ทดลองอ่าน Perfect Guy ผู้ชายคนนี้ฉันดีไซน์เอง บทที่ 3 – บทที่ 4

“ถ้าไม่ใช่สมาชิกของที่นี่ดาวน์โหลดแอพฯ ลงมาจะทำอะไรได้ไหม” เซียวเซียวอดที่จะเอ่ยถามขึ้นมาไม่ได้ “แล้วยังต้องเสียเงินด้วย ไม่มีใครต่อต้านเหรอ…”

“มีคนที่ยินดีก็แล้วกัน” จั่นหลิงจวินตั้งค่าต่างๆ ต่อไป “นี่ก็เป็นรายได้อีกทางหนึ่งของที่นี่”

“…” ใครว่าหมอมีจิตใจเมตตากันนะ

เมื่อการตรวจรักษาสิ้นสุด เซียวเซียวก็รู้สึกปลอดโปร่งขึ้นมากจึงลุกขึ้นเพื่อจะบอกลา จั่นหลิงจวินก็ลุกขึ้นตามแล้วหยิบเสื้อสูทที่แขวนอยู่ลงมา เตรียมจะเดินออกไปพร้อมกับเธอ

“หยุดก่อน ไม่ต้องส่งแล้ว” เซียวเซียวรีบโบกไม้โบกมือ

“ผมเลิกงานแล้ว” จั่นหลิงจวินมองเธอด้วยสายตาแปลกประหลาด “ถ้าคุณเป็นวีไอพี ผมก็จะไปส่งคุณถึงบ้าน แต่คุณเป็นสมาชิกธรรมดา ไม่ได้รับการดูแลแบบนั้น ดังนั้นไม่ต้องตื่นเต้นไป”

“…” เซียวเซียวที่เพิ่งจะรู้สึกประทับใจหน้าแตกยับเยินและหมดคำพูดไปในทันใด

คุณหมอนี่ช่างไม่น่ารักเอาเสียเลยจริงๆ

ด้านนอกท้องฟ้ามืดสนิทแล้ว ไฟข้างทางค่อยๆ สว่างขึ้น

สำหรับเมืองที่ศิวิไลซ์อย่างปักกิ่งแล้ว ชีวิตยามค่ำคืนเพิ่งจะเริ่มต้นขึ้น บนถนนมีรถมากมายวิ่งผ่านไปมาอย่างคึกคัก

“สภาพจิตใจคุณก็ไม่เลวนะ ปกติคนที่เป็นโรคนี้จะตกอยู่ในภาวะซึมเศร้า แต่คุณกลับไม่เป็นแบบนั้น ผมเลยไม่ต้องเรียกนักจิตวิทยามาช่วย” เมื่อเดินมาถึงหน้าประตูใหญ่ อยู่ๆ จั่นหลิงจวินก็พูดขึ้นมา

“งั้นเหรอ” โดนสั่งสอนมาหนึ่งชั่วโมงเต็มๆ เมื่อได้ยินประโยคชื่นชมขึ้นมาเป็นครั้งแรก เซียวเซียวก็รู้สึกเขินเล็กน้อย “ก่อนหน้านี้ฉันก็ไม่ได้เป็นแบบนี้ หลังจากป่วยถึงเข้าใจอะไรได้ดีขึ้น”

ภาพความทรงจำในห้องพักของโรงพยาบาลที่เต็มไปด้วยกลิ่นน้ำยาฆ่าเชื้อปรากฏขึ้นในความคิดของเธอ

แพทย์ประจำตัวมองเธอด้วยสายตาเมตตาปรานี แล้วยื่นหนังสือ ‘ความเข้าใจเกี่ยวกับอันตรายจากสเตียรอยด์’ ส่งให้เธอ

‘ในเมื่อตรวจพบว่าเป็นโรคเอสแอลอีแล้วก็มีเพียงสเตียรอยด์เท่านั้นถึงจะช่วยคุณได้ คนที่เป็นโรคนี้จะต้องกินยานี้ตลอดชีวิต คุณยังโชคดีที่รู้ตัวเร็ว ถ้าหากฟื้นตัวได้ดี ภายในสามถึงห้าปีก็สามารถหยุดยาได้’

เซียวเซียวรับรู้ผลข้างเคียงที่เกิดจากการใช้สเตียรอยด์จากเอกสารซึ่งเขียนไว้อย่างละเอียดและต้องให้ผู้ป่วยหรือญาติเซ็นชื่อ ‘คุณพ่อฉันล่ะคะ’