ทดลองอ่าน How to… เดตออนไลน์ยังไงให้พัง เล่ม 2 บทที่ 48-49 #นิยายวาย

บทที่ 48

 

ในคาบเรียนวันต่อมา จิ่งฮวนนั่งอยู่แถวหลังสุดพลางใส่หูฟังดูคลิปวิดีโออยู่

ลู่เหวินเฮ่าพิงพนักเก้าอี้ มือสองข้างปล่อยทิ้งไว้ข้างตัวอย่างสบายๆ เขาหันมาพูดอย่างเบื่อหน่าย “ฮวนฮวน ทำไมเล่นมือถือแต่เช้าเลยล่ะ”

เมื่อเห็นหน้าจอโทรศัพท์ของจิ่งฮวนเขาก็ตกใจ “นี่นาย…ดูอะไรอยู่อะ”

บนหน้าจอเป็นคลิปวิดีโอ PVP ของเกม Nine Heroes ชายชุดดำกำลังทำร้ายชายหน้าเสือที่อยู่ฝ่ายตรงข้าม

คลิปมีชื่อว่า ‘หัวใจเพรียกหา สายโจมตีมือหนึ่งของ Nine Heroes VS ร่วงหล่นยาวนาน ถ้ำเซียนจิ้งจอกมือหนึ่งของ Nine Heroes’

“ดู PVP” จิ่งฮวนตอบโดยไม่หันหน้ามามอง

เขาไม่เข้าใจจริงๆ

ถึงไอเทมเขาจะไม่ได้ดี แต่เมื่อวานหัวใจเพรียกหาก็เปลี่ยนไอเทมไปเป็นแบบธรรมดาทั้งหมดแล้ว ปรากฏว่าไม่เพียงเขาเป็นฝ่ายแพ้ แต่ยังใช้เวลาไม่ถึงสามนาทีด้วยซ้ำ

สามนาที!!!

จิ่งฮวนเล่น Nine Heroes มาก็หลายปี เขาไม่เคยต้องอับอายขายหน้าครั้งใหญ่ขนาดนี้มาก่อนเลย

แม้ร่วงหล่นยาวนานจะไม่มีอาวุธระดับเทพ แต่ดูจากออร่าที่เปล่งแสงออกมาจากไอเทมแล้ว มันจะต้องเป็นเซ็ตระดับเทพแน่นอน

ผู้เล่น Nine Heroes จำนวนมากที่ชอบเล่น PVP ต่างก็เคยดูคลิปนี้กันหมดแล้ว ลู่เหวินเฮ่าเองก็เช่นกัน เขามาดูกับจิ่งฮวนอีกรอบพลางจุปากพูด “ฉันดูไอเทมที่ร่วงหล่นยาวนานใช้แล้ว เป็นไอเทมระดับสีม่วงที่มีคุณสมบัติทำให้ความเสียหายคริติคอลได้ แต่พอมาอยู่ตรงหน้าหัวใจเพรียกหาก็ยังอยู่ได้ไม่ถึงสิบนาทีเลย”

“สิบนาทีเหรอ” จิ่งฮวนกดดูแถบเวลาของวิดีโอ ที่แท้ความยาวก็มีเวลาแค่สิบนาทีสี่สิบแปดวินาทีจริงๆ

“ใช่สิ ฉันว่าต้องมีโชคช่วยบ้างแหละ ถ้ำเซียนจิ้งจอกเคลื่อนไหวรวดเร็ว แต่อัตราความแม่นยำของเทพเซี่ยงสูงตั้งเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์” ลู่เหวินเฮ่าถามด้วยความสงสัย “ว่าแต่ทำไมจู่ๆ นายถึงมาดูคลิป PK วะ? ถ้าชอบ PK ขนาดนั้นก็ซื้อไอดีกลับมาเล่นสิ”

ทำไมถึงดูคลิปน่ะเหรอ

ก็เพื่อศึกษาว่าทำยังไงถึงจะเอาชนะหัวใจเพรียกหาได้น่ะสิ!

