ทดลองอ่าน กระบี่คู่หานซาน เล่มที่ 1 บทที่ 18 #นิยายวาย

หลังทุกคนจากไป เรือสีชาดก็บินทะลุทะเลเมฆมุ่งหน้ากลับลงใต้

หูซื่อโยนอาภรณ์ตัวนอกที่ใส่พบแขกทิ้ง เหลือไว้แต่อาภรณ์สีแดงก่ำตัวใน นอนเอนกายอยู่ข้างตั่งโดยมีโฉมสะคราญสองนางคอยรินสุราให้

เขาถามอย่างอบอุ่นอ่อนโยน “ชุนสุ่ย เจ้าใจลอยเรื่องใด”

ได้ยินเขาถามขึ้นเช่นนั้นสตรีในอาภรณ์สีฟ้าละมุนละไมดั่งธารวสันต์ก็ใบหน้าแดงระเรื่อ “หานซานสร้างเรื่องยุ่งยากวุ่นวายมากมายเพียงต้องการให้ท่านประมุขมาพบหน้าเด็กหนุ่มผู้นั้นสักครั้ง? ผู้น้อยโง่เขลา มิอาจเข้าใจ”

หูซื่อหันไปอีกทาง ยิ้มถาม “ชิวกวง เจ้าคิดเห็นเช่นไร”

สตรีอาภรณ์เขียวนามชิวกวงเห็นได้ชัดว่าเป็นคนใจกล้าเปี่ยมชีวิตชีวา “เรือล่องเมฆาของพวกเราล่องขึ้นเหนือมาจากทะเลหนานไห่ การเคลื่อนไหวใหญ่โตเช่นนี้ ไม่เกินครึ่งเดือนผู้คนทั่วหล้าต้องรู้แน่ว่าหานซานเชิญท่านประมุขมาทำนายชะตาให้คนผู้หนึ่ง คนคนนั้นเป็นผู้มีพรสวรรค์เป็นร่างสถิตของกระบี่แต่กำเนิด หานซานหมายสร้างชื่อให้เขาเป็น ‘ผู้สืบทอดจี้เซียว’ แล้วยังจะมีวิธีใดเล่าง่ายดายและได้ผลดีไปกว่านี้อีก”

ชุนสุ่ยขมวดคิ้วเล็กน้อย “แล้วคำว่า ‘เลี่ยงหิมะ’ สองคำเล่า หมายความเช่นไร”

ชิวกวงตอบอย่างได้ใจ “หานซานที่ใดไม่มีหิมะ ค่ายเวทบนยอดเขาฉางชุน ท่านประมุขเป็นคนออกแบบ นอกจากค่ายเมฆาของพวกเราแล้ว นั่นเรียกได้ว่าเป็นผลงานที่ท่านประมุขทุ่มเทแรงกายแรงใจไปไม่ใช่น้อย ‘ฝืนการผันแปรของสภาพอากาศ ฉางชุนนิรันดร์’ นับเป็นผลงานยิ่งใหญ่โดยแท้! วันหน้าหากปล่อยทิ้งไว้ไม่ใช้ย่อมน่าเสียดายยิ่ง ท่านประมุข ที่ข้าน้อยพูดมาถูกต้องหรือไม่”

หูซื่อยิ้มไม่ตอบคำ

“ศิษย์น้อง เจ้าจากไปครานี้…” เขายกจอกสุราคล้ายคำนับฟ้า แต่กลับเอ่ยโอดครวญถ้อยคำเยี่ยงหญิงชาวบ้านที่ออกเรือนไปแล้วจำนวนนับไม่ถ้วน “ทิ้งภรรยาม่ายให้ตกระกำลำบาก แล้วชีวิตในภายหน้าจะดำเนินต่อเช่นไร”

เมิ่งเสวี่ยหลี่ไม่อยากมีชีวิตต่อไปจริงๆ

เขายืนอยู่ริมทะเลสาบหานถานซึ่งตั้งอยู่ทางทิศตะวันตกของลานสำแดงกระบี่ ที่อยู่ทางด้านหน้าคือศิษย์ฝ่ายในสายตาเย็นชาซึ่งเหน็บกระบี่ไว้บนเอวกลุ่มหนึ่ง มีคนสี่คนที่เขาพบเจอเมื่อวานเป็นหัวหน้า

ที่อยู่ด้านหลังคือศิษย์นอกจากวิหารถกสัจธรรม พวกเขาบ้างก็ไม่รู้ว่าควรวางตัวเช่นไร บ้างก็สีหน้าตื่นเต้นเป็นกังวล

ใต้ฟ้าสีคราม หิมะบางเบาโปรยละออง

ท้องฟ้าคล้ายมืดคล้ายสว่าง จันทร์เสี้ยวลมรุ่งอรุณ หิมะทับถมบนทะเลสาบหานถาน

เมิ่งเสวี่ยหลี่โอบเตาอุ่นมือไว้พลางถอนหายใจพูด

“ข้าไม่อาจทำตามคำพูดของพวกเจ้า เพราะค่ายกระบี่นี้ไม่ถูกต้องแต่แรก”

ติดตามเรื่องราวทั้งหมดได้ใน กระบี่คู่หานซาน ฉบับเต็ม