ทดลองอ่าน I Can Do It ใครไม่ไหว ฉันลุยเอง! เล่ม 1 บทที่ 5 #นิยายวาย

ทดลองอ่าน เรื่อง I Can Do It ใครไม่ไหว ฉันลุยเอง! เล่ม 1

ผู้เขียน : 酱子贝 (Jiang Zi Bei)

แปลโดย : หมั่งสีโสว ซื่อเก้เหล้าก้าย

ผลงานเรื่อง : 我行让我来〔电竞〕 (Wo Xing Rang Wo Lai (Dian Jing))

ถือเป็นลิขสิทธิ์ของสำนักพิมพ์เอเวอร์วายในการเผยแพร่ผลงาน

จัดพิมพ์และจัดจำหน่ายในประเทศไทยแต่เพียงผู้เดียว

หากผู้ใดละเมิดลิขสิทธิ์จะถูกดำเนินคดีตามกฎหมาย

– – – – – – – – – – – – – – – – –

 ** หมายเหตุ: ยังไม่ใช่ต้นฉบับที่เสร็จสมบูรณ์ **

– – – – – – – – – – – – – – – – –

 

05

เป็นหนึ่งวันที่แคมป์ TTC เงียบกริบอย่างหาได้ยาก การแข่งขันรอบรองชนะเลิศเมื่อวานเล่นได้ไม่ดี ทุกคนต่างไม่มีกะจิตกะใจเล่นสนุก พอตื่นมาก็หมกตัวอยู่ในห้องนั่งเล่นบ้างห้องของตัวเองบ้าง ดูรีเพลย์การแข่งขันหรือภาพยนตร์และรายการวาไรตี้เพื่อฆ่าเวลา

เสียงฝีเท้ารีบร้อนทำลายความเงียบงันชั่วคราว เสี่ยวไป๋ถือมือถือวิ่งปราดจากห้องนั่งเล่นมาถึงห้องซ้อม หอบหายใจพลางกรีดร้อง “พี่ชาย…แอ็กเคานต์สตรีมพี่ถูกแฮกแล้ว!”

พี่ชายของเขานั่งอยู่หน้าโต๊ะคอมพิวเตอร์ในท่านั่งตามสบายเล็กน้อย

ลู่ป๋อหยวนได้ยินเสียงความเคลื่อนไหวจึงถอดหูฟังข้างหนึ่งและหันหน้ามาอย่างเชื่องช้า “…?”

“มีคนแฮกแอ็กเคานต์สตรีมพี่ไปส่งของขวัญ แถมยังส่งให้ไอ้โง่ผมฟ้าคน…” เสียงนี้พลันหยุดลง

ท้องฟ้านอกหน้าต่างมืดแล้ว ห้องฝึกซ้อมไม่ได้เปิดไฟ มีเพียงหน้าจอคอมพิวเตอร์ของลู่ป๋อหยวนที่สว่างอยู่ เสี่ยวไป๋หรี่ตาเอามือเท้าขอบประตู ครึ่งค่อนวันจึงมองเห็นภาพบนหน้าจอชัดเจน แล้วคำว่า ‘นั้น’ ท้ายประโยคก็ถูกเขากลืนเข้าไปในท้องดื้อๆ

ในจอภาพคือหน้าจอสตรีมที่คุ้นเคย ด้านบนมีเอฟเฟ็กต์อลังการจากความสามารถของของขวัญ ‘ทะเลดาว’ ลอยอยู่

มุมล่างซ้ายของจอภาพมีกรอบเว็บแคมเล็กๆ เสี่ยวไป๋มองเห็นใบหน้าของคนในนั้นไม่ชัดเจน เห็นเพียงผมสีฟ้าของเขาที่อลังการกว่าเอฟเฟ็กต์

เสี่ยวไป๋ “…”

ลู่ป๋อหยวนกวาดตามองซับกระสุน กระแสที่บอกว่าเขามาคิดบัญชีกับ Soft เหล่านั้นหายไปแล้ว

เมื่อฟังคำขอบคุณจาก Soft จบ เขาก็ขยับปลายนิ้วปิดสตรีม

ประตูใหญ่ของแคมป์ถูกผลักออก พี่ติงถืออาหารมื้อดึกเข้ามาหลายถุงใหญ่ สบสายตากับเสี่ยวไป๋ที่ยืนเหม่อลอยอยู่ตรงปากประตูห้องฝึกซ้อม

