ทดลองอ่าน I Can Do It ใครไม่ไหว ฉันลุยเอง! เล่ม 1 บทที่ 1 #นิยายวาย

ทดลองอ่าน เรื่อง I Can Do It ใครไม่ไหว ฉันลุยเอง! เล่ม 1

ผู้เขียน : 酱子贝 (Jiang Zi Bei)

แปลโดย : หมั่งสีโสว ซื่อเก้เหล้าก้าย

ผลงานเรื่อง : 我行让我来〔电竞〕 (Wo Xing Rang Wo Lai (Dian Jing))

ถือเป็นลิขสิทธิ์ของสำนักพิมพ์เอเวอร์วายในการเผยแพร่ผลงาน

จัดพิมพ์และจัดจำหน่ายในประเทศไทยแต่เพียงผู้เดียว

หากผู้ใดละเมิดลิขสิทธิ์จะถูกดำเนินคดีตามกฎหมาย

– – – – – – – – – – – – – – – – –

 ** หมายเหตุ: ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์ **

– – – – – – – – – – – – – – – – –

 

Introduction

 

ก่อนอื่นคงต้องขอชวนมาทำความรู้จักกับเกมออนไลน์ตัวเอกของเรื่องอย่าง League Of Legends หรือที่คุ้นเคยกันในชื่อ LoL ซึ่งเป็นเกมออนไลน์ประเภท MOBA (Multiplayer Online Battle Arena) ที่มีรูปแบบการแข่งขันแบบทีม 5 : 5 โดยผู้เล่นแต่ละคนจะมีบทบาทและหน้าที่ในเกมแตกต่างกันไป

ในแผนที่ของเกมจะถูกแบ่งออกเป็นสองฝ่าย ทั้งสองทีมต่างมีภารกิจในการตีป้อมปราการ (Nexus) ของอีกฝ่ายให้ได้ โดยทางเดินในแผนที่จะแบ่งออกเป็น 3 เส้นทางคือ

เลนบน (Top Lane) มีผู้เล่นประจำการ 1 คน เรียกผู้เล่นตำแหน่งนี้ว่าท็อปเลน

เลนกลาง (Middle Lane) มีผู้เล่นประจำการ 1 คน เรียกผู้เล่นตำแหน่งนี้ว่ามิดเลน

เลนล่าง (Bottom Lane) มีผู้เล่นประจำการ 2 คน นั่นคือตำแหน่งแครี่ (หรือ ADC) และซัพพอร์ต

ระหว่างทางที่จะไปยังป้อมของฝ่ายตรงข้ามจะมีมินเนี่ยนหรือก็คือมอนสเตอร์เกิดขึ้นมาตามทาง ผู้เล่นจะต้องฆ่ามินเนี่ยนเหล่านี้เป็นการสะสมเงินและค่าประสบการณ์ไว้ใช้ในการอัพเลเวลเพื่อสร้างความได้เปรียบในการแข่งขัน

ส่วนพื้นที่ที่้เหลือในแผนที่จะเรียกว่าป่า (Jungle) ซึ่งจะมีมังกรหรือมอนสเตอร์อื่นๆ เกิดขึ้นมาตามเวลา โดยผู้เล่นคนสุดท้ายของทีมอย่างตำแหน่งจังเกิ้ลนั้นจะต้องฆ่ามอนสเตอร์เหล่านี้ให้ได้ก่อนฝ่ายตรงข้าม เพื่อช่วงชิงความได้เปรียบในการปะทะกัน หากผู้เล่นจังเกิ้ลสามารถอัพเลเวลได้ถึงระดับหนึ่งจะพัฒนาความแข็งแกร่งขึ้น เป็นตำแหน่งที่ช่วยเหลือผู้เล่นคนอื่นๆ ในทีม สร้างความได้เปรียบในเกมเป็นอย่างมาก

.

.

.