แต่หลังจากตามจีบหัวใจเพรียกหามาสักพัก จิ่งฮวนก็คิดว่าไม่แน่วิธีการแก้แค้นโดยการฆ่าหัวใจเพรียกหาจนกว่าหมอนั่นจะเลิกเล่นไปอาจจะดีกว่า

เฮ้อ บนเส้นทางการแก้แค้นของเขามันมีแต่ขวากหนามจริงๆ

“ซื้อไอดีกับผีสิ ฉันจะเอาเวลาไหนไปเล่น” จิ่งฮวนตอบไปส่งๆ

“นายไม่มีเวลา? แล้วปกตินายทำอะไร เมื่อคืนนี้ฉันก็ไปดูอยู่ ไม่เห็นนายเล่นทั้ง LoL ทั้ง PUBG”

คลิปวิดีโอจบลง จิ่งฮวนดูภาพถ้ำเซียนจิ้งจอกที่โดนหัวใจเพรียกหาฟันจนกระเด็นด้วยความรู้สึกเหมือนกำลังดูตัวเองเมื่อวาน

เขาขมวดคิ้ว “แอบส่องคะแนนปะป๊านาย?”

“ไม่ได้เรียกว่าแอบส่องเว้ย ฉันแค่เป็นห่วงรูมเมต ดูสิ นายย้ายออกไปตั้งนานแล้ว แต่กลับไม่ออกไปข้างนอก ไม่เล่นเกม วันๆ ทำอะไรอยู่ในบ้านเช่ากัน” ลู่เหวินเฮ่าพูด “ไม่งั้นเอางี้ ฉันมีไอดีสำรอง ก่อนหน้านี้ฉันซื้อมาทำเควสต์กิจกรรม เดี๋ยวฉันเอาไอดีให้”

“ไม่เอา” จิ่งฮวนปฏิเสธ

ลู่เหวินเฮ่าถาม “ให้ฟรีก็ไม่เอาเหรอ?!”

“เดี๋ยวก็สอบแล้ว ไม่มีอารมณ์”

จิ่งฮวนไม่ได้พูดไปมั่วๆ อาทิตย์หน้าพวกเขามีสอบ และจนถึงตอนนี้เขาก็ยังไม่ได้ทบทวนบทเรียนเลย

“ได้ งั้นสอบเสร็จค่อยว่ากัน” ลู่เหวินเฮ่านึกอะไรบางขึ้นมาได้ “ช่วงนี้นายไม่ออกจากบ้าน คงไม่ใช่ว่าแอบทวนบทเรียนอยู่หรอกนะ?”

อย่าว่าแต่ทบทวนเลย ช่วงนี้พอเลิกเรียนจิ่งฮวนก็แค่ออกจากห้องเรียน แม้แต่หนังสือก็ยังไม่ได้แตะ

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้จิ่งฮวนเองก็กังวลอย่างบอกไม่ถูก “มีแต่เสียงเอ๋อร์เท่านั้นแหละที่จะทำแบบนั้น”

เกาจื้อเสียงว่า “ไม่มีเลยเหอะ เอางี้ พรุ่งนี้เราไปอยู่ที่ห้องสมุดกัน”

พวกเขาทั้งสามคนเป็นวัยรุ่นติดอินเทอร์เน็ต ถ้ามัวแต่นอนอยู่หอแล้วมีคอมพิวเตอร์วางอยู่ตรงหน้าก็อย่าหวังว่าจะได้อ่านหนังสือเลย ดังนั้นเวลามีสอบพวกเขาก็จะไปขลุกอยู่ที่ห้องสมุดกัน

“ไม่ต้องพรุ่งนี้หรอก” จิ่งฮวนพูด “วันนี้ตอนบ่ายเลยดีกว่า”

เกาจื้อเสียงบอก “ตอนบ่ายไม่ได้ ฉันต้องไปถ่ายคลิปกับที่รัก”

