ทดลองอ่าน แฟนสาวของผมเป็นผู้ชายครับ เล่ม 1 บทที่ 7-9 #นิยายวาย

บทที่ 8

ใต้ม่านราตรี ดวงตาของเฉิงอวี้สว่างไสวราวกับดวงดาว

ผ่านไปครู่หนึ่งเซวียโย่วข่าก็กลับถึงบ้าน จากนั้นก็ไปหาไฟฉายสองกระบอกออกมาให้พวกเขา

“ลองแล้ว ใช้ได้ทั้งสองกระบอกเลย”

พอกลับมาถึงบ้านเฉิงอวี้ก็เอ่ยว่า “ลุงเว่ย พรุ่งนี้เช้าตอนไปตลาดช่วยซื้อมัลเบอรี่กลับมาสักสองจินหน่อยนะครับ”

ลุงเว่ยว่า “ถ้าพรุ่งนี้ไม่ไปชิ่งโจวแล้ว งั้นไปวันมะรืนไหม”

“ไปวันหยุดแล้วกันครับ” ตอนนี้เขาเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าชื่อจริงของน้องสาวคนนั้นน่าจะเป็นเซวียอะไรสักอย่างที่ลงท้ายด้วยคำว่าฉิง เขาจำไม่ค่อยได้

เซวียโย่วข่าชอบออกไปเล่นข้างนอก ปู่กับย่าก็ไม่ว่าอะไร เพียงแค่คอยกำชับเขาว่า “อย่าลืมทำการบ้านนะ แม่ของหลานบอกไว้ว่าจะมาตรวจการบ้าน”

“รู้แล้วน่า! ทำไว้แล้วด้วย!” ในใจเขายังคิดถึงเอ็มพีสามของตัวเองอยู่จึงรีบใส่กางเกงแล้ววิ่งออกจากบ้าน แต่พอวิ่งพ้นประตูก็นึกอะไรขึ้นได้ เลยรีบวกกลับมาหยิบลิ้นจี่ใส่ถุงจนเต็มแล้ววิ่งออกไปอีกครั้ง

เอาแต่กินของคนอื่นมันก็ไม่ดี ถึงเขาจะยังเด็ก แต่ก็รู้จักหลักการเรื่องตอบแทนบุญคุณดี

เขาวิ่งเร็วมาก พอมาถึงบ้านเฉิงอวี้ก็เล่นเอาหอบ หน้าแดงแจ๋ ดวงตาเป็นประกายใสกระจ่าง เซวียโย่วข่ายื่นลิ้นจี่ให้ลุงเว่ยพร้อมกับบอกว่า “ลุง นี่ลิ้นจี่ที่บ้านหนูปลูก ไม่ได้ฉีดยาเลย อร่อยมาก”

ลุงเว่ยคิดว่าเด็กคนนี้ช่างรู้จักกาลเทศะ เลยยิ้มอย่างเอ็นดู “ลิ้นจี่ที่เพิ่งซื้อมายังกินไม่หมดเลย หนูเอามาซะเยอะ กินไม่ไหวหรอก คราวหลังไม่ต้องก็ได้นะ”

“ไม่ได้ๆ หนูกินขนมของบ้านลุงไปตั้งหลายห่อ!”

เดิมทีลุงเว่ยจะหยิบเครื่องดื่มมาให้เขา แต่พอคิดดูก็เปลี่ยนใจไปหยิบนมมาแทน

เด็กดื่มน้ำหวานเยอะเกินไปก็ไม่ดี ต้องดื่มอะไรที่บำรุงร่างกายบ้าง

เซวียโย่วข่าทำหน้าบูดบึ้งทันที เขาไม่ชอบดื่มนม เพราะเหอเสี่ยวโหยวเคยสั่งนมให้เขา โดยทุกเช้าจะต้องดื่มก่อนเข้าเรียน เขาดื่มจนจะอ้วกอยู่แล้ว

พอถือกล่องนมขึ้นไปชั้นบน สิ่งแรกที่เซวียโย่วข่าทำคือถามหาเอ็มพีสาม

“ยังโหลดไม่เสร็จเลย” วันนี้เฉิงอวี้ยังไม่ได้ออกไปข้างนอกเลยยังสวมชุดนอนอยู่ “เมื่อคืนไม่ได้ปิดคอมฯ ตลอดทั้งคืนเพื่อโหลดเพลงให้เธอ แต่พอดีสายมันพังฉันเพิ่งหาสายมาเปลี่ยนให้ได้”

“งั้นต้องโหลดอีกหลายชั่วโมงเลยใช่ไหม”

“เปลี่ยนสายแล้วเร็วกว่าหน่อย” เฉิงอวี้มองความเร็วแล้วตอบ “แต่ก็ยังช้าอยู่ดี ฉันว่าน่าจะเป็นที่เครื่องเล่นของเธอมีปัญหาเรื่องการอ่านข้อมูล ต้องเปลี่ยนได้แล้วล่ะ”

“ไม่เปลี่ยน!”