“มากินมื้อดึก” เขามองดูทิศทางของห้องฝึกซ้อมด้วยสีหน้าเหมือนกำลังปวดหัว “เรียก Road มาด้วย”

ทุกครั้งที่การแข่งขันสิ้นสุด สโมสรจะให้นักแข่งหยุดพัก แต่ตอนนี้นอกจาก Kan แล้วสมาชิกชุดหลักของ TTC อยู่ที่แคมป์ครบทุกคน

คนทั้งหลายนั่งล้อมวงกันข้างโต๊ะชา ตรงกลางวางกุ้งปรุงรสหลายกล่องใหญ่

เสี่ยวไป๋จ้องกุ้งมังกรเล็กในมือผู้ชายข้างกายตนเอง กล่าวอย่างบอกเป็นนัย “Pเป่า กุ้งของนายอ้วนมาก”

คนที่นั่งอยู่ข้างกายเขาคือ Pine แครี่ของทีม ปีนี้อายุยี่สิบปี เขาคือเด็กหนุ่มตาชั้นเดียว รูปลักษณ์ดูแล้วเย็นชาอยู่บ้าง ซึ่งก็เหมือนกับนิสัยของเจ้าตัว

Pine ส่งเสียงอืม หลังแกะเปลือกจนหมดจดแล้วก็โยนเนื้อกุ้งเข้าปากตัวเอง

เสี่ยวไป๋ “…ขี้งก”

พี่ติงกลับมาจากการรับโทรศัพท์แล้วก็โยนมือถือไปบนโซฟา ถกแขนเสื้อเชิ้ตแล้วนั่งลง “แพลตฟอร์มโทรมาถามฉันว่านายถูกแฮกแอ็กเคานต์หรือเปล่า นายมันแน่จริงๆ”

ลู่ป๋อหยวนก้มหน้าแกะกุ้ง “คราวหน้าจะสลับแอ็กเคานต์แล้วกัน”

พี่ติงส่งเสียงอืมอย่างไม่ค่อยพอใจ จากนั้นยังรู้สึกว่าไม่ถูกต้อง “คราวหน้า? ทำไมยังมีคราวหน้าอีก”

ลู่ป๋อหยวนพูดว่า “ปฏิกิริยาของเขาเร็วมาก”

พี่ติงตกตะลึง “หืม?”

“ตลอดทั้งเกม เขาโดนสกิลไม่ล็อกเป้าแค่ครั้งเดียว” ลู่ป๋อหยวนพูด

ความจริงในเกมเมื่อกี้ สิ่งที่เขาประทับใจที่สุดยังคงเป็นจังหวะที่ Soft ใช้ควิกซิลเวอร์ล้าง CC ของศัตรูอย่างแคล่วคล่องว่องไวจนแทบจะเรียกได้ว่าล้างในเสี้ยววินาที

ต่อให้เป็นการแข่งขันอาชีพ ก็ยังเป็นการเล่นที่คนอื่นต้องอุทาน

เพียงแต่เห็นแค่ครั้งเดียว ลู่ป๋อหยวนยังแยกได้ไม่ชัดว่าเป็นปฏิกิริยาอันรวดเร็วหรือว่าเขาแค่โชคดี

“พี่ชายไม่รู้อะไรซะแล้ว” เสี่ยวไป๋เช็ดปาก “เจ้าหัวฟ้านั่นวันๆ อยู่แต่แรงก์โกลด์กับแพลทตินั่ม คนที่กดเจอล้วนกากมาก ไปแรงก์สูงคงถูกทุบจนฟันร่วง…”

“คงไม่หรอกมั้ง” ชายคนหนึ่งถือน้ำส้มออกมาจากห้องครัว เป็นหยวนเชียนท็อปเลนของทีม พี่ใหญ่ในทีมคนนี้ใจดีไม่โกรธง่าย น้ำหนักเกินเกณฑ์มานาน เขาคั้นน้ำส้มมาให้ทุกคน “ฉันเคยสู้กับเขา”

คนทั้งหมดต่างมองไปที่เขา

เสี่ยวไป๋พูดด้วยความประหลาดใจ “พี่เชียนเคยเล่นเกมกับเจ้าหัวฟ้านั่นด้วย?!”