— You Can Do It คุณก็เป็นได้นะ เกมเมอร์

 

01

5 โมงเย็น วันที่ 2 พฤศจิกายน เซี่ยงไฮ้มีฝนตกปรอยๆ

ด้านนอกศูนย์กีฬาเซี่ยงไฮ้ออเรียนทอลแน่นขนัดไปด้วยผู้คน ในมือพวกเขาถือแบนเนอร์และป้ายไฟโลโก้ของทีมอีสปอร์ตกำลังต่อแถวเข้าสู่สนามอย่างเป็นระเบียบ บนใบหน้าของทุกคนเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและความคาดหวัง สายฝนนี้คล้ายไม่มีผลกระทบกับพวกเขาเลยแม้แต่น้อย

รอบรองชนะเลิศการแข่งขันชิงแชมป์โลกของเกมลีกออฟเลเจ็นดส์ซีซั่นที่สิบได้จัดขึ้นที่นี่ในวันนี้ สองทีมที่เข้าร่วมการแข่งขันแบ่งเป็นทีม HT จากลีก LCK ประเทศเกาหลีใต้ และทีม TTC จากลีก LPL ประเทศจีน

ทีมที่ชนะในการแข่งขันครั้งนี้ จะได้รับโอกาสเข้าร่วมการแข่งขันรอบชิงชนะเลิศในสัปดาห์หน้า

เพราะมีความได้เปรียบของการเป็นทีมเหย้า เมื่อมองออกไปก็พบว่าของที่ระลึกซึ่งเหล่าแฟนคลับถืออยู่ในมือต่างพิมพ์สัญลักษณ์มงกุฎของทีม TTC ทั้งหมด

รถบัสคันหนึ่งจอดที่ทางขวาของสนามกีฬา บนตัวรถสีดำเงาพิมพ์สัญลักษณ์ทีมรูปมงกุฎสีขาวเอาไว้ พนักงานรักษาความปลอดภัยเห็นแล้วจึงรีบลุกขึ้นทำหน้าที่ กันสื่อและแฟนคลับที่คิดจะเดินหน้าเข้าไปขวางประตูรถเอาไว้ทั้งหมด

ประตูรถบัสเปิดออกช้าๆ สมาชิกทีม TTC ทยอยลงมาจากรถ ต่างยิ้มน้อยๆ พลางโบกมือและพยักหน้าท่ามกลางเสียงกรี๊ดของแฟนคลับ

ขณะที่สมาชิกคนสุดท้ายลงจากรถ เสียงกรี๊ดโดยรอบก็ดังขึ้นอย่างชัดเจน ป้ายไฟของเหล่าแฟนคลับโบกแรงกว่าเดิม

จำนวนคนที่มากทำให้เกิดอุบัติเหตุอย่างไม่อาจเลี่ยง ป้ายเชียร์ที่เขียนคำว่า TTC ตกลงบนพื้น ตามด้วยเสียงกรี๊ดของเด็กสาวและเสียงตะโกนห้ามของพนักงานรักษาความปลอดภัย

เด็กสาวพูดด้วยความร้อนรน “ขอโทษค่ะๆ…หนูถูกผลักมา ขอโทษจริงๆ คุณช่วยเก็บป้ายไฟกลับมาให้หนูหน่อยได้มั้ยคะ รบกวนคุณแล้ว”

พนักงานรักษาความปลอดภัยเอ่ย “เดี๋ยวผมค่อยเก็บให้คุณนะ คุณช่วยถอยไปด้านหลังหน่อยครับ…”

พนักงานรักษาความปลอดภัยเพิ่งพูดจบ ก็มีคนก้มลงเก็บป้ายไฟขึ้นมาก่อนยื่นกลับคืนไป

ผู้ชายที่เก็บป้ายไฟขึ้นมาให้สวมชุดทีมสีขาวดำ ผมเผ้ายุ่งเหยิงอยู่บ้าง เมื่อมองอย่างละเอียดก็พบว่าตรงหางตาแคบยาวของเขามีรอยที่หลงเหลือจากการพิงที่ใดที่หนึ่งนอนหลับทิ้งเอาไว้ ถัดลงมาคือจมูกโด่งเป็นสันกับริมฝีปากบางที่เม้มเอาไว้เล็กน้อย