เอ็มพีสามของเขาซื้อมาจากหน้าโรงเรียนในราคาเจ็ดสิบหยวน ถึงมันจะถูก แต่เขาก็ใช้มาเป็นปีแล้ว และเซวียโย่วข่ารักมันมาก

เฉิงอวี้ไม่ได้พูดอะไรอีก เพียงแค่ดันจานใส่มัลเบอรี่มาให้เขา

เซวียโย่วข่าเห็นมัลเบอรี่ก็ไม่ได้คิดถึงเรื่องในสวนวันนั้น เพียงแค่ถามว่า “พี่ คอมฯ พี่เล่นเกม QQ Speed^[1]* ได้ไหม”

“ไม่รู้สิ ไม่เคยเล่น”

เซวียโย่วข่าเคยเล่นแค่ในอินเตอร์เน็ตคาเฟ่กับห้องคอมพิวเตอร์โรงเรียน ถ้าถามว่าเขาติดเกมนี้มากไหม ก็ไม่ถึงขนาดนั้น เขาแค่รู้สึกว่ามันแปลกใหม่ เพราะไม่ค่อยได้เล่นเกมคอมฯ บางทีแค่ QQ Pet^[2]* ก็เล่นได้ทั้งบ่ายแล้ว

เฉิงอวี้ถามว่าเขาฟังแต่เพลงอะนิเมะอย่างเดียวหรือเปล่า เซวียโย่วข่าก็ตอบว่า “มีฟังอย่างอื่นบ้าง”

“ร็อกล่ะ ฟังไหม”

“ร็อกแบบไหนเหรอ”

“ในเพลย์ลิสต์ของเธอก็มีนะ” เฉิงอวี้เปิดเพลงธีมอะนิเมะที่ร้องโดยวง Flow^[3]** ในเพลย์ลิสต์ของเขา

วิชวลร็อก^[4]* แบบนี้ต่างจากบริตป็อป^[5]** ที่เฉิงอวี้เล่นอยู่มาก แต่เซวียโย่วข่าไม่เข้าใจหรอกว่าร็อกมีกี่แบบ รู้แค่ว่าเป็นเพลงธีมอะนิเมะ ฟังแล้วเลือดลมสูบฉีดพลุ่งพล่าน เป็นภาษาญี่ปุ่นเขาก็ชอบแล้ว

เฉิงอวี้เลยค้นหาเพลงของ Oasis^[6]* ให้เขาฟัง “แนวนี้ล่ะ”

“เพลงภาษาอังกฤษเหรอ” เซวียโย่วข่ากินมัลเบอรี่พลางพยักหน้า “เพราะดีนะ นี่ก็เพลงร็อกเหมือนกันเหรอ”

“อืม” เฉิงอวี้ยกคอมพิวเตอร์ให้เขาเล่น “เธอดูอะนิเมะไปเถอะ”

เซวียโย่วข่าแนะนำอะนิเมะที่ตัวเองชอบให้เขาอย่างกระตือรือร้น แต่น่าเสียดายที่เฉิงอวี้ไม่ค่อยสนใจสักเท่าไร เมื่อเห็นว่าเฉิงอวี้ไม่ชอบ สุดท้ายเขาเลยดูคนเดียว

เวลาบ่ายสี่โมงครึ่งเป็นช่วงที่แดดแรงที่สุด เสียงจักจั่นกลางฤดูร้อนดังเซ็งแซ่ เซวียโย่วข่าฟุบตัวดูอะนิเมะ คางเกยอยู่บนโต๊ะ แสงแดดสีทองส่องลอดเข้ามาทางหน้าต่างทำให้เส้นผมของเขาดูนุ่มฟูจนชวนให้ยื่นมือเข้าไปลูบ

เฉิงอวี้พลันพบว่าเซวียโย่วข่าเหมือนจะหลับไปแล้ว เขามองเซวียโย่วข่าที่ฟุบหน้าลงกับแขนทั้งสองข้างและนอนหลับไป ผ่านไปสักพักก็แน่ใจว่าอีกฝ่ายหลับจริงๆ

แดดร้อนขนาดนี้ยังหลับได้อีก

แสงแดดตอนบ่ายสี่โมงครึ่งทำให้ขนตาทุกเส้นของเขาดูเหมือนจะลุกเป็นไฟ เฉิงอวี้ไม่จำเป็นต้องเข้าไปใกล้ก็เห็นขนอ่อนน่ารักเส้นเล็กๆ บนใบหน้าของเขาได้ ลมจากเครื่องปรับอากาศพัดผมสีดำของเขาขึ้นเล็กน้อย เส้นผมบางส่วนที่ไม่ยอมเชื่อฟังตกลงมาปรกหน้าผาก เฉิงอวี้ไม่ค่อยได้สังเกตคนอื่นแบบนี้สักเท่าไร