ลู่เหวินเฮ่าก็พูดว่า “ฉันก็ไม่ได้ ต้องพาแฟนไปลงดัน”

จิ่งฮวนรู้สึกดีใจที่ตัวเองย้ายออกมาจากหอพัก ไม่งั้นคงได้กินอาหารหมา จนอิ่มทุกวันแน่

เพราะงั้นตอนบ่ายจิ่งฮวนจึงหอบหนังสือไปห้องสมุดคนเดียว ช่วงนี้นักศึกษาส่วนใหญ่มีเรียน ที่ว่างในห้องสมุดจึงเหลือเยอะ เขาเลือกที่นั่งข้างหน้าต่างและนั่งลงโดยไม่ได้คิดอะไร

จากนั้นจึงหยิบโทรศัพท์ออกมากะว่าจะอู้ก่อนสักหน่อย

เขาเปิดกรุ๊ปแชตสามคนกับพวกหัวใจเพรียกหา

 

เสี่ยวจิ่งยา [เคาะประตู] มีใครอยู่ไหมน้า~

ถนนยาวไกล อยู่จ้าเสี่ยวจิ่งจิ่ง!

เสี่ยวจิ่งยา O.O ทำเควสต์เสร็จไปกี่อย่างแล้วคะ

ถนนยาวไกล 73 เควสต์แล้ว! วันมะรืนต้องเริ่มฆ่าได้ตามเวลาแน่!

เสี่ยวจิ่งยา อ้อๆ เยี่ยมเลย แล้วพี่ชายล่ะคะ?

ถนนยาวไกล …นี่เธอจะถามฉันเรื่องนี้สินะ

เสี่ยวจิ่งยา (#^.^#) ฮิๆ เพราะพี่ชายไม่ตอบแชตส่วนตัวของฉันน่ะสิ

ถนนยาวไกล มองออกน่า 🙂

ถนนยาวไกล เขาเพิ่งกลับมาจากเล่นบาสน่ะ อาบน้ำอยู่ สงสัยจะไม่เห็นล่ะมั้ง? อีกเดี๋ยวก็คงตอบแหละ จริงสิเสี่ยวจิ่งจิ่ง ขอฉันคุยด้วยเรื่องนึงสิ ตี้ฆ่าเทพสงครามของเรายังขาดอยู่คนหนึ่ง ฉันเรียกชิวเฟิงมาเล่นด้วยได้ไหม

เสี่ยวจิ่งยา อ๋า ฉันยังไงก็ได้ค่ะ

ถนนยาวไกล แหะๆ งั้นก็ดี ไอเทมของชิวเฟิงสุดยอดมาก เขามาน่าจะพอช่วยได้บ้าง

 

จิ่งฮวนปิดแชตกลุ่ม ขณะที่กำลังเลื่อนดูโมเมนต์ในวีแชต จู่ๆ กลุ่มแชตรูมเมตของเขาก็เด้งขึ้นมา

 

ลู่เหวินเฮ่า [รูปภาพ]

ลู่เหวินเฮ่า ฮวนฮวน รองเท้าคู่นี้เท่ปะ รุ่นลิมิเต็ดเลยนะ เว็บออฟฟิเชียลของ XX จะเปิดให้แย่งซื้อพรุ่งนี้แปดโมง!

 

จิ่งฮวนเปิดดูรูปภาพ ตัวรองเท้าเป็นสีขาวสลับสีเงิน ลายเรียบหรู ที่เด็ดสุดคือตรงโลโก้ด้านข้างรองเท้าที่ทำจากวัสดุพิเศษ ทั้งดำและเงางาม

 

เสี่ยวจิ่งยา เท่!! เท่าไรอะ

ลู่เหวินเฮ่า 8,000 กว่าหยวนเอง!

เสี่ยวจิ่งยา อ๋าๆๆ บ้าเอ๊ย ซื้อดิ >.<!!!

