ฟางเซี่ยงเฉียนไม่มาทำงานติดต่อกันสองวันบอกว่าพักร้อน ทุกคนต่างพากันดีใจ ทำงานกันอย่างสนุกสนานครื้นเครง
“คนบ้างานอย่างฟางเซี่ยงเฉียนรู้จักพักร้อนด้วยเหรอ” จ้าวเหอผิงเอ่ยขึ้นอย่างงุนงง
ฉินย่าหนานยิ้มอย่างมีลับลมคมใน ก่อนจะเดินมาชนด้านข้างเซียวเซียวเบาๆ “แกว่าจะเกิดเรื่องอะไรกับฟางเซี่ยงเฉียนรึเปล่า”
เซียวเซียวหันกลับไปมองอีกฝ่าย “แกกำลังจะบอกอะไรฉันรึเปล่า”
ฉินย่าหนานมองซ้ายมองขวาแล้วกระซิบข้างหูเธอเสียงเบาว่า “ฉันบอกแกแล้วแกก็เหยียบไว้นะ ฟางเซี่ยงเฉียนโดนไล่ออกแล้ว”
“หา?” เซียวเซียวหันมามองฉินย่าหนานอย่างตกใจ
“รู้อยู่ในใจก็พอแล้ว อย่าพูดออกไปล่ะ” ฉินย่าหนานขยิบตาให้กับเธอแล้วเดินออกไปอย่างมีความสุข
เซียวเซียวครุ่นคิดอะไรบางอย่างขณะมองแผ่นหลังของฉินย่าหนาน คนคนนี้ชอบที่จะไปหาข่าวเรื่องที่ตัวเองอยากรู้ แต่ข่าวนี้มันเร็วเกินไปหรือเปล่า หรือว่าฉินย่าหนานมีเพื่อนอยู่แผนกบุคคลหรือแผนกการเงิน
เมื่อคิดไม่ตกก็ไม่อยากจะคิดต่ออีก เซียวเซียวเร่งมือทำงานที่ค้างอยู่ให้เสร็จ แล้วค่อยออกแบบยูนิฟอร์มให้กับซังอวี๋ต่อ
ตอนนี้เธอออกแบบเสร็จแล้วทั้งหมดหกชุด เหลือเพียงชุดของจั่นหลิงจวินกับเลี่ยวอี้ฟานเท่านั้น สำหรับชุดของจั่นหลิงจวินเธอต้องคิดให้ละเอียดลออมากกว่าคนอื่นหน่อย
จั่นหลิงจวินต้องการจะใช้สีดำ ผู้ชายคนนี้สวมเสื้อผ้าสีดำแล้วดูดีจริงๆ เพียงแต่เดิมทีเธอตั้งใจจะใส่โลโก้ของซังอวี๋ลงไปทว่าดูไม่ค่อยเข้ากัน จะวาดต้นไม้สองต้นลงไปบนชุดกีฬาหรือชุดลำลองอย่างไรก็ได้ แต่หากวาดลงบนเสื้อที่ดูหรูหราจะทำให้ลดเกรดของเสื้อผ้าทันที
เซียวเซียวหยิบกระดาษสีดำขึ้นมา ใช้ปากกาเคมีเส้นเล็กวาดโลโก้ของซังอวี๋ลงไป วาดเสร็จรูปหนึ่งก็วาดต่ออีกรูป ครั้งนี้ดูเรียบง่ายกว่ารูปก่อนหน้า
จากนั้นเธอก็วาดออกมารวมทั้งหมดสิบรูป รูปแบบมีตั้งแต่ต้นไม้ที่มีกิ่งก้านใบไปจนถึงเป็นแค่ลายเส้น เมื่อเอาลายเส้นสแกนเข้าไปในคอมพิวเตอร์ ก๊อปปี้วางต่อกันจนเป็นผืนใหญ่ ทำให้มีความรู้สึกเหมือนกับเส้นลายเมฆในเสื้อผ้าสมัยโบราณ
เมื่อนำเส้นลายเมฆมาวางลงบนคอเสื้อหรือแขนเสื้อสีดำทำให้เกิดการผสมผสานระหว่างความเป็นจีนกับตะวันตก ให้ความรู้สึกคลาสสิก ซ้ำยังดูมีค่าขึ้นอีกต่างหาก
เซียวเซียวรีบเอาลายเมฆวางไปบนเสื้อผ้าอื่นอีกหกชุด จากนั้นก็ปรับแต่งรายละเอียดอีกเล็กน้อย ใส่องค์ประกอบที่ดูโบราณลงไปอีกหน่อย ซึ่งได้ผลดีกว่าที่คาดไว้มาก เมื่อทำรูปสำเร็จออกมาได้ก็ทำให้เธอถึงกับตะลึงในความสวยงามตรงหน้า
เซียวเซียวจ้องมองรูปในคอมพิวเตอร์นิ่งๆ ครู่หนึ่ง รู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองได้ค้นพบแนวทางการออกแบบใหม่ หรือจะพูดว่าเป็นทางลัดสำหรับคนขี้เกียจก็ได้