หยวนเชียนพูดว่า “ใช่แล้ว ทำไมเหรอ”

“เขาเคยด่าพี่ในสตรีม!” เสี่ยวไป๋ฟ้องทันที “แถมยังเคยด่า Pเป่า กับ Kan ด้วย เรียกได้ว่า Kan คือขาประจำในสตรีมของเขาเลย”

“ฉันรู้” หยวนเชียนไม่โกรธแม้แต่น้อย เขายิ้มด้วยความเขินอาย “หลายตาที่เขาว่า ฉันเล่นได้มีปัญหาจริงๆ”

เสี่ยวไป๋ “…”

จุดสนใจของพี่ติงต่างกัน เขาพูดด้วยความประหลาดใจ “เขามีไอดีที่เล่นแรงก์กับนายได้?”

โหมดจัดอันดับหรือแรงก์ของ LoL แบ่งเป็นหลายระดับ จากต่ำไปสูงได้แก่ ไอรอน บรอนซ์ ซิลเวอร์ โกลด์ แพลทตินั่ม ไดมอนด์ มาสเตอร์ แกรนด์มาสเตอร์ และชาเลนเจอร์ ผู้เล่นสองคนต้องมีแรงก์ใกล้เคียงกันจึงสามารถจับคู่เล่นดูโอ้ได้ โดยที่ระดับชาเลนเจอร์ต้องเล่นแต่โซโล่เท่านั้น

ปกติโปรเพลเยอร์ล้วนต้องฝึกซ้อม ไม่มีทางแบ่งพละกำลังไปลงแรงก์มากเกินไป ผู้ที่มีแรงก์สูงสุดของ TTC ตอนนี้คือหยวนเชียน นั่นคือชาเลนเจอร์ห้าร้อยแต้มแห่งเซิร์ฟเวอร์เกาหลี

ผู้ที่แรงก์ต่ำสุดคือลู่ป๋อหยวน อยู่ไดมอนด์สี่เนื่องจากเขาไม่ได้แตะการเล่นแรงก์มานาน ระบบจึงหักคะแนนอัตโนมัติ

“มีครับ แล้วก็เล่นด้วยกันที่เซิร์ฟเกาหลี ตอนนั้นผมมีร้อยกว่าแต้มมั้ง กดเจอเขาประจำ ตอนที่ไม่สตรีมเขาเหมือนจะเล่นเซิร์ฟเกาหลี” หยวนเชียนหวนคิดเล็กน้อย “สองปีก่อนเขาแรงก์สูงมาก ต่อมาว่ากันว่าแรงก์สูงทำให้ผลลัพธ์ของสตรีมไม่ดี เขาก็เลยไปเล่นแรงก์ต่ำ”

เสี่ยวไป๋ถือกุ้งมังกรเล็กเอาไว้ พักหนึ่งจึงพูดประโยคหนึ่งออกมา “…ต่ำชั้น”

ลู่ป๋อหยวนถาม “เมื่อก่อนเขาเองก็ชอบเล่นอัสแซสซิน?”

“ใช่ ตอนนั้นน่ะเขาดังมากที่เซิร์ฟเกาหลี” พูดถึงตรงนี้ หยวนเชียนจึงตอบสนองขึ้นมาในที่สุด “ทำไมจู่ๆ พูดถึงเขาขึ้นมา”

พี่ติงเลยบอกว่า “เปล่า ช่วงนี้กำลังหามิดเลนคนใหม่ไม่ใช่เหรอ…รายชื่อพิจารณาที่ทีมให้มามีเขาอยู่”

“ไม่ได้!” เสี่ยวไป๋ตกใจ “ไม่ได้เด็ดขาด! ทีมนี้มีเขาไม่มีผม! มีผมไม่มีเขา! ผมกับเขาไม่อาจอยู่ร่วมฟ้า!”

พี่ติงพูดว่า “สัญญาของนายกับทีมยังเหลืออีกสองปี และมันไม่ได้ขึ้นอยู่กับนาย”

เสี่ยวไป๋ “…”

หยวนเชียนส่ายหน้า “งั้นเลิกคิดได้เลย เขาคงไม่มาหรอก”

ลู่ป๋อหยวนถาม “เพราะอะไร”

“เมื่อก่อนมีทีมฝากฉันไปส่งข่าว เขาปฏิเสธตรงๆ แม้แต่ช่องทางติดต่อก็ไม่แอดมา” หยวนเชียนหยุดชะงัก “เขาบอกว่าค่าเซ็นสัญญาของผู้เล่นใหม่ต่ำเกินไป ทำเงินได้ไม่เท่าสตรีม”

เสี่ยวไป๋ “…ต่ำชั้นสุดขีด!”