ลู่เหวินเฮ่า …

 

ลู่เหวินเฮ่าเห็นอีโมติคอนของเขาก็อดที่จะหันไปพูดกับคนข้างๆ ไม่ได้ “เสียงเอ๋อร์ ทำไมฉันรู้สึกว่าช่วงนี้ฮวนฮวนมันพิมพ์ข้อความออกสาวยังไงก็ไม่รู้”

ครั้งก่อนจิ่งฮวนถึงขนาดส่งอีโมจิหน้าแดงให้พวกเขา ทำเอาทั้งสองคนตกใจกันแทบบ้า นึกว่าอีกฝ่ายถูกแฮกไอดีซะแล้ว

เกาจื้อเสียงพูดโดยไม่ได้เงยหน้ามอง “นายลองไปพูดแบบนี้ต่อหน้ามันดูดิ จะได้รู้ว่าสาวไม่สาว”

“…” ลู่เหวินเฮ่าปิดปากเงียบ

จิ่งฮวนตั้งแจ้งเตือนเวลาที่รองเท้าจะเปิดวางขายเพื่อเตรียมตัวตื่นมาแย่งชิงในวันพรุ่งนี้

“รุ่นพี่?” จู่ๆ คนข้างหลังก็เรียกเขาเสียงเบา

จิ่งฮวนหันไปมอง เป็นเด็กสาวที่เอาน้ำมาให้เขาในสนามบาสเมื่อคราวก่อนนั่นเอง เธอปล่อยผมยาว สวมกางเกงยีนสีขาว แถมในมือยังถือหนังสืออยู่ด้วย

หญิงสาวชี้ไปที่เก้าอี้ข้างๆ เขาพลางถามด้วยใบหน้าแดงระเรื่อ “ฉันขอนั่งตรงนี้ได้ไหมคะ”

จิ่งฮวนกะพริบตาก่อนจะวางโทรศัพท์ลงโดยไม่แสดงท่าทีอะไร “ได้อยู่แล้ว”

 

เซี่ยงไหวจือออกมาจากห้องน้ำก็พบว่าบนหน้าจอโทรศัพท์มีข้อความที่ยังไม่อ่านอยู่สี่ข้อความ

“ในช่วงสิบนาทีที่นายอาบน้ำอยู่เสี่ยวจิ่งจิ่งก็ทักมาหาฉันแทน” ลู่หังล้อ “นายรีบเปิดดูสิว่าเธอมีเรื่องสำคัญอยากคุยกับนายหรือเปล่า”

เซี่ยงไหวจือเปิดโทรศัพท์ดูเงียบๆ

 

เสี่ยวจิ่งยา พี่ชาย สวัสดีวันพฤหัสค่ะ!

เสี่ยวจิ่งยา ฉันเรียนอยู่แหละ ง่วงมากเลย =O=

เสี่ยวจิ่งยา พี่ชายทำอะไรอยู่คะ [แอบมอง]

เสี่ยวจิ่งยา พี่ชาย อาทิตย์หน้าฉันมีสอบ บ่ายนี้ขอไปกอดขาพระเจ้าที่ห้องสมุดก่อนนะคะ! คงไม่ได้ไปลงดันกับพี่แล้วนะ QAQ

 

ลู่หังโพล่งออกมา “จริงสิ ฉันเพิ่งถามเสี่ยวจิ่งจิ่งไป เธอบอกว่าไม่คิดมากถ้าชิวเฟิงจะมาเล่นด้วย งั้นฉันไปตกลงกับชิวเฟิงก่อนนะ เขาอาสาจะมาช่วยฉัน ฉันเลยไม่อยากจะปฏิเสธ”

“แล้วแต่เลย”

“เออ ตอนแรกฉันกะจะชวนชุนเซี่ยวมา ได้ทั้งฮีลทั้งโจมตี แต่เธอไม่ว่างพอดี…” เมื่อเห็นการกระทำของคนที่อยู่ข้างหลังลู่หังก็หยุดพูด “นายจะไปไหนอะ”

เซี่ยงไหวจือสวมเสื้อคลุมตัวบาง “ไปคืนหนังสือ”