เด็กสาวมองดูเขาอย่างนิ่งอึ้งหลายวินาที ก่อนก้มหน้าไปดูป้ายไฟที่อีกฝ่ายยื่นมา

นิ้วทั้งห้าของเขาเรียวยาว ตรงกลางระหว่างนิ้วโป้งกับนิ้วชี้มีไฝที่ไม่เด่นชัดนัก

เด็กสาวรับป้ายไฟมาอย่างเหม่อลอย “ขอบคุณค่ะ…”

ผู้ชายคนนั้นพยักหน้าเล็กน้อย ก่อนหันกายเดินเข้าไปในสนามกีฬา

กระทั่งมองไม่เห็นเงาหลังของอีกฝ่ายแล้ว เด็กสาวจึงค่อยได้สติกลับมาอย่างเชื่องช้า

เธอกอดป้ายไฟของตัวเองแน่น ก่อนหันไปจับเสื้อของเพื่อนสนิทข้างกายและกรีดร้องด้วยความตื่นเต้น “นั่น Road! เทพลู่! เทพลู่พยักหน้าให้ฉัน! แถมเขายังจับป้ายไฟของฉันด้วย กรี๊ดดด…”

 

เมื่อถึงห้องพักหลังเวที สีหน้าของสมาชิกทีม TTC ก็ผ่อนคลายขึ้นมากอย่างเห็นได้ชัด

เสี่ยวไป๋ผู้เป็นซัพพอร์ต ของ TTC นั่งอยู่บนเก้าอี้ หยิบกระจกออกมาส่องทรงผมที่เซ็ตอยู่ครึ่งค่อนวันก่อนออกมาข้างนอกของตัวเอง “ผู้หญิงคนเมื่อกี้เสียงทรงพลังจังเลยนะ ฟุตบอลชายประเทศเราไม่ได้แชมป์เพราะขาดเสียงเชียร์ของเธอแน่เลย”

ผู้จัดการทีมควบตำแหน่งโค้ชใช้สมุดบันทึกตีหัวของเขาอย่างไม่หนักไม่เบา “อย่าพูดจาเหลวไหล”

โค้ชพูดจบก็หันหน้าไปมองลู่ป๋อหยวนหรือก็คือ Road ที่เพิ่งนั่งลง มือซ้ายของอีกฝ่ายถือโทรศัพท์มือถือพลางไถหน้าจอ มือขวาซึ่งวางอยู่บนที่วางแขนกำลังยืดเหยียดนิ้วมือเล็กน้อย

ครึ่งชั่วโมงก่อนการแข่งขัน โค้ชเริ่มให้คำแนะนำแก่ทุกคน

จวบจนพูดถึงคำสุดท้าย โค้ชมองไปยังมิดเลน ของทีมพลันขานชื่อ “Kan ที่ฉันบอกก่อนหน้านี้จำได้หมดแล้วใช่มั้ย”

ครึ่งวินาทีให้หลังคนที่ถูกเรียกก็ตอบสนองขึ้นมา “อ๊ะ…อ้อ จำได้แน่นอน ผมต้องไม่ทำผิดซ้ำอีก”

ลู่ป๋อหยวนกวาดตามอง Kan แวบหนึ่ง รอจนโค้ชอธิบายเสร็จทั้งหมดจึงลุกขึ้นและพูดว่า “ไปเข้าห้องน้ำนะ”

น้ำไหลลงบนมือ แฝงความเย็นเสียดกระดูกวูบหนึ่ง

“…นายยังไหวมั้ย”

เมื่อได้ยินเสียงนี้ลู่ป๋อหยวนจึงเงยหน้า มองจากกระจกไปที่โค้ชซึ่งยืนอยู่ด้านหลังตนเอง

ไม่กี่วินาทีให้หลัง ลู่ป๋อหยวนปิดก๊อกน้ำแล้วดึงกระดาษทิชชูมาเช็ดมือจนแห้ง เขาสบตาของโค้ชนิ่ง “ถ้าให้ผมลง ผมก็ชนะได้”

 