ลู่ป๋อหยวนหลุบตาพลางพยักหน้า ไม่ถามอะไรอีก

เดิมทีเขาเองก็ฉุกคิดขึ้นมาจึงไปลองดู ยังนับไม่ได้ว่าต้องการคนคนนี้

 

Road มาเร็วไปเร็ว ครึ่งชั่วโมงหลังจากที่เขาออกสตรีม บรรดาผู้ชมที่ตามมาหลังจากได้ข่าวยังมีกว่าครึ่งที่ไม่ไปไหน

 

[ทำไมออฟฟิเชียลของ TTC ยังไม่ประกาศเรื่องแฮกแอ็กเคานต์!]

[Road อาจมาทำบุญล่ะมั้ง การให้ความสำคัญกับชีวิตของเด็กกำพร้า เริ่มต้นที่ตัวเรา]

[เพิ่งเลิกงานก็เลยมาสาย เกิดอะไรขึ้นเพื่อนๆ ทำไมวันนี้หมอนี่นั่งตัวตรงขนาดนี้]

 

เจี่ยนหรงกินข้าวเย็นอย่างเรียบง่ายสองคำจนหมด ซ้ำยังใช้ทิชชูเปียกเช็ดมือจนสะอาด ขณะเหล่าคนดูคิดว่าเขาจะเปิดเกม เขากลับขยับเม้าส์ไปที่อันดับการโดเนตของขวัญของตัวเองในวันนี้

หลังมองดูไอดีอันดับหนึ่งของรายการโดเนตซ้ำไปซ้ำมา เจี่ยนหรงจึงเปิดเกมเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

 

[? นายจะดูอีกกี่รอบกันแน่??]

[ถ้านายไม่ดูตัวอักษรคำว่า TTC•Road บนอันดับการโดเนตแล้วมันจะหนีไปหรือไง]

[หูนายแดงหมดแล้ว! ทำอย่างกับเป็นสาวน้อยแน่ะ!]

 

เจี่ยนหรงกวาดตาเห็นซับกระสุนนี้ก็สวมหูฟังปิดหูเอาไว้ ก่อนตอบโต้โดยปราศจากสีหน้าใด “นายน่ะสิทำอย่างกับสาวน้อย!”

ห้าทุ่ม เจี่ยนหรงลงสตรีมอย่างตรงเวลา

ต่อจากนั้นหลังอาบน้ำเสร็จ เขาจับผ้าขนหนูเช็ดผมเป็นระยะ ก้มหน้าค้นดูข้อความที่ได้รับขณะสตรีม

 

สือหลิว สหาย เจ๋งมาก ความนิยมสตรีมในคืนนี้ของนายสูงกว่านักแข่งรีไทร์หลายคนแล้ว

ห-รง ไม่ใช่ ฉันเจ๋ง

สือหลิว เหมือนกันนั่นแหละ ความนิยมครั้งนี้มาง่ายเหลือเกิน

 

สือหลิวเป็นคนกว้างขวางรู้จักคนเยอะ เจี่ยนหรงครุ่นคิดแล้วจึงพิมพ์

 

ห-รง แอ็กเคานต์ของ Road เป็นเจ้าตัวออนไลน์เองจริงเหรอ

สือหลิว ให้ฉันลองโทรไปถามให้?

ห-รง ดี

สือหลิว …ดีกับผีน่ะสิ ฉันล้อเล่น นายคิดว่าจะได้เบอร์โทรศัพท์ของ Road มาง่ายขนาดนั้นเชียว!

สือหลิว แต่ฉันคิดว่าคงเป็นเจ้าตัวนั่นแหละ แอ็กเคานต์ของ Road ใครจะกล้าออนไลน์ตามใจ

ห-รง …อ้อ

สือหลิว พูดถึงตรงนี้ วันนี้ฉันได้ข่าวลือสะท้านฟ้ามาข่าวหนึ่ง!

ห-รง อะไร

สือหลิว คืนที่การแข่งขันรอบรองชนะเลิศจบ คนของสมาพันธ์ไปที่แคมป์ของ TTC เหมือนจะพา Kan ไปแล้ว!

