ทดลองอ่าน ธีรกานต์ ตอนที่ 2

มอเตอร์ไซค์สปอร์ตวิ่งผ่านป้ายขนาดใหญ่เขียนว่า ‘The Wharf’ ที่ติดตั้งอยู่เหนือแนวรั้วเมทัลชีตสีเขียวเข้ม จากนั้นก็ชะลอเล็กน้อยเพื่อเลี้ยวเข้าสู่เขตการก่อสร้างขนาดใหญ่ คราวนี้คนที่อยู่บนมอเตอร์ไซค์ไม่ได้ใช้ความเร็วมากนัก เพราะต้องสอดส่ายสายตามองสองข้างทางด้วยไม่คุ้นชินกับสถานที่ จนกระทั่งสังเกตเห็นตู้คอนเทนเนอร์สองตู้ที่ถูกดัดแปลงใช้เป็นออฟฟิศของไซต์ก่อสร้าง รถมอเตอร์ไซค์ก็เลี้ยวเข้าไปจอดตรงพื้นที่ฝั่งตรงข้ามซึ่งเป็นลานจอดรถชั่วคราว

กานต์ตวัดขาลงจากมอเตอร์ไซค์ เสยผมที่ชื้นไปด้วยเหงื่อแล้วหันไปเก็บหมวกกันน็อค แต่ไม่ทันไรก็มีเสียงคุ้นหูลอยมา

“พี่กานต์ๆ ไม่ต้องแวะที่นี่ ไปท่าเรือข้างหลังกัน”

หญิงสาวหันไปมองแล้วพบสุรทินกำลังกึ่งเดินกึ่งวิ่งออกมาจากตู้คอนเทนเนอร์ตู้หนึ่ง

“หมายถึงจะให้ฉันขี่นิลมังกรเข้าไปข้างในเหรอ” เธอถามเพื่อความแน่ใจ

“ใช่ มีถนนเข้าไปถึงท่าเรือนู่นเลย เอามอ’ไซค์เข้าไปได้สบายมาก” รุ่นน้องพยักหน้ารับแข็งขัน “วันนี้ผมไปประชุมเลยใช้แท็กซี่ ขอติดรถพี่กานต์ไปด้วยนะ”

“โอเค” หญิงสาวรับคำแต่ก็หันไปเก็บหมวกกันน็อคลงกล่องเก็บของที่ติดตั้งไว้ด้านท้ายต่อ เพราะคิดว่าอีกนิดเดียวก็ไม่จำเป็นต้องใช้ “แล้วนี่ตกลงเมื่อคืนกลับออกจากออฟฟิศกี่โมง”

“สองทุ่มครึ่ง” สุรทินตอบหน้าเมื่อย

“อย่างน้อยก็ได้กลับนะ” เธอบอกยิ้มๆ

“ต้องได้กลับสิ วันนี้มีประชุมเช้า”

รุ่นน้องเฝ้ามองสาวรุ่นพี่สวมแว่นกันแดดทรงนักบินที่หยิบออกมาจากกล่องเก็บของ จากนั้นเธอก็ตวัดขาขึ้นคร่อมมอเตอร์ไซค์คันโต แล้วสุรทินก็นิ่วหน้า

“ไม่เห็นแฟร์เลย พี่เป็นผู้หญิงนะ พี่จะเท่เบอร์นี้ไม่ได้”

“บ่นอะไรอยู่ได้ จะไปด้วยก็ขึ้นมาเร็วๆ” กานต์พูดโดยไม่หันไปมอง ชายหนุ่มเลยถอนหายใจก่อนจะปีนขึ้นไปซ้อนท้ายโดยใช้สองมือเกาะไหล่กว้างๆ ของรุ่นพี่ แล้วก็อดนึกบ่นต่อไม่ได้

ขนาดไหล่ยังกว้างและดูดีกว่าไหล่ของผู้ชายหลายคน…รวมถึงเขาด้วย

กานต์บังคับเจ้านิลมังกรออกวิ่ง แต่เธอก็ใช้ความเร็วไม่มากนักเพราะอยู่ในไซต์ก่อสร้าง สุรทินเลยถือโอกาสเล่าเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยในการออกแบบและก่อสร้างที่นี่ให้รุ่นพี่ฟัง เพราะเขาก็ได้รับมอบหมายให้เป็นผู้ช่วยของวีรากรในโปรเจ็กต์นี้ เวลามีประชุมส่วนใหญ่เขาจะติดสอยห้อยตามมาด้วย หรือถ้าวีรากรมาไม่ได้เขาก็ต้องมาแทน ดังนั้นจึงทราบรายละเอียดในโครงการนี้ดี

“อีกไม่นานก็ขึ้นเป็นซีเนียร์ได้แล้วสิ พี่วินให้มาทำงานยักษ์แล้ว”

“ซีเนียร์อะไรล่ะ เพิ่งสอบใบผ่านเมื่อปีก่อน” สุรทินบ่นขณะตวัดขาลงจากรถ หลังจากชี้ให้รุ่นพี่จอดรถตรงลานกว้างริมน้ำ

