ทดลองอ่าน Perfect Guy ผู้ชายคนนี้ฉันดีไซน์เอง บทที่ 3 – บทที่ 4

จัมพ์สูทสีเหลืองมัสตาร์ดเป็นชุดที่เซียวเซียวออกแบบ…

“เฮ้ย! ทำไมมีแต่คนต่อว่าจัมพ์สูทของแก” ฉินย่าหนานพูดอย่างตกใจแล้วแย่งเม้าส์ของเซียวเซียวเลื่อนลงมาด้านล่าง

เซียวเซียวเม้มปากแน่น จัมพ์สูทชุดนั้นเข้ารูปก็จริง แต่ช่วงบนใช้ผ้าหนามีน้ำหนักคงตัว สามารถช่วยปกปิดเนื้อส่วนเกินกับซี่โครง ส่วนช่วงล่างออกแบบให้ช่วงขาใหญ่และใช้ผ้าทิ้งตัว ไม่มีทางที่จะทำให้โชว์ข้อด้อยออกมาหมดแบบที่ว่าแน่นอน

เดิมทีคิดว่าเป็นเพียงแค่นักเลงคีย์บอร์ดที่ไม่มีอะไรทำเพียงไม่กี่คน แต่ไม่คิดว่าผ่านมาสองวันแล้วคำวิจารณ์ในแง่ลบที่พูดถึงจัมพ์สูทชุดนี้ไม่ได้ลดลงเลย ทว่ากลับเพิ่มมากขึ้นทุกวัน ในวงการแฟชั่นเองก็ยังมีคนหยิบยกจัมพ์สูทชุดนี้มาพูดถึงอย่างประชดประชันกัน

สถานการณ์แบบนี้ส่งผลกระทบต่อแผนกการตลาดอย่างยิ่ง

ซึ่งช่วงเวลานี้เองกลับเป็นช่วงเวลาเดียวกับที่ฟางเซี่ยงเฉียนทำแบบฟอร์มประเมินครึ่งปีของพนักงานและได้เริ่มเรียกพนักงานเข้าไปคุยทีละคน

“สิ่งที่สำคัญที่สุดของดีไซเนอร์ก็คือการออกแบบ นี่เป็นสิ่งที่เธอพูดเองนะ” ในห้องประชุมเล็ก ฟางเซี่ยงเฉียนหยิบผลสำรวจของแผนกการตลาดออกมาเปิดเสียงดังพึ่บพั่บ “คำวิจารณ์ผลงานของเธอในอินเตอร์เน็ตมันเลวร้ายมาก เธอจะอธิบายว่ายังไง”

“ฉันไม่คิดว่างานที่ฉันออกแบบจะมีปัญหา คนที่เข้ามาวิจารณ์ต่างหากที่มีปัญหา” เซียวเซียวจ้องไปที่ฟางเซี่ยงเฉียนอย่างไม่รู้สึกผิด “ยิ่งไปกว่านั้นมีแต่วิจารณ์ว่าชุดนี้ไม่ดีชุดเดียว ไม่อาจจะบอกว่าเป็น ‘ผลงานของฉัน’ ได้”

“แต่การประเมินเงินโบนัสครึ่งปีอาทิตย์นี้ก็ต้องส่งขึ้นไปแล้ว สิ่งที่ฉันจะสามารถพิจารณาได้ตอนนี้ก็มีแค่เพียงผลสำรวจฉบับนี้เท่านั้น” ฟางเซี่ยงเฉียนใช้สายตาของผู้ชนะจ้องมองมาที่เซียวเซียว

แม่เด็กน้อย คิดจะต่อกรกับฉันหรือ เธอยังอ่อนหัดนัก!

“คุณเป็นหัวหน้า จะประเมินฉันยังไงก็เป็นสิทธิ์ของคุณ แต่ที่นี่คือแอลวาย ฉันมีสิทธิ์ในการยื่นคัดค้าน” เซียวเซียวตอบโต้กลับไปโดยไม่คิดจะอ่อนข้อให้ อย่างไรเสียพวกเธอก็แตกหักกันไปแล้ว ต่อให้เธอยอมอ่อนข้อให้ก็ใช่ว่าคนตรงหน้าจะดีกับเธอ

คงเป็นเพราะหลายวันมานี้เข้านอนแต่หัวค่ำและตื่นเช้ากินยาตรงเวลา เซียวเซียวจึงรู้สึกว่าตัวเองมีพละกำลังเพียงพอ ไม่เหมือนเมื่อก่อนที่ไม่มีเรี่ยวแรงหรือความรู้สึกที่จะตอบโต้อะไรกับใครทั้งนั้น

ฟางเซี่ยงเฉียนโมโหจนต้องเงยหน้าขึ้นเพื่อระงับอารมณ์ หลังจากที่เซียวเซียวเดินออกจากห้องประชุมไป เธอก็เขียนตัวซีในช่องผลงานของอีกฝ่ายอย่างไม่ลังเลใจ