ตอนนี้ห้องออกอากาศอย่างเป็นทางการของการถ่ายทอดสดลีกออฟเลเจ็นดส์ทางซิงคงทีวีมีระดับความนิยมสูงถึงแปดร้อยล้านแล้ว ครองอันดับหนึ่งของช่องลีกออฟเลเจ็นดส์ไว้อย่างมั่นคง ถัดมาก็คือเหล่าอดีตนักแข่งอาชีพที่มาเปิดช่องสตรีมหลังรีไทร์

เมื่อมองไปแวบหนึ่งจะเห็นว่าชื่อสตรีมต่างๆ ล้วนเป็น ‘รอบรองชนะเลิศซีซั่นที่10’ ‘บรรยายอย่างเมามัน’ ‘TTC ชนะแน่’

อันดับในหน้าแรก ชื่อช่องสตรีมสุดท้ายกลายเป็นจุดเด่นในหน้านี้ไปแล้ว

‘วันนี้ขี้เกียจ…Soft’ ระดับความนิยมของช่องสตรีมหนึ่งร้อยสามสิบล้าน

เจี่ยนหรงถืออาหารดีลิเวอรี่กลับมา เห็นในสตรีมยังคงมีพิธีกรพูดพล่ามอยู่จึงเปิดห่ออาหารดีลิเวอรี่ออก

ด้านนอกมีฝนตกลงมา อาหารดีลิเวอรี่มาช้าไปเกือบครึ่งชั่วโมง เขาหิวจนหน้าอกติดแผ่นหลัง

 

[ไม่ใช่แล้วมั้งๆ ให้ทุกคนดูนายกินอาหารดีลิเวอรี่?]

[สตรีมเอื่อยเฉื่อย รีพอร์ตแล้ว]

[กินอะไรเหรอ]

 

“จ้าเจี้ยงเมี่ยน” เจี่ยนหรงเพิ่งตื่นนอนไม่นาน “ถ้าฉันไม่กินให้อิ่มจะมีแรงบรรยายให้พวกนายได้ยังไง”

 

[อืมๆ กินให้เยอะๆ หน่อย เดี๋ยวนายจะไม่มีแรงฉอด]

[เลิกเล่น LoL ไปหลายปี อยากถามหน่อยว่าสตรีมเมอร์คนนี้คือใคร ทำไมความนิยมสูงขนาดนี้ เป็นนักแข่งรีไทร์เหมือนกันเหรอ หน้าตาหล่อขนาดนี้เชียว?]

[คนนี้คือสตรีมเมอร์ที่ขึ้นชื่อเรื่องการยั่วโมโหของช่อง LoL]

[สตรีมเมอร์ปากเสีย]

[สตรีมเมอร์กากๆ]

 

“แอดมินแบนคนที่บอกว่าฉันกากให้หน่อยสิ…ช่างเถอะ ฉันแบนเอง” เจี่ยนหรงวางตะเกียบลง เพิ่มชื่อของคนที่บอกว่าเขากากไปไว้ในลิสต์ห้ามพูด

พูดคุยกับผู้ชมเรื่อยเปื่อยอยู่ครู่หนึ่ง ในที่สุดนักแข่งของทั้งสองทีมก็ลงสนามมาเตรียมตัวแล้ว

เจี่ยนหรงนั่งขัดสมาธิอยู่บนเก้าอี้เกมมิ่ง มือข้างหนึ่งรองใต้กล่องอาหารดีลิเวอรี่เอาไว้ ปากเคี้ยวช้าลงเล็กน้อย สายตาเคลื่อนไปหาคนที่สองจากทางซ้ายโดยไม่รู้ตัว

Road ผู้มีตำแหน่งจังเกิ้ล ของ TTC นั่งประจำที่แล้ว ตอนนี้กำลังทดสอบอุปกรณ์ เขาเหมือนเพิ่งล้างหน้ามา ปลายผมตรงหน้าผากยังเปียกอยู่เล็กน้อย

ผู้กำกับรายการเริ่มโคลสอัพนักแข่งแต่ละคน ขณะแพนกล้องไปถึง Road เวลาที่จับภาพนานกว่าคนอื่นเล็กน้อยอย่างเห็นได้ชัด และผู้บรรยายก็เปลี่ยนหัวข้อไปที่ Road ทันที