“คืนหนังสือ? บ่ายนี้นายต้องลงดันไม่ใช่หรือไง”

“จะครบกำหนดคืนแล้ว” เซี่ยงไหวจือตอบสั้นๆ ก่อนหยิบหนังสือสองสามเล่มบนโต๊ะแบบลวกๆ “ไปล่ะ”

“…เออ”

 

ด้วยความหน้าตาดีทำให้จิ่งฮวนเคยถูกสารภาพรักมาตั้งแต่เด็กจนโต

เขาเอามือเท้าศีรษะ ปลายปากกาจรดอยู่ที่ปลายคาง ในใจกำลังคิดว่าถ้ารุ่นน้องสาวที่นั่งอยู่ข้างๆ มาสารภาพรัก เขาควรจะปฏิเสธอย่างไรดี

เมื่อเซี่ยงไหวจือเข้ามาก็ได้เห็นภาพนั้นเข้าพอดี

ชายหนุ่มหลุบตาลงอ่านหนังสือที่อยู่บนโต๊ะอย่างตั้งอกตั้งใจ เด็กสาวข้างๆ ก้มหน้าลงพลางแอบมองเขา แสงแดดสาดส่องมาบนร่างของทั้งคู่ราวกับฉากในซีรี่ส์นักเรียนมัธยมเอามากๆ

หนุ่มสาวหน้าตาดีอยู่ด้วยกันทำให้หลายคนที่ผ่านไปผ่านมาอดแอบมองพวกเขาไม่ได้

ในตอนนั้นเองดูเหมือนในที่สุดเด็กสาวก็รวบรวมความกล้าขึ้นมาได้และหันหน้าไปพูดอะไรบางอย่างกับจิ่งฮวน

จิ่งฮวนทำหน้าตกใจในทีแรก จากนั้นจึงค่อยยกยิ้มออกมาพร้อมสีหน้ารู้สึกผิด

เซี่ยงไหวจือละสายตาออกมา ในมือถือหนังสือสองเล่มที่หยิบมาส่งๆ ขณะกำลังตัดสินใจจะหาที่นั่งสักที่ก็ถูกรุ่นน้องที่อยู่ไม่ไกลพบเข้าเสียก่อน

พอเห็นเขาจิ่งฮวนก็ตกใจเล็กน้อย จากนั้นจึงยกมือขึ้นทักทาย เนื่องจากห้องสมุดห้ามใช้เสียงดัง จิ่งฮวนจึงขยับปากเรียกเขาโดยไร้เสียง “รุ่นพี่!”

“…” เซี่ยงไหวจือลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเดินไปหาอีกฝ่าย

เมื่อเขาเดินมาอยู่ตรงหน้าตนเอง จิ่งฮวนจึงส่งเสียงถาม “รุ่นพี่ก็มาอ่านหนังสือเหรอครับ”

“มาคืนหนังสือ” เซี่ยงไหวจือตอบ “เลยถือโอกาสหาอะไรอ่านด้วย”

จิ่งฮวนมองดูหนังสือในมือเขา ทั้งหมดนั่นล้วนเป็นงานเขียนมีชื่อเสียงของต่างประเทศ

“ผมมาทวนบทเรียนครับ อาทิตย์หน้ามีสอบ ต้องช่วยชีวิตตัวเองหน่อย” จิ่งฮวนถาม “เรานั่งด้วยกันไหมครับ”

เซี่ยงไหวจือเหลือบมองเด็กสาวข้างๆ ตัวอีกฝ่าย

“อ้อ เธอบอกว่าจะไปแล้วครับ” จิ่งฮวนอธิบาย

เด็กสาวหน้าแดงยิ่งกว่าเดิมและรีบลุกขึ้น “ใช่ค่ะ ตอนนี้ฉันต้องไปแล้ว…รุ่นพี่มานั่งเถอะค่ะ”

