ทดลองอ่าน Perfect Guy ผู้ชายคนนี้ฉันดีไซน์เอง บทที่ 5 – บทที่ 6

จากนั้นกุ้งมังกรน้อยสองกิโลกรัมครึ่งก็กองเต็มอยู่ในจาน กลิ่นหม่าล่าหอมหวนลอยขึ้นมา ทำเอามืออยู่นิ่งไม่ได้อีกต่อไป

จั่นหลิงจวินสวมถุงมือแล้วหยิบกุ้งขึ้นมาตัวหนึ่ง น้ำมันพริกสีแดงรสชาติเผ็ดร้อนไหลหยดลงมาตามตัวกุ้ง รับรองว่าเป็นอาหารที่ทั้งเผ็ดทั้งมัน ซึ่งนี่เป็นอาหารต้องห้ามในชีวิต “คุณยังกินยาอยู่ พยายามอย่ากินเผ็ด” ไม่ใช่เพราะว่าพริกจะล้างยา แต่เพราะยาสมัยใหม่จะกัดกระเพาะ ถ้ายังกินอาหารเผ็ดจัดจะทำให้กระเพาะและลำไส้รับภาระหนักเกินไป

“แค่ครั้งนี้ครั้งเดียวน่า นี่ฉันเกือบจะไม่มีชีวิตรอดมากินแล้วนะ” เซียวเซียวหยิบคีมขึ้นมาแกะเปลือกกุ้งไม่หยุด ใช้เพียงแค่สองสามทีก็แกะเปลือกกุ้งออกได้หมด ก่อนจะจุ่มลงไปในน้ำจิ้มที่เข้มข้นแล้วกินเข้าไปทั้งคำ อา…ชีวิตสมบูรณ์แล้ว

แววตาของจั่นหลิงจวินมีรอยยิ้มบางๆ ปรากฏขึ้นมา เขาก้มหน้าลงแกะเปลือกกุ้งบ้าง มือซ้ายสวมถุงมือ มือขวาถือตะเกียบ บิดหัวกุ้ง ขยับซ้ายขวาแล้วดึงเปลือกกุ้งตามด้วยดึงขี้กุ้งออกมา ก่อนจะเอาเปลือกกุ้งวางไว้ในจานใส่เศษอาหารข้างๆ แล้วจัดการแกะเปลือกกุ้งทั้งตัวอีกครั้ง หลังจากกินไปห้าตัว จานใส่เศษอาหารตรงหน้าเขาก็มีเปลือกกุ้งที่เป็นทรงวางอยู่ห้าตัว เป็นภาพที่งดงามจริงๆ

จั่นหลิงจวินเหลือบตามองเซียวเซียวที่กินจนปากแดงไปหมด “พูดกันว่าหญิงสาวมักจะปฏิเสธการกินอาหารที่มีเปลือกต่อหน้าคนที่รู้สึกดีด้วย”

เซียวเซียวกะพริบตาปริบๆ เปลือกกุ้งกองอยู่เต็มโต๊ะ ท่าทางการกินช่างดุเดือดไม่น่าดูเลยสักนิด

นี่…กำลังหลอกด่าว่าฉันไม่รักษาภาพลักษณ์ใช่ไหม

เซียวเซียวกัดฟันพูดออกไปว่า “งั้นฉันเป็นผู้หญิงคนแรกที่เลี้ยงกุ้งมังกรคุณหรือเปล่า ผู้หญิงคนอื่นเห็นคุณแล้วก็คงไม่กล้าแม้แต่จะเดินเข้ามาด้วยซ้ำมั้ง”

จั่นหลิงจวินทำท่าคิดอย่างจริงจังแล้วจึงตอบว่า “ก็ใช่”

“ฮ่าๆ” เซียวเซียวหัวเราะพลางแกะเปลือกกุ้งต่อไป “ไม่อาจเป็นสาวน้อยที่งดงามได้ แต่ขอเป็นครั้งแรกของคุณก็ไม่เลวเหมือนกันนะ”

“…” มือของจั่นหลิงจวินที่ถือกุ้งอยู่ถึงกับชะงักค้าง เขาเอียงคอนิดๆ มองเซียวเซียวที่อยู่ฝั่งตรงข้าม “นี่แซวผมเหรอ”

ชายหนุ่มรูปหล่อสูงใหญ่ไม่รู้ตัวว่าตัวเองกำลังทำท่าเอียงคอเหมือนแมวน้อย

เซียวเซียวมองเขาด้วยใจเต้นระรัว เกือบจะยื่นมือออกไปสัมผัสใบหน้าหล่อเหลานั้นแล้ว เธอกลั้นหายใจโดยไม่รู้ตัว ก่อนจะแสร้งทำเป็นพูดเสียงใหญ่อย่างนักเลงว่า “ถูกต้อง”

สีหน้าจั่นหลิงจวินเปลี่ยนไปเล็กน้อย เขาหรี่ตาลงมองเซียวเซียว มือยกตะเกียบขึ้นแล้วแย่งกุ้งที่แกะเปลือกแล้วในมือของเธอมา

“…” เซียวเซียวรู้สึกอึ้งงันกับปฏิกิริยาเช่นนี้ของเขา

กุ้งมังกรหนึ่งมื้อนี้ทำให้เซียวเซียวรู้จักอีกด้านของจั่นหลิงจวินเพิ่มขึ้นอีกแล้ว