ผู้บรรยาย A แนะนำ “ผู้ที่กล้องจับภาพคนต่อไปคือจังเกิ้ลมือหนึ่งแห่ง TTC และ LPL ของพวกเรา TTC•Road! วันนี้เทพลู่หล่อเหมือนเดิมเลยนะครับ”

ผู้บรรยาย B เสริม “ใช่ครับ แล้วก็ดูไม่ตื่นเต้นเลยสักนิด”

“สมกับเป็นเสาหลักของ TTC มีเขานั่งอยู่ตรงนั้นผมก็รู้สึกสบายใจเป็นพิเศษ” ผู้บรรยาย C ยิ้มเล็กน้อย จากนั้นเขาก็พูดต่อไปตามการแพนกล้อง “แต่วันนี้ Kan ที่เล่นมิดเลนดูเหมือนจะเกร็งเอามากๆ เลยนะครับ”

ผู้บรรยาย B เอ่ย “ก็น่าจะมีนิดหน่อยน่ะครับ แต่ว่าตามหลักการก็คงไม่เท่าไหร่หรอกครับ เขาแข่งระดับโลกมาตั้งสี่ครั้งแล้ว หวังว่า Kan จะปรับตัวได้โดยเร็ว พยายามผ่อนคลายให้ได้ก่อนเข้าสู่เกม”

เจี่ยนหรงกวาดตาอ่านซับกระสุน กลืนบะหมี่แล้วจึงตอบ “ฉันคิดว่าใครจะชนะเหรอ ไม่รู้ ต้องดูฟอร์มของทั้งสองฝ่ายก่อน…TTC ชนะแล้วจะแจกอั่งเปามั้ย ฉันไม่ใช่ทูตประชาสัมพันธ์ของ TTC พวกเขาชนะแล้วทำไมฉันต้องแจกอั่งเปา…Kan เก่งกว่าหรือว่าฉันเก่งกว่า ฉันสิ”

บรรดาแฟนคลับเก่าแก่ฟลัด ‘666’ มาเป็นกองทันที พวกเขาคุ้นเคยกับสไตล์ของ Soft นานแล้ว

Soft เข้าสู่แพลตฟอร์มสตรีมมิ่งเมื่อประมาณสองปีก่อน หลังเข้าแพลตฟอร์มได้ไม่กี่เดือนก็ดังระเบิดทีเดียว เหตุผลนั้นมีมากมาย หากจะหยิบยกมาพูดสักข้อสองข้อ หนึ่งคือเล่นเก่งและคุณภาพการสตรีมสูง สองก็คือเขามีนิสัยจองหอง กล้าพูดอย่างยิ่ง

แต่ก็มีผู้ชมใหม่จำนวนหนึ่งยังไม่คุ้นเคย

 

[นายก็ได้แต่ปากเก่งอยู่ในสตรีมนั่นแหละ]

[คิดว่าเคยโซโล่คิล Kan ได้ไม่กี่ครั้งก็เก่งแล้ว? Kan คือนักแข่งสายฟาร์มรอทีมไฟต์ ไม่เหมือนไอ้โง่ที่เล่นตัวมะเร็ง อย่าง Zed กับ Yasuo แบบนายหรอก]

 

“ฉันไม่รู้ว่าอะไรคือ ‘ผู้เล่นสายฟาร์มรอทีมไฟต์’ ฉันรู้แค่ว่าฆ่าอีกฝ่ายในเลนให้กลับบ้านได้ก็คือผู้ชนะ” เจี่ยนหรงกล่าว “คราวก่อนใครเป็นคนตัดคลิปรวมชอตเด็ดที่ฉันโซโล่คิล Kan ในการแข่งจัดอันดับ ส่งให้แฟนคลับท่านนี้สักชุดที”

 

[…สตรีมเมอร์คนนี้อวดเก่งขนาดนี้เลยเหรอ เป็นแอนตี้แฟนของ Kan หรือเปล่า]

[อย่า อย่าเข้าใจผิดเด็ดขาด เขาเป็นแบบนี้กับทุกคน ไม่ใช่แค่ Kan ของพวกนาย แต่ซีซั่นนี้ Kan เล่นได้ห่วยแตกจริงๆ]

[ฉันกลับคิดไม่ออกว่านักแข่งชื่อดังคนไหนบ้างที่ไม่เคยถูก Soft ด่า]

[มีนะ! เขาไม่เคยด่า Road!]

