ทดลองอ่าน Perfect Guy ผู้ชายคนนี้ฉันดีไซน์เอง บทที่ 3 – บทที่ 4

เซียวเซียวอดที่จะหันกลับไปมองไม่ได้ จึงได้เห็นฝ่ายชายทำท่าเบะปากใส่หลังของจั่นหลิงจวิน ส่วนฝ่ายหญิงกลับแสดงออกถึงความกังวลใจ ก่อนที่ทั้งสองจะก้าวเดินตามรถเข็นไปอย่างรวดเร็วแล้วเข็นรถเข็นแทนชายหนุ่มร่างกำยำคนนั้น

บริเวณต้อนรับที่ปูลาดด้วยพรมสีฟ้ามีคนสองสามคนนั่งดื่มน้ำผลไม้อย่างสบายๆ อยู่บนโซฟากำมะหยี่ คนหนึ่งท้องนูนใหญ่ขึ้นมาดูท่าทางเหมือนคนท้อง อีกคนก็มีผ้าคล้องแขนไว้ น่าจะกระดูกหัก ส่วนอีกคนดูไม่ออกว่าเป็นอะไร เขาเป็นชายวัยรุ่นค่อนข้างผอมสวมเสื้อยืดคอกลมสีขาวกับกางเกงยีน กำลังนั่งคุยกับผู้หญิงอีกสองคน

“ซ่งถัง รายการอาหาร” จั่นหลิงจวินเหลือบตาไปมองเด็กหนุ่มที่นั่งอยู่ท่ามกลางหญิงสาว

“วางอยู่บนโต๊ะแล้ว” เด็กหนุ่มที่ชื่อว่าซ่งถังตอบพร้อมกับเงยหน้าขึ้น รอบๆ ปากยังมีฟองน้ำผลไม้ติดอยู่

จั่นหลิงจวินพยักหน้ารับน้อยๆ ก่อนจะผลักประตูห้องรับรองหมายเลขหนึ่งแล้วเข้าไปด้านใน

เซียวเซียวนั่งอยู่ด้านข้างของโต๊ะทำงาน บรรยากาศในห้องเงียบสงบ มีเพียงเสียงจั่นหลิงจวินพลิกบันทึกผู้ป่วยไปมา เธอมองไปรอบๆ ห้องอย่างสนอกสนใจ ห้องนี้ดูอย่างไรก็ไม่เหมือนกับห้องตรวจ โต๊ะทำงานไม้อย่างดี โซฟาที่หุ้มด้วยผ้าสักหลาดเนื้อดี แล้วยังมีตู้เก็บไวน์แดงนั่นอีก

เธอรู้ว่าศูนย์ฟื้นฟูสุขภาพแบบนี้จะดูแลฟื้นฟูสภาพร่างกายภายนอกและฟื้นฟูสุขภาพหลังผ่าตัดเป็นหลัก แต่โรคที่เกิดจากระบบภายในร่างกายอย่างที่เธอเป็นจะช่วยฟื้นฟูอะไรได้เหรอ เมื่อครู่จั่นหลิงจวินพูดว่าต่อไปไม่ให้เธอกินไก่ทอด แสดงว่าเขาจะช่วยให้เธอกลับมาสวยเหมือนเดิมได้ใช่ไหม

“เคยตรวจบีทีแล้วหรือยัง” จั่นหลิงจวินปิดบันทึกผู้ป่วย คีย์ข้อมูลของเธอเข้าไปในคอมพิวเตอร์จนครบถ้วน

คนที่มีจินตนาการสูงมักจะมีข้อเสียอยู่อย่างหนึ่งคือขณะที่ต้องรออยู่นิ่งๆ สมองก็จะคิดอะไรฟุ้งซ่านเต็มไปหมด จนกระทั่งจั่นหลิงจวินเรียกเธอถึงดึงสติกลับมาได้ “เอ๋? การตรวจบีทีคืออะไร”

บีทีไม่ใช่ตัวย่อของอาการทางจิตเหรอ หรือจั่นหลิงจวินคิดว่าเธอเริ่มจะมีปัญหาทางจิต

“เป็นการตรวจเพื่อคัดแยกรอยปื้นแดงของโรคเอสแอลอีกับโรคฮีน็อค ชอนไลน์ เพอร์พูรา” จั่นหลิงจวินอธิบายอย่างเนือยๆ

“อ้อ น่าจะเคยทำแล้วนะ ตอนแอดมิตอยู่ที่โรงพยาบาลก็ตรวจทั้งหมดแล้วรอบหนึ่ง ยกเว้นแต่ภูมิคุ้มกันที่ไม่ปกติ ส่วนเรื่องอื่นๆ ก็ปกติมาก” เซียวเซียวตอบกลับไปอย่างมั่นอกมั่นใจ

จั่นหลิงจวินนิ่งไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็เปิดดูหน้าผลเลือดของเซียวเซียว “พวกรอยแดงนี้เกิดขึ้นที่ไหนบ้าง”

“มีแต่ช่วงแขนลงมา ตอนนั้นขึ้นเต็มทั้งแขน หลังจากฉีดยาเข้าไปขวดหนึ่งก็ดีขึ้น ตอนนี้เหลือแค่สองรอยนี้เท่านั้น” เซียวเซียวถลกแขนเสื้อขึ้นมา เผยให้เห็นปื้นแดงๆ ติดกันสองจุดที่แขน รอยนั้นมีขนาดเท่าเหรียญหนึ่งหยวน เป็นสีแดงคล้ำ ไม่ได้ดูน่ากลัวเหมือนที่เป็นตอนแรกแล้ว