สือหลิว ฉันได้ยินเรื่องแบบนี้เป็นครั้งแรก! นายว่าพวกเขาพา Kan ไปทำอะไร คงไม่ได้เป็นอย่างที่นายพูดจริงๆ หรอกมั้ง

 

ทางโน้นไม่ตอบสักที สือหลิวเขียนการวิเคราะห์ยาวเหยียดในช่องแชตอีก เพิ่งสรุปว่า ‘สำหรับ Kan แล้วการล้มมวยเป็นโทษมากกว่าผลดี’ มือถือก็สั่นเล็กน้อย

 

ห-รง ไม่รู้สิ

ห-รง ถ้าเป็นเจ้าตัวออนไลน์ ทำไมเขาต้องส่งของขวัญให้ฉันด้วยล่ะ

 

สือหลิวได้แต่งง “…?”

 

สือหลิว ฉันกำลังพูดถึงข่าวลือที่น่าตื่นเต้นและร้อนแรงที่สุดของ LPL ปีนี้ให้นายฟัง อย่าทำให้ฉันต้องซัดนาย

ห-รง อ้อ

ห-รง เขามือลั่นกดผิดตอนที่เข้าสตรีมหรือเปล่า ถึงได้เข้ามาในสตรีมของฉัน

 

สือหลิวห่อเหี่ยวแล้ว ความรู้สึกตื่นเต้นที่อยากจะแบ่งปันข่าวลือหายวับไปอย่างไร้ร่องรอยทันที เขาพิมพ์ตอบอย่างด้านชา

 

สือหลิว ไม่รู้ คงอยากใช้ของขวัญซื้อใจนาย ให้หลังจากนี้นายเลิกด่า TTC ได้แล้วล่ะมั้ง

สือหลิว ถือว่าฉันค้นพบแล้ว นายคือแฟนคลับตัวจริงของ Road

 

เจี่ยนหรงกำลังคิดจะอธิบาย แต่พิมพ์ได้สองคำก็ลบทิ้งแล้ว

 

ห-รง อืม

 

วันที่สี่หลังการแข่งรอบรองชนะเลิศจบลง ในที่สุดคำด่าว่าเยาะเย้ยที่เหล่าคนดูมีต่อทีม TTC ก็ซาไปบ้างแล้ว…อีกไม่กี่วันก็เป็นการแข่งขันรอบชิงชนะเลิศระดับโลกของซีซั่นที่สิบ ทีม PUD แห่งลีก LPLจะต้องรับศึกจากทีม HT จากลีกประเทศเกาหลีใต้ สายตาของคนดูต่างตกอยู่ที่ทีม PUD

ตีหนึ่งของวันนี้ แสงไฟในแคมป์ TTC สว่างไสว

การแข่งขัน LoL มักจัดขึ้นในช่วงบ่ายหรือช่วงเย็น ดังนั้นเหล่านักแข่งอาชีพจะปรับเวลาการทำงานและการพักผ่อนของตนเองให้รักษาฟอร์มที่ดีที่สุดตั้งแต่ช่วงบ่ายไปจนถึงช่วงเย็น

เมื่อคุ้นเคยกับนาฬิกาชีวิตแบบนี้ ต่อให้เป็นวันที่ไม่มีการฝึกซ้อมหรือการแข่ง ทุกคนก็จะยังคงนอนดึกอยู่ดี

ลู่ป๋อหยวนใส่เสื้อคลุมนั่งอยู่ข้างโต๊ะคอมพิวเตอร์ของเสี่ยวไป๋กับหยวนเชียน มองดูพวกเขาลงแรงก์

ด้วยความที่เพิ่งผ่านพ้นการแข่งขันมา สภาพจิตใจของทุกคนจึงผ่อนคลายลงแล้ว วันนี้ทั้งสองคนต่างเล่นเซิร์ฟเวอร์ในประเทศ เสี่ยวไป๋เปิดไอดีแรงก์ไดมอนด์ของตัวเองเล่นตำแหน่งจังเกิ้ล การเล่นห่วยแตกมากๆ ดังนั้นลู่ป๋อหยวนจึงดูแต่หน้าจอของหยวนเชียนตลอดทั้งเกม

เมื่อจบอีกหนึ่งตา หยวนเชียนรู้สึกว่าลงแรงก์ไดมอนด์คนเดียวเล่นยาก จึงสุ่มดึงเพื่อนสนิทคนหนึ่งเข้ามา ในรายชื่อเพื่อนสนิทของเขานั้นหากไม่ใช่นักแข่งอาชีพก็เป็นยอดฝีมือแปลกหน้าที่เจอตอนแข่งเดี่ยว ใครมาก็เล่นได้หมด