 

“พอแล้ว การแข่งเริ่มแล้ว” เจี่ยนหรงขัดจังหวะบรรดาซับกระสุน และเลื่อนตำแหน่งหน้าจอเว็บแคมของตัวเอง “หน้าต่างเว็บแคมนี่บังหน้าจอการแข่งหรือเปล่า ฉันปิดแป๊บนึง”

 

[ปิดทำบ้าอะไร! ฉันมาดูหน้าของนาย! ถ้านายปิดฉันไปดูถ่ายทอดสดดีกว่า!]

[อย่าปิด หัวสีฟ้าของนายทำให้รู้สึกสดชื่น]

 

ตอนที่เจี่ยนหรงเพิ่งสตรีม เคยถูกผู้ดูแลแพลตฟอร์มสตรีมจัดไปยัง ‘บล็อกความสวยความงาม’ เพราะหน้าตาดีเกินไป

เขาผิวขาว ขนตาทั้งยาวและดก นัยน์ตาสุกสกาวกว่าเด็กผู้หญิง ด้านขวาของปลายจมูกมีไฝเล็กๆ หนึ่งเม็ด ขอเพียงปิดเสียงแล้วมองดูคนในวิดีโอ ก็จะพบว่าคนคนนี้อย่างมากก็อายุไม่เกินสิบเจ็ดสิบแปดปี

แต่สาเหตุสำคัญที่เจี่ยนหรงถูกจัดไปยังบล็อกความสวยความงามนั้นยังคงเป็นเพราะเขาย้อมผมสีฟ้า

ผมสีฟ้าขับเน้นให้เขาขาวกว่าเดิม ห้อยไมโครโฟนสักอันไว้บนหูก็สามารถเลี้ยวเข้าวงการบันเทิงได้เลย

เพียงแต่เจี่ยนหรงอยู่ในบล็อกความสวยความงามได้ไม่นานก็ถูกร้องเรียนเพราะด่าผู้ชม หลังได้รับการร้องเรียนติดต่อกันหลายสิบครั้ง ผู้ดูแลจึงปล่อยเขากลับบล็อก LoL

ถึงอย่างไรความสามารถในการรับการโจมตีทางจิตใจของบรรดาพี่สาวน้องชายในบล็อกความสวยความงามก็ยังคงอ่อนแอเกินไป

เห็นได้ชัดว่าคำพูดประโยคนี้ของเจี่ยนหรงไม่ได้กำลังขอความเห็นจากพวกเขา หลังพูดจบเขาก็ปิดเว็บแคมอย่างคล่องแคล่ว

ถ้าเปิดเว็บแคมไว้ สูดบะหมี่แล้วรู้สึกไม่สบายใจ

เขาเมินคำคัดค้านบนซับกระสุน ขยายวิดีโอเต็มจอ แล้วตั้งใจชมการแข่งขัน

การแข่งขันนี้ใช้ระบบ BO5 ชนะสามในห้าเกม ไม่เพียงเป็นการทดสอบความสามารถของนักแข่ง แต่ยังทดสอบสภาพจิตใจและความอดทนของนักแข่งอีกด้วย เพียงแต่ผู้ที่นั่งอยู่บนสนามล้วนไม่ใช่มือใหม่ในสายอาชีพ ฟอร์มของทุกคนต่างคงที่อย่างยิ่ง

เกมแรก TTC มุ่งเป้าไปที่ท็อปเลน ของฝ่ายศัตรู และเคาน์เตอร์แกงค์ จังเกิ้ลฝ่ายตรงข้ามได้สองรอบ เพียงสามสิบห้านาทีก็คว้าชัยชนะในการแข่งขันได้อย่างง่ายดาย

