ทดลองอ่าน Perfect Guy ผู้ชายคนนี้ฉันดีไซน์เอง บทที่ 3 – บทที่ 4

การออกแบบกราฟิกของเครื่องแต่งกายสามารถทำที่บ้านได้ แต่การทําแพตเทิร์น ภาพสามมิติ การคำนวณสัดส่วนต่างๆ ต้องใช้โปรแกรมการออกแบบขนาดใหญ่ที่เสียค่าบริการ ดังนั้นจึงต้องไปทำที่บริษัทเท่านั้น

เซียวเซียวเอาไฟล์ที่ออกแบบส่งเข้าไปในคอมพิวเตอร์ของบริษัท เปิดโปรแกรมออกแบบแล้วจึงเริ่มปรับขนาด

“เสื้อผ้าคอลเล็กชั่นฤดูร้อนเข้าตลาดไปอาทิตย์หนึ่งแล้ว ไม่รู้ว่าเป็นยังไงบ้าง” ฉินย่าหนานกำลังคุยกับผู้ช่วยดีไซเนอร์

“ได้ยินว่าวันนี้บริษัทอัพโหลดสินค้าใหม่เข้าไปในเวยป๋อของบริษัทแล้ว เข้าไปดูก็รู้” ผู้ช่วยพูดพร้อมกับเปิดหน้าเวยป๋อทางการของแอลวายเอสอาร์ แผนกประชาสัมพันธ์จะอัพโหลดรูปขึ้นไปตอนเก้าโมงตรง ซึ่งนั่นก็คือเสื้อผ้าสำเร็จรูปที่จะเป็นตัวทำตลาดหลักในซีซั่นนี้

ฉินย่าหนานถือถ้วยกาแฟเดินมาด้านหลังของเซียวเซียวอย่างเงียบๆ

เซียวเซียวที่รู้สึกว่ามีคนอยู่ด้านหลังรีบกดปุ่มเปลี่ยนหน้าจออย่างรวดเร็วจนหน้าจอเปลี่ยนไปเป็นหน้าเดสก์ท็อป ก่อนจะหันกลับไปมองอีกฝ่ายด้วยสายตาเย็นชา เมื่อเห็นว่าเป็นฉินย่าหนานก็รู้สึกใจหายขึ้นมาแต่ยังคงยิ้มออกไป “เป็นแกนี่เอง ฉันคิดว่าใครซะอีก ทำเอาตกใจหมดเลย”

ในวงการออกแบบมีมารยาทที่รับรู้กันอยู่อย่างหนึ่งก็คือในขณะที่คนอื่นกำลังออกแบบอยู่นั้นจะไม่แอบดู ซึ่งเรื่องนี้ถือเป็นมารยาทพื้นฐานอย่างหนึ่ง ฟางเซี่ยงเฉียนไม่เข้าใจมารยาทข้อนี้ จึงมักจะสอดส่องตามโต๊ะออกแบบที่เรียงต่อกันของพวกเขา และมักจะขัดจังหวะความคิดของดีไซเนอร์ แต่หลังจากจ้าวเหอผิงเสนอให้จัดโต๊ะแบบไม่เป็นระเบียบ สถานการณ์เลยค่อยดีขึ้นมาหน่อย

ฉินย่าหนานลากเก้าอี้มานั่งข้างๆ เซียวเซียวแล้วดื่มกาแฟ “เป็นไงบ้าง คิดอะไรออกแล้วหรือยัง”

“ก็มีบ้าง” เซียวเซียวพูดไปแบบนี้ ไม่ได้คิดจะเปิดโปรแกรมออกแบบขึ้นมาใหม่ เพียงกดเปิดหน้าเวยป๋อทางการของบริษัทขึ้น

วันนี้จะมีการอัพโหลดรูปเสื้อผ้าเก้าชุด ซึ่งมีชุดที่เธอออกแบบอยู่สองชุด นั่นคือชุดแส็กและชุดจัมพ์สูท

“เสื้อผ้าคอลเล็กชั่นฤดูร้อนนี้ทั้งหมดห้าสิบสามชุด เฉพาะของแกก็มีเก้าชุดแล้ว ฉันว่าเฮดดีไซเนอร์ของซีซั่นหน้าต้องเป็นแกแน่นอน” ฉินย่าหนานหยิบไม้บรรทัดโค้งบนโต๊ะของเซียวเซียวขึ้นมาเล่น

“อย่าพูดเหลวไหลสิ” เซียวเซียวคว้าไม้บรรทัดโค้งคืนมา นั่นมันเป็นไม้บรรทัดโค้งที่เธอชอบที่สุด ผู้หญิงตรงหน้ามาขอเธอหลายครั้งแล้วแต่เธอก็ไม่ให้ ทุกครั้งที่มาคุยกับเธอจะต้องหยิบขึ้นมาเล่นสักหน่อย เมื่อเอาไม้บรรทัดโค้งวางกลับไปที่ชั้นวางแล้ว อยู่ๆ ผู้ช่วยที่อยู่ด้านหน้าก็ร้องขึ้นมาด้วยความตกใจ

“พี่เซียวรีบดูเร็ว! คอมเมนต์ในเวยป๋อ”

เซียวเซียวกดไปที่คอมเมนต์แล้วก็ชะงักไปทันที

อู่เหมาเกอ : จัมพ์สูทสีเหลืองมัสตาร์ดตรงกลางชุดนั้นมันบ้าอะไร น่าเกลียดชะมัด

ลูกค้า 1938777 : ดูห่วยแบบนี้เอามาเป็นตัวทำตลาดได้ไง ดีไซเนอร์ของแอลวายเอสอาร์ไม่ไหวแล้วมั้ง

เหม่ยเหรินอู๋เจียง 666 : ฉันไปลองจัมพ์สูทชุดนี้ที่ร้านมาแล้ว มันโชว์ข้อด้อยของฉันออกมาหมดเลย ไม่มีชุดไหนที่น่าเกลียดกว่าชุดนี้อีกแล้ว