ผู้เล่นที่ไอดีชื่อว่า ‘ดูการเล่นของฉันก็พอ’ เข้ามาในห้องจัดทีม

หยวนเชียนกดปุ่มจับคู่ ไม่กี่วินาทีก็ยกเลิก

เขากุมท้องเปิดช่องแชตของเพื่อนสนิท กำลังจะพิมพ์คำว่า ‘ขอโทษด้วย’ ออกไป

“เป็นอะไรไป” ลู่ป๋อหยวนถามขึ้น

หยวนเชียนสีหน้าทุกข์ทรมาน “ปวดท้อง…”

ลู่ป๋อหยวนพยักหน้า สองวินาทีก่อนที่หยวนเชียนจะส่งข้อความออกไป เขาพลันลุกขึ้นจากเก้าอี้

“ฉันช่วยนายเล่นเอง” ลู่ป๋อหยวนพูด

“…?” หยวนเชียนตกตะลึง รีบส่ายหน้า “ไม่ต้องหรอก ไม่ใช่ว่าต้องเข้าคิวหรืออะไร…อีกอย่างถ้าพี่ติงรู้ต้องด่าฉันแน่”

พี่ติงห้ามไม่ให้ลู่ป๋อหยวนเล่นเกม และเพื่อควบคุมดูแลเขาเอาไว้ ยังมีการค้นผลการต่อสู้ของเขาเป็นระยะด้วย

ลู่ป๋อหยวนแทบจะว่างจนโมโหแล้ว เขายืนนิ่ง “เล่นแทนนายแค่แป๊บเดียวเอง นายกลับมาก็คืนให้”

หยวนเชียนเอ่ย “…ไม่ต้องจริงๆ”

ลู่ป๋อหยวนพูดว่า “ลุกขึ้น”

หยวนเชียน “…”

เมื่อนั่งบนตำแหน่งของหยวนเชียนสำเร็จ ลู่ป๋อหยวนถาม “คนในทีมคือใคร”

“ไม่ได้ดูละเอียด ฉันสุ่มๆ ดึงมา คนนี้เหมือนเคยแก้ไขไอดี นายลองดูในหมายเหตุ” หยวนเชียนพูดจบก็พุ่งไปยังห้องน้ำโดยไม่แม้แต่จะหันหน้ามา

ลู่ป๋อหยวนเปิดรายชื่อเพื่อนสนิทดูแวบหนึ่ง

‘หมายเหตุ : Soft’

จู่ๆ คนในทีมก็พูดขึ้นมา

 

ดูการเล่นของฉันก็พอ กดผิด ฉันว่าจะเล่นโซโล่

พี่Qเก่งสุดในจักรวาล โอเค

ดูการเล่นของฉันก็พอ นายเป็นใคร ฉันจะเพิ่มในหมายเหตุ

 

หยวนเชียนไม่ได้เล่นเซิร์ฟในประเทศมานาน แต่ไอดีเซิร์ฟเวอร์ในประเทศของเขาไม่ได้ลึกลับอะไร ค้นหาในอินเตอร์เน็ตก็หาเจอได้

 

พี่Qเก่งสุดในจักรวาล Qian

 

การกดออกจากทีมของเจี่ยนหรงหยุดชะงัก

 

ดูการเล่นของฉันก็พอ Qian จาก TTC?

พี่Qเก่งสุดในจักรวาล อืม

ดูการเล่นของฉันก็พอ อ้อ…

 

ลู่ป๋อหยวนไม่อยากเสียเวลา เห็น Soft ไม่ไปสักทีเขาจึงคิดจะกดออกก่อน

 

ดูการเล่นของฉันก็พอ ถ้างั้นเล่นด้วยกันสักสองตา? คุณกำลังไต่ชาเลนเจอร์ใช่ไหม ผมจะพาขึ้นไป

 

พูดอย่างมั่นใจในตัวเองและอวดดี

 

พี่Qเก่งสุดในจักรวาล ได้

ดูการเล่นของฉันก็พอ แต่คุณต้องตอบคำถามข้อหนึ่งก่อนพี่ชาย

พี่Qเก่งสุดในจักรวาล ?

ดูการเล่นของฉันก็พอ หลายวันก่อน…น่าจะวันจันทร์ สตรีมของ Road เป็นเจ้าตัวออนไลน์เองใช่หรือเปล่า

 

โปรดติดตามตอนต่อไป…

ติดตามบทต่อไป ได้ในวันที่ 16 ก.ค. 65