พูดจบเด็กสาวก็หอบหนังสือจากไปด้วยความกระอักกระอ่วน

เมื่อเซี่ยงไหวจือนั่งลงก็ได้ยินเสียงจิ่งฮวนถอนหายใจอย่างโล่งอกพอดี

“เป็นอะไร ไม่ชอบสาวแบบนั้นเหรอ”

จิ่งฮวนตกใจ “พี่ได้ยินเหรอครับ”

“พอเดาออก”

จากบรรยากาศเมื่อกี้ สายตาคาดหวังของเด็กสาวที่แปรเปลี่ยนเป็นความผิดหวัง แค่มองดูก็รู้ว่าสารภาพรักแล้วโดนปฏิเสธ

“ก็ใช่ครับ…ประเด็นคือผมไม่รู้จักเธอเลย ถ้าตอบตกลงสิแปลก?” จิ่งฮวนบิดขี้เกียจ

พอได้ยินเสียงเซี่ยงไหวจือ เขาก็อดนึกถึงหัวใจเพรียกหาไม่ได้ทุกที

เขาแค่นหัวเราะเสียงเย็นก่อนเปิดปากพูด “อีกอย่างตอนนี้ผมกำลังจีบคนอื่นอยู่”

เปลือกตาของเซี่ยงไหวจือกระตุก เขาถามอย่างไม่สะทกสะท้าน “งั้นเหรอ เด็กมอเราหรือเปล่า”

“ไม่ใช่ครับ” เขาเองก็ไม่รู้ว่าคนคนนั้นอยู่ส่วนไหนของโลก

“เขาเป็นคนยังไงเหรอ”

จิ่งฮวนงุนงง ก่อนจะยิ้มออกมา “ไม่ใช่แล้วมั้งรุ่นพี่ พี่ก็สนใจเรื่องนี้ด้วยเหรอ”

เซี่ยงไหวจือเปิดหนังสือหน้าหนึ่ง “ก็แค่ถามๆ ดู ไม่สะดวกตอบก็ไม่เป็นไร”

“ไม่ใช่ว่าไม่สะดวกหรอกครับ” จิ่งฮวนแค่นหัวเราะ “คนที่ผมตามจีบอยู่เป็นคนไม่ได้เรื่องเลย”

?

“คนไม่ได้เรื่อง?” เซี่ยงไหวจือเอียงคอมองอีกฝ่ายอย่างไม่ค่อยเข้าใจ “แล้วทำไมนายยังตามจีบอยู่ล่ะ”

จะอะไรซะอีกล่ะ ก็เพราะเจตนาร้ายน่ะสิ

จิ่งฮวนตอบส่งๆ ไปเพียงหนึ่งประโยคโดยไม่ได้ตั้งใจจะลงรายละเอียด ยังไงเรื่องนี้เขาก็ไม่ได้บอกแม้แต่พวกลู่เหวินเฮ่า ยิ่งเป็นเซี่ยงไหวจือยิ่งบอกไม่ได้

รอให้แผนการใหญ่ของเขาสำเร็จก่อน แล้วเรื่องที่เขาปลอมตัวเป็นสาวน้อยไปตามจีบไอดีหัวใจเพรียกหาจะต้องถูกกลบฝังไว้ในดาต้าเบสของ Nine Heroes ไปตลอดกาล!

“จะเพราะอะไรอีกล่ะครับ” จิ่งฮวนตอบด้วยน้ำเสียงที่เป็นธรรมชาติ “ก็เพราะผมชอบเขาน่ะสิ”

เซี่ยงไหวจือทำหน้าสับสน “ต่อให้เขาเป็น ‘คนไม่ได้เรื่อง’ งั้นเหรอ”

“ใช่ครับ คนเราชอบอะไรไม่เหมือนกันไง” จิ่งฮวนหันมามองเขายิ้มๆ “รุ่นพี่คงไม่ได้ดูถูกผมเพราะผมไปชอบคนผิดหรอกใช่ไหม”

“…”

เซี่ยงไหวจือหรี่ตาลง ใช้เวลาสักพักถึงค่อยตอบแกนๆ “ไม่หรอก”