เขาจำได้ว่าวันนั้นเคยได้กลิ่นหอมแบบเด็กทารกจากตัวเด็กคนนี้ กลิ่นนั้นพิเศษมากจนเขาจดจำมาตลอด เฉิงอวี้โน้มตัวลงไปใกล้เล็กน้อยแล้วก้มหน้าลง แต่กลับพบว่ากลิ่นหอมแบบนั้นหายไปแล้ว ตอนนี้บนเส้นผมของอีกฝ่ายมีกลิ่นแอปเปิ้ลอ่อนๆ ลอยออกมาแทน

เฉิงอวี้แค่ดมนิดหน่อยแล้วถอยห่างออกมา เพราะการไปดมกลิ่นจากตัวคนอื่นแบบนี้มันดูโรคจิตเกินไป

เขาดึงม่านลงครึ่งหนึ่งแล้วปรับอุณหภูมิเครื่องปรับอากาศ จากนั้นก็ปิดอะนิเมะที่ยังเล่นอยู่

เขาเลื่อนคอมพิวเตอร์ออก ก่อนจะมองดูรายการดาวน์โหลด ถึงตอนนี้เพลงทั้งหมดได้โหลดเสร็จแล้ว

เฉิงอวี้ครุ่นคิดสักพักแล้วเปิดแฟลชไดรฟ์ของตัวเอง ค้นหาไฟล์เอ็มพีสี่ชื่อ ‘Bright Star’ จากในนั้น

นี่คือเพลงแรกที่เขาแต่งเอง ทำนองกับเสียงร้องหลักเป็นหน้าที่ของสมาชิกวงคนอื่น นักร้องนำของวงอายุแค่สิบหกสิบเจ็ด เป็นเด็กมัธยมปลาย พอได้เห็นเนื้อเพลงที่เขาเขียนก็ถึงกับตกตะลึงแล้วอุทานว่าอัจฉริยะชัดๆ

แต่เนื้อเพลงนี้เขาแค่นำบทกวีของคีตส์^[7]* มาดัดแปลงเท่านั้นเอง

จนถึงตอนนี้หลังจากอัดเดโมแล้วเขาก็ยังไม่เคยให้คนอื่นฟังเลย ในเมื่อเซวียหมี่หมี่ฟังเพลงของ Oasis ได้ก็น่าจะฟังเพลงของแรดพิโรธโกรธาได้เหมือนกัน เผลอๆ นี่อาจจะเปลี่ยนรสนิยมทางดนตรีของอีกฝ่ายได้

เฉิงอวี้ค่อยๆ ขยับเม้าส์อย่างระมัดระวัง ลากเพลง Bright Star ลงไปในเอ็มพีสามของอีกฝ่าย แต่มันกลับขึ้นว่าหน่วยความจำไม่พอ เนื่องจากเป็นไฟล์ที่อัดเอง ขนาดเลยค่อนข้างใหญ่เป็นพิเศษ

ดังนั้นเฉิงอวี้จึงลบเพลงอะนิเมะออกสองสามเพลง เพื่อให้มีพื้นที่พอสำหรับใส่เพลง Bright Star

เขาดึงสายยูเอสบีออก เครื่องเอ็มพีสามแสดงสถานะว่าแบตเตอรี่เต็ม

เฉิงอวี้ลงไปข้างล่าง ส่วนเซวียโย่วข่าก็นอนฟุบต่ออีกสักพัก การหลับครั้งนี้ไม่สบายเอาเสียเลย รู้สึกเหมือนตอนพักกลางวันในโรงเรียน แถมโดนผีอำไปทีหนึ่ง ตอนตื่นมาเหงื่อชุ่มศีรษะ พอลุกนั่งบนเก้าอี้ก็นั่งเอนหลังพิงพนัก

“ฝันร้ายเหรอ” เฉิงอวี้ยืนพิงประตู

“อือ…” เขาขยี้ตา

“ฝันว่าอะไร”

“ฝันถึงทะเล” เขาฝันว่าตัวเองกับพ่อกำลังล่องเรือในทะเลเป่ยไห่ พอตื่นขึ้นมาบนเรือกลับเหลือแค่เขาคนเดียว เป็นฝันซ้อนฝัน

เฉิงอวี้เลิกคิ้วพร้อมกับโยนเอ็มพีสามให้เขา “โหลดเสร็จแล้ว”

เซวียโย่วข่ารีบเปิดดู เมื่อเห็นว่ามีเพลงอยู่เก้าสิบกว่าเพลง ใบหน้าเขาก็เต็มไปด้วยรอยยิ้ม รีบกล่าวขอบคุณเฉิงอวี้

