ทดลองอ่าน Perfect Guy ผู้ชายคนนี้ฉันดีไซน์เอง บทที่ 5 – บทที่ 6

สายตาซึ่งเต็มไปด้วยความสงสัยพุ่งตรงมาที่เซียวเซียวทันที ฝ่ามือของเธอมีเหงื่อซึมออกมา คำพูดประโยคนี้เมื่อพูดออกมาต้องทำให้เพื่อนดีไซเนอร์ในแผนกไม่พอใจเป็นแน่ แต่เธอก็สูดหายใจเข้าลึกแล้วพูดต่อไปว่า “ก็เหมือนกับที่คุณได้ออกแบบเข็มขัดผ้าที่ใช้กับชุดโอตกูตูร์ เหมาะที่จะเอามาใช้กับเสื้อโค้ตและเสื้อกันหนาวที่สุด”

เสื้อผ้าสำเร็จรูปชั้นสูงของฤดูใบไม้ร่วงและฤดูหนาวยังไม่ได้เปิดตัวออกไป มีพนักงานในบริษัทเพียงไม่กี่คนที่เห็นชุดเต็มทั้งชุด เมื่อคำพูดนี้ถูกเอ่ยออกมา บรรยากาศในห้องประชุมก็เปลี่ยนไปโดยฉับพลัน

อเดอลีนรู้สึกประหลาดใจ “เธอรู้ได้ยังไงว่าฉันออกแบบเข็มขัดผ้า”

สำหรับชุดโอตกูตูร์ฤดูใบไม้ร่วงและฤดูหนาว อเดอลีนได้ออกแบบเข็มขัดผ้ามาเป็นพิเศษด้วยการติดจีบระบายสวยงามเข้าไปกับเอวเสื้อที่กว้างมากเพื่อช่วยให้ผู้สวมใส่ดูมีเอวคอดเล็กอีกด้วย

“ฉันเห็นในห้องฟิตติ้งค่ะ” เซียวเซียวตอบตามความเป็นจริง

ใช่แล้ว ก่อนหน้านี้เซียวเซียวเคยเป็นนางแบบฟิตติ้ง เมื่อรู้ที่มาที่ไป สายตาของอเดอลีนก็มีแววชื่นชมขึ้นมาหลายส่วน “งั้นเธอคิดจะเอามาใช้ตรงๆ เลยรึ”

“ไม่ค่ะ” เซียวเซียวปฏิเสธในทันที “การออกแบบเข็มขัดผ้าเพื่อเป็นจุดเด่นของชุดโอตกูตูร์ ถ้าดึงเอามาใช้ในเสื้อผ้าสำเร็จรูปธรรมดาจะทำให้ชุดโอตกูตูร์เสียราคา ยิ่งไปกว่านั้นขั้นตอนการผลิตชุดโอตกูตูร์ยุ่งยากและซับซ้อน โรงงานขนาดใหญ่ทำออกมาไม่ได้ ถ้าจะทำก็ต้องมาแก้ไขอีก เพราะฉะนั้นต้องทำให้ง่ายขึ้น”

เมื่อนำองค์ประกอบของชุดโอตกูตูร์มาทำเสื้อผ้าสำเร็จรูปจะต้องมีการปรับให้เรียบง่าย นี่ก็คือธรรมเนียมปฏิบัติซึ่งกลายเป็นที่ยอมรับกันโดยทั่วไป อเดอลีนเองก็เข้าใจเรื่องนี้ดี แค่ต้องการถามเพื่อจะทดสอบเธอเท่านั้น ก่อนจะพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ “เธอเป็นคนละเอียดลออดีมาก ข้อเสนอแนะนี้เป็นข้อเสนอที่ยอดเยี่ยมมาก”

เพียงคำว่า ‘ยอดเยี่ยมมาก’ ก็ทำให้ทุกคนถึงกับตะลึง เพราะอเดอลีนจัดว่าเป็นแม่มดร้ายในวงการแฟชั่น เวลาที่พูดออกมาก็มีแต่ความรังเกียจเดียดฉันท์และคำด่าทอ น้อยครั้งนักที่จะชมใครออกมา

“ในฐานะดีไซเนอร์ สิ่งที่พวกคุณต้องทำไม่ใช่แค่ตั้งหน้าตั้งตาออกแบบ แต่ต้องรู้จักคิดและพิจารณา” อเดอลีนมองทุกคน น้ำเสียงกลับมาเย็นชาอีกครั้ง

ฉินย่าหนานฉีกมุมปากขยิบตากับจ้าวเหอผิงแล้วพูดเสียงเบา “งั้นฉันก็ต้องไปที่ห้องฟิตติ้งและสัมผัสกับเข็มขัดผ้าที่ออกแบบบ้างน่ะสิ”

“ไม่ได้เห็นเข็มขัดผ้าที่ออกแบบแล้วมองไม่เห็นอย่างอื่นงั้นรึ ฉันให้พวกคุณดูชุดโอตกูตูร์ไปแล้วตั้งกี่ชุด ตัวเองไม่รู้จักคิดทบทวน ยังจะไปโทษคนอื่นที่รู้จักคิด นี่มันตรรกะบ้าบออะไรกัน!” อเดอลีนพูดด้วยเสียงเย็นเยียบ ทำเอาจ้าวเหอผิงตกใจจนต้องรีบยกสมุดขึ้นมาปิดหน้าตัวเอง

ถึงแม้จะมีอายุแล้ว แต่อเดอลีนก็ไม่ได้หูตาฝ้าฟาง ขนาดอยู่ไกลออกไปยังได้ยินอีก

ฉินย่าหนานได้ยินดังนั้นใบหน้าก็เปลี่ยนเป็นสีแดงทันใด