“เออน่า นี่ได้ใบแล้วก็ค่อยๆ สะสมประสบการณ์สะสมคะแนนไป อยู่กับพี่วินสบายอยู่แล้ว ใครมีใบพี่วินก็ดันออกสู่โลกกว้างหมด” กานต์ชี้ให้เห็นความจริง

ที่เธอกับรุ่นน้องกำลังพูดถึงคือเรื่องใบอนุญาตประกอบวิชาชีพสถาปัตยกรรมควบคุม หรือที่เรียกกันว่า ก.ส. แค่ชื่อก็ชัดเจนอยู่แล้วว่าคนที่เรียนจบคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์และอยากทำงานในสายนี้ควรต้องมี ทว่าถ้าไม่มีก็ไม่ถึงกับอับจนหนทางหางานทำไม่ได้ เพราะก็ไม่ใช่ทุกคนที่จะสอบได้ใบนี้ทันทีที่เรียนจบ อย่างเช่นสุรทินก็สอบอยู่หลายรอบ ระหว่างที่ยังไม่มีใบอนุญาตและเซ็นแบบก่อสร้างไม่ได้ อาชวินก็จะให้ทำงานในออฟฟิศไปก่อน พอมีใบ ก.ส. แล้วเขาก็จะเริ่มให้ออกไปทำงานนอกออฟฟิศ โดยเริ่มจากการติดสอยห้อยตามรุ่นพี่ไปศึกษางาน เมื่อมีประสบการณ์แก่กล้าพอก็จะให้รับผิดชอบโปรเจ็กต์ตามความถนัด รวมถึงให้เซ็นแบบก่อสร้างเพื่อสะสมผลงานเอาคะแนนไปขอเลื่อนระดับสถาปนิกได้

“นี่เราต้องไปเรืออะไร แกนัดไว้แล้วหรือยัง” หญิงสาวหันมองออกไปทางแม่น้ำเจ้าพระยา

“นั่นไง เรือเรา” สุรทินยิ้มกริ่มขณะชี้นิ้วไปยังท่าเรือที่อยู่ห่างไปไม่ไกล

“สปีดโบ๊ตลำนั้นเหรอ” พอกานต์เห็นเรือที่จอดอยู่ตรงท่าแล้วก็หันไปมองเขาเพื่อถามให้แน่ใจ

ชายหนุ่มพยักหน้ารับแล้วเดินนำไปยังท่าเรือ

“นี่เรือของเจ้าของเดอะวอร์ฟ เขาสเป็กมาเลยว่าจะเอาท่าจอดเรือยอชต์ด้วย แบบว่าเอาไว้จอดเรือของตัวเองน่ะแหละจะได้ไม่ต้องไปเช่าที่อื่น ไพรออริตี้ลำดับหนึ่งเลย ก่อนทำอย่างอื่นต้องจัดการท่าเรือให้เสร็จก่อน เดี๋ยวพอเดอะวอร์ฟเปิดเขาก็คงให้คนมายืนถ่ายรูปตรงท่าเรือได้มั้ง แล้วใครจะไปร้านอาหารก็คงให้มาขึ้นเรือตรงนี้แหละ”

“สร้างมอลล์ริมน้ำ มีท่าเรือยอชต์ แล้วนี่ยังซื้อบ้านริมน้ำอีก…ท่าทางเขาจะชอบน้ำมากเลยนะ”

“คงงั้น นี่ได้ยินพี่วินบอกว่าเขากำลังวางแผนจะสร้างพวกคอนโดฯ หรือโรงแรมริมน้ำอีกนะ เห็นว่ากำลังจัดการเรื่องที่ดินอยู่มั้ง เราก็มีโอกาสได้โปรเจ็กต์ต่อจากเดอะวอร์ฟเลย”

“งั้นบ้านริมน้ำนี่ฉันก็ห้ามพลาดเลยใช่ไหม”

“แหงสิ แต่บ้านโคโลเนียลมันก็ทางของพี่อยู่แล้วนี่” สุรทินพูด จากนั้นก็พยักพเยิดไปทางบุรุษคนหนึ่งที่กำลังยืนพิงรั้วตรงชายน้ำ “นั่นพี่ดำ คนของเจ้าของเดอะวอร์ฟ เขาเคยขับเรือพาผมกับพี่วีออกไปกลางแม่น้ำเพื่อดูที่ดินผืนนี้จากตรงนั้น พอรู้ว่าเราจะไปดูบ้านเขาเลยส่งพี่ดำมาขับเรือให้”

กานต์พยักหน้ารับรู้ ก่อนที่เธอจะหันเหความสนใจไปยังเรือสปีดโบ๊ตซึ่งจอดอยู่ตรงปลายสุดของท่าเรือ…ถึงจะเป็นสปีดโบ๊ตแต่ก็เป็นแบบที่ดูหรูหราทีเดียว เห็นแล้วชักอยากลองขับดูเลย