ทดลองอ่าน Perfect Guy ผู้ชายคนนี้ฉันดีไซน์เอง บทที่ 5 – บทที่ 6

เสี่ยวเสี่ยวปู้ : ฉันเถียงกับคนที่บริษัทแล้วพ่ายแพ้มา อยากทราบว่ามีคอร์สสอนกลยุทธ์ไหม

จั่นหลิงจวินเอส : มีคลาสศิลปะการต่อสู้ เปิดสอนทุกวันตอนห้าโมงเย็น

ศิลปะการต่อสู้เหรอ เซียวเซียวจ้องมองหน้าจอนิ่งอยู่ครู่ใหญ่จนแน่ใจว่าตัวเองไม่ได้เข้าใจผิด ใช้ศิลปะการต่อสู้ในการแก้ปัญหาความขัดแย้งในที่ทำงานอย่างนั้นหรือ

เมื่อคิดถึงว่าวันหนึ่งฉินย่าหนานจะมาแย่งผลงานของตัวเอง มือซ้ายกำหมัดตามด้วยมือขวากำหมัด ย่อเข่าลงวาดขาออก ออกท่าสิบแปดฝ่ามือสยบมังกร พายุทรายเคลื่อนหิน นกกระจอกกลับป่า ระเบิดมารร้ายแซ่ฉินให้กลายเป็นควัน แสงอาทิตย์สาดส่องลงมาบนแผ่นหลังของจอมยุทธ์เซียวเซียวทอดเป็นเงายาว ราวกับมีเสียงระบบดังขึ้นว่า ‘K! O!’

นี่…ดูท่าจะไม่เลวนะ

เมื่อถึงซังอวี๋ คลาสศิลปะการต่อสู้ยังไม่เริ่ม ห้องโถงรับแขกมีเสียงโหวกเหวกโวยวายดังมาก ส่วนใหญ่คือเสียงโวยวายของชายวัยกลางคนที่นั่งอยู่บนโซฟา

“ไหนบอกว่าสามารถฟื้นฟูทุกอย่างได้ไม่ใช่รึ ทำไมถึงทำให้มือของผมกลับมาเหมือนเดิมไม่ได้ล่ะ” ชายวัยกลางคนยกข้อมือขวาที่พันผ้าพันแผลหนาไว้ชูขึ้น เห็นได้ชัดว่าเพิ่งจะผ่าตัดแขนมา

“ที่นี่เป็นศูนย์ฟื้นฟู ไม่ได้ทำการตัดต่ออวัยวะ ทำได้แต่สวมมือเทียมให้คุณ” นักบำบัดสาวที่อยู่ในเสื้อไหมพรมคอเต่าแขนกุดสีฟ้าอ่อนทับด้วยสูทสีขาว กางเกงขายาวทรงกระบอก ตอบคำถามเขาอย่างไม่ลังเลเลยสักนิด

นี่คือนักบำบัดองค์รวมหนึ่งในสองคนของซังอวี๋ ชื่อว่าเลี่ยวอี้ฟาน

“พวกแกโฆษณาหลอกลวง!” ชายวัยกลางคนถลึงตาจ้องมอง “เรียกเจ้าของที่นี่ออกมา!”

“เรียกบอสออกมาก็เหมือนกัน ถ้าหากคุณรู้สึกว่าที่นี่ทำตามที่คุณคาดหวังไว้ไม่ได้ คุณสามารถไปที่หน้าเคาน์เตอร์แล้วทำเรื่องขอเงินคืนได้” เลี่ยวอี้ฟานพูดด้วยความสุภาพ เมื่อพูดจบก็หันหลังเดินกลับไปทันที

“เฮ้ย! นี่มันมารยาทอะไร” ชายวัยกลางคนโมโหจนแทบจะระเบิด ถลึงตาโตๆ คู่นั้นก่อนยกแก้วน้ำขึ้นดื่มเสียงดังอึกแล้ววางลงบนโต๊ะ “น้ำนี่มันร้อนลวกปาก คิดจะรังแกคนที่มีมือข้างเดียวอย่างฉันใช่ไหม”

พนักงานบริการที่อยู่ด้านข้างรีบเปลี่ยนน้ำให้เขาทันทีแต่ก็โดนปฏิเสธ แล้วเขาก็อ้างว่าชั้นหนึ่งแอร์เย็นเกินไป จะขึ้นไปที่ชั้นสาม

“ชั้นสามเป็นพื้นที่เฉพาะ ลูกค้าวีไอพีถึงจะขึ้นไปได้ค่ะ” พนักงานบริการมองตามเขาที่เอาบัตรไปแตะที่ลิฟต์แล้วพยายามกดหมายเลขสาม แต่ทำอย่างไรไฟก็ไม่สว่างขึ้น

จั่นหลิงจวินถือแบบฟอร์มชุดหนึ่งเดินออกมาจากห้องทำงาน เห็นเซียวเซียวที่มาถึงแล้วก็พยักหน้าให้เล็กน้อย พยาบาลในชุดสีชมพูเดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว ชี้ไปที่ชายวัยกลางคนซึ่งกำลังโวยวายแล้วกระซิบอะไรบางอย่างกับเขา

ชายวัยกลางคนขึ้นไปชั้นสามไม่ได้ก็กลับมานั่งอย่างโมโห