เฉิงอวี้ไม่พูดอะไร แค่ยิ้มมุมปากบางๆ

“จริงสิพี่ ซื้อตั๋วรถในคอมฯ พี่ได้ไหม”

“ไม่รู้สิ” เฉิงอวี้เปิดคอมพิวเตอร์ “จะไปไหนเหรอ”

“ไปชิ่งโจว” เขาขยี้ตา “อีกครึ่งเดือนจะเป็นวันเกิดแม่ เลยอยากซื้อของขวัญให้แม่”

“จะไปคนเดียวเหรอ” เฉิงอวี้หันมามองเขา

บนหน้าเด็กน้อยยังมีเหงื่อและยังมีรอยแดงจากที่เพิ่งตื่น ท่าทางงัวเงียนั้นดูเป็นเด็กดี

“ต้องไปคนเดียวอยู่แล้ว หรืออาจจะลองถามหู่ผีดูก็ได้ เขาอาจจะยอมไปด้วย”

“หู่ผี?”

“เพื่อนซี้ของฉันเอง”

คำว่า ‘เพื่อนซี้’ ทำให้เฉิงอวี้รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย “สุดสัปดาห์พวกเราจะไปดูนิทรรศการที่ชิ่งโจว เธอจะไปด้วยก็ได้”

เซวียโย่วข่ากะพริบตาปริบๆ

เฉิงอวี้พูดว่าจะไปชิ่งโจวช่วงสุดสัปดาห์ ซึ่งนั่นก็แก้ปัญหาของเขาได้พอดี

ก่อนนอนคืนนั้นเซวียโย่วข่าเปิดเอ็มพีสามฟังเพลงในห้องที่ปิดไฟแล้ว ลมเย็นพัดผ่านผ้าม่านเบาๆ เขานอนเกาตุ่มยุงกัดที่ขาอยู่ในผ้าห่ม และเนื่องจากไม่มีสเปรย์กันยุง เขาเลยเอานิ้วแตะน้ำลายแล้วทาแทน

ตอนพลิกตัวก็เผลอไปโดนเอ็มพีสามเพลงเลยเปลี่ยนไป เขาได้ยินอินโทรยาวๆ

มันไม่ใช่เพลงอะนิเมะที่คุ้นเคย แต่เป็นเพลงภาษาอังกฤษที่ออกเสียงไม่ค่อยชัด

เซวียโย่วข่าฟังอยู่พักหนึ่งก็รู้สึกแปลกๆ เลยหยิบขึ้นมาดู เห็นตัวอักษรเลื่อนผ่านว่า ‘Bright Star วงแรดพิโรธโกรธา’

แรดพิโรธโกรธา?

นี่มัน…เพลงแนวอัลเทอร์เนทีฟ^[8]* อะไรเนี่ย

ไม่เห็นจะเพราะเลย หายง่วงแล้วด้วย ลบทิ้งเลยดีกว่า

^[1]* QQ Speed คือเกมแข่งรถยอดนิยมบนมือถือของประเทศจีน

^[2]* QQ Pet คือเกมเลี้ยงสัตว์เสมือนจริง

^[3]** Flow เป็นวงดนตรีร็อกจากประเทศญี่ปุ่น ก่อตั้งขึ้นในปี 1998

^[4]* วิชวลร็อก (Visual Rock) คือวัฒนธรรมทางดนตรีรูปแบบหนึ่งของญี่ปุ่นที่มีพื้นฐานมาจากดนตรีร็อก โดยจะใช้การแต่งกายและการแต่งหน้าที่ฉูดฉาด ดูแปลกตามาถ่ายทอดอารมณ์ทางดนตรี

^[5]** บริตป็อป (Britpop) คือแนวเพลงและกระแสทางดนตรีร็อกที่เกิดขึ้นในประเทศอังกฤษช่วงปี 1990 โดยแนวเพลงแนวนี้พัฒนามาเพื่อเน้นต่อต้านแนวเพลงกรันจ์ (Grunge) จากประเทศสหรัฐอเมริกา

^[6]* Oasis เป็นวงดนตรีร็อกจากประเทศอังกฤษ เริ่มก่อตั้งขึ้นในปี 1991 โดยแนวเพลงหลักของวงคือแนวบริตป็อป

^[7]* คีตส์ หรือจอห์น คีตส์ (John Keats) เป็นกวีชาวอังกฤษ ถือเป็นกวีคนสำคัญของงานเขียนแนวจินตนิยม

^[8]* อัลเทอร์เนทีฟ (Alternative) คือแนวเพลงร็อกทางเลือกที่แตกต่างจากแนวเพลงร็อกกระแสหลักในช่วงปี 1980-1990