให้กับฉันแล้ว คุณสามารถตรวจสอบบันทึกการโอนในระบบได้” เซียวเซียวดึงรูปนั้นขึ้นมาเพื่อให้ทุกคนเห็นชื่อเจ้าของผลงานชิ้นนั้นอย่างเปิดเผย

“เป็นไปได้ยังไง ชุดเดรสสุ่ยซานเป็นผลงานที่คุณฉินภูมิใจมาก จะโอนให้คุณได้ยังไง” หลินซือหย่วนปักใจเชื่อว่าเซียวเซียวต้องถือว่าตัวเองเป็นเฮดดีไซเนอร์แล้วกลั่นแกล้งฉินย่าหนานแน่นอน

อเดอลีนมองเซียวเซียวที่พูดอย่างเปิดเผย คิดว่าเรื่องนี้ต้องมีอะไรบางอย่างซ่อนอยู่ เพราะเซียวเซียวไม่จำเป็นต้องทำเรื่องที่เห็นชัดเจนเช่นนี้ จึงหันไปถามฉินย่าหนาน “นี่มันเรื่องอะไรกัน”

เมื่อทุกคนหันมาจ้องมองฉินย่าหนาน เธอจึงตื่นเต้น พูดอย่างตะกุกตะกักและไม่ชัดเจนว่า “ก็เซียวเซียวถูกใจ ฉันก็เลยให้ไป”

ผู้บริหารที่เดิมทีเชื่อมั่นในตัวเซียวเซียวตอนนี้สีหน้ากลับเปลี่ยนในฉับพลัน “แค่ถูกใจชุดนี้ นี่ก็เพียงพอจะชี้ให้เห็นว่ากำลังข่มขู่”