เกมที่สอง TTC เปิดเกมมาบอตเลน ก็สร้างความได้เปรียบมหาศาล ทำลายป้อมชั้นในเลนล่างของฝ่ายศัตรูได้ก่อน แต่เพราะ Kan ถูกฝ่ายศัตรูดักฆ่าสองรอบจนเป็นการเปิดโอกาสให้อีกฝ่าย สุดท้ายจึงพ่ายแพ้ไปในนาทีที่สี่สิบห้าอย่างน่าเสียดาย

คะแนนการแข่งขันคือ 1:1

ซับกระสุนฟลัดอย่างดุเดือด ล้วนแล้วแต่ด่าว่า Kan กาก และยังมีคนถามเจี่ยนหรงว่าทำไมไม่ด่า Kan แล้ว

“ด่าจนเหนื่อยแล้ว” เจี่ยนหรงดูข้อมูลการแข่งขันเกมที่แล้วก่อนพูดว่า “แดเมจ 8,300…สี่สิบห้านาที เขาทำแดเมจได้ 8,300 แต้ม ฉันปล่อยปู ไปเลนกลาง แดเมจปูยังสูงกว่าเขาเลย”

 

[วันๆ รู้จักแต่ปากดีอยู่ในสตรีม นายแน่จริงนายก็ลงเองสิ!]

 

คำที่ว่า ‘นายแน่จริงนายก็ลงเอง’ เจี่ยนหรงเห็นคำแบบนี้บนซับกระสุนวันละพันแปดร้อยประโยคได้

เขาคร้านที่จะสนใจ พิงเก้าอี้ตั้งใจชมเกมที่สาม

หากกล่าวว่าสองเกมก่อน Kan เล่นได้ห่วยแตกก็สมเหตุสมผล มาถึงนาทีที่ห้าของเกมนี้ Kan กดแฟลชพลาด โดนเฟิร์สบลัด อย่างไม่ควรเกิดขึ้น

แต่ยังดีที่ Road ดึงเกมกลับมาได้เหมือนเคย ช่วงกลางเกมถึงท้ายเกมใช้ความได้เปรียบในการแกงค์ของ Camille พาท็อปเลนไปจับอีกฝ่ายอย่างต่อเนื่องหลายครั้ง คว้าชัยชนะได้อย่างยากลำบาก

เกมที่สี่ยาวนานกว่าเดิม

ช่วงต้นเกม ในที่สุด Kan ก็คืนฟอร์มได้และไม่เกิดปัญหาในช่วงชนเลน แต่พอทีมไฟต์ช่วงกลางเกมถึงท้ายเกม เขากลับทิ้งเพื่อนร่วมทีมไปถึงสองครั้งทั้งที่ตัวเองมีเลือดครึ่งหลอด

ผู้เล่นที่แรงก์ไม่สูงบางคนอาจรู้สึกว่าการวิ่งหนีทั้งสองครั้งของ Kan ให้อภัยได้ แต่เจี่ยนหรงรู้ดีว่าหาก Kan จ่ายแดเมจอย่างต่อเนื่องในทีมไฟต์สองครั้งนี้ จะสามารถแลกชีวิตฝ่ายตรงข้ามได้สองถึงสามคน

อย่าว่าแต่นักแข่งอาชีพ ต่อให้เป็นผู้เล่นแรงก์แพลทตินั่มไปสู้ในทีมไฟต์นี้ก็คงไม่เลือกทิ้งเพื่อนร่วมทีมวิ่งหนีไปเด็ดขาด

ห้าสิบสองนาที TTC พ่ายแพ้การแข่งขันเกมที่สี่ คะแนนการแข่งขันคือ 2:2 ทั้งสองฝ่ายต่างได้แมตช์พ้อยต์

ทันทีที่การแข่งขันเกมที่สี่จบลง Road ก็ลุกขึ้นเดินไปหลังเวทีโดยไม่แม้แต่จะหันหน้ามอง Kan ที่อยู่ข้างกายเขาแม้แต่แวบเดียว

 

[ทำไมสตรีมเมอร์ไม่พูดแล้วล่ะ]

[เข้าใจความรู้สึกเลย ฉันช่วยทุบกบาล Kan ให้ Road แล้ว]

[สตรีมเมอร์กลับไม่ได้ด่า Kan ตั้งสองเกมแล้ว!]

 

เจี่ยนหรงเงียบอยู่ครู่หนึ่ง กระทั่งกล้องการแข่งขันจับภาพไปที่ Kan

Kan คือคนรูปร่างสูงใหญ่ที่อวบเล็กน้อย หน้าตาซื่อๆ ดูเรียบง่ายเป็นกันเอง ขณะนี้เขาก้มหน้าอยู่ สีหน้ารู้สึกผิดอย่างยิ่ง

“พวกนายลองเดาว่าเขาคิดอะไรอยู่” จู่ๆ เจี่ยนหรงก็เอ่ยปากขึ้นมา

 

[เสียใจแหละมั้ง ยังไงก็อายุมากแล้ว ปีนี้ก็ตั้ง 24 ความเร็วนิ้วมือกับสมองสู้คนหนุ่มไม่ได้แล้ว…]

[ตอนที่ Kan ยังหนุ่มก็ไม่ได้เก่งมาก OK? คนที่อ่อนหัดที่สุดในทีมก็คือเขา]

[เกรียนคีย์บอร์ดยั้งปากหน่อย Kan เองก็ช่วยทีมคว้าชัยชนะมาไม่น้อย]

 

ซับกระสุนทะเลาะกันอย่างดุเดือด สุดท้ายถูกคำพูดประโยคหนึ่งของเจี่ยนหรงขัดจังหวะ “ฉันเดาว่าเขากำลังคิดว่า…สองเกมนี้ฉันแสดงได้ดีขนาดนี้ เดี๋ยวต้องให้เจ้ามือเพิ่มเงินให้อีกสักหน่อย”

พอคำพูดนี้กล่าวออกมา ไม่ว่าจะเป็นแอนตี้แฟนหรือแฟนคลับต่างตกตะลึง หน้าจอเต็มไปด้วยเครื่องหมายคำถามทันที

ความหมายในคำพูดของเจี่ยนหรงชัดเจนมาก ลอบเสียดสีว่า Kan ร่วมมือกับเจ้ามือที่รับเดิมพันเพื่อแสดงละคร

การแข่งขัน LoL ดำเนินมาถึงบัดนี้ ย่อมหนีโชคชะตาของการถูกยกขึ้นโต๊ะพนันไม่พ้น หลายทีมต่างเคยถูกตั้งคำถามเรื่อง ‘ล้มมวย’ เพียงแต่เหล่าผู้ชมต่างวิพากษ์วิจารณ์ลับหลัง ไม่มีทางหยิบยกมาพูดอย่างเปิดเผย

เพิ่งขาดคำของเจี่ยนหรง บนหน้าจอล้วนเป็นซับกระสุนที่โจมตีเขาแทบทั้งหมด

 

[ปกตินายด่านักแข่งยังเห็นเป็นการล้อเล่นได้ ตอนนี้ใส่ร้ายความบริสุทธิ์ของคนอื่นก็เกินไปหน่อยแล้ว]

[โทรไปรายงานแม่งแล้ว สตรีมเมอร์นี่น่าขยะแขยงจริงๆ]

[พูดจาไร้หลักฐานแบบนี้ไม่ดีมั้ง…]

 

เจี่ยนหรงคร้านจะทะเลาะกับซับกระสุน เขาดูการแข่งขันเกมที่สี่จนปวดหัว จึงถือโอกาสลุกขึ้นไปหยิบกาแฟเย็นขวดหนึ่งในตู้เย็น

เมื่อกลับมาอีกครั้ง รายชื่อผู้เล่นที่ลงสนามเกมที่ห้าของทั้งสองฝ่ายก็ออกมาแล้ว

TTC เปลี่ยนตัวสำรองสองคน นั่นคือตัวสำรองมิดเลนหนึ่งคน เปลี่ยนกับ Kan ที่ ‘ฟอร์มไม่ดี’

และตัวสำรองจังเกิ้ลหนึ่งคน เปลี่ยนกับ Road ผู้เป็นเสาหลักของทีม

 

โปรดติดตามตอนต่อไป…

ติดตามบทต่อไป ได้ในวันที่ 